Ένα διακριτικό πλήθος

Τι δείχνει αυτή η φωτογραφία ακριβώς; Αν την προσέξτε, στο βάθος υπάρχει ένα πλήθος που ανεβαίνει απο την Σταδίου στο Σύνταγμα. Παρασκευή απόγευμα, ήταν περίπου χίλιοι Σύριοι, στην αριστερή λουρίδα της Σταδίου, με σημαίες όλοι τους, που φώναζαν "Δημοκρατία στη Συρία" Πήγα να τους φωτογραφίσω απο κοντά και ύστερα σκέφτηκα καλύτερα όχι. Μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα με τις φωτογραφίες ανθρώπων σε διαδήλωση κατά του δικτάτορα στη χώρα τους. Να τις καταγράφουν μυστικές υπηρεσίες, να τους περιμένουν στο αεροδρόμιο, ή να βρουν συγγενείς τους στον τόπο τους. Οι δικτατορίες τα κάνουν κάτι τέτοια, δεν είναι φαντασία μου. Έχω ζήσει σε δικτατορία. Όχι τριάντα χρόνια βέβαια, μόνο εφτά. Ήμασταν τυχεροι εδώ στην Ελλάδα, ακόμα και στην ατυχία μας.
Γι αυτό τους φωτογράφισα όταν απομακρύνθηκαν.
"Στη Συρία, στη Συρία, τριάντα χρόνια δικτατορία!" φώναζαν άντρες, γυναίκες και παιδιά ρυθμικά. Και "Η Συρία, η Συρία, θέλει ελευθερία! Η Συρία, η Συρία θέλει Δημοκρατία!" Απο μπροστά τους είχαν με περιπολικό, απο πίσω άλλο περιπολικό, ε, δεν είναι και ντόπιοι να κλείνουν το δρόμο, πράγμα που εκτίμησα πάντως. Και όσο και να το λένε, και να το διαβάζεις, άλλο είναι να το βλέπεις μπροστά σου, να τους ακούς με τ' αυτιά σου να φωνάζουν ότι θέλουν Δημοκρατία.
Αυτή τη δημοκρατία την κουρασμένη βρε παιδιά; Δεν βλέπετε αυτούς που την έχουν κι όλο κάτι ακόμα τους λείπει;
Αυτή, αυτή θέλουν οι σύριοι, και να δούμε πώς θα το πετύχουν με όλον τον κόσμο να προτιμά τη Συρία αμίλητη, ακούνητη κι αγέλαστη.
Στην αρχή μου φάνηκαν για Παλαιστίνιοι, απο μακριά.  Οι σημαίες έμοιαζαν λίγο. Ύστερα κατάλαβα, περίμενα να περάσουν από μπροστά μου, στο φανάρι της Βουκουρεστίου. Ξαφνικά ένιωσα πως η Αθήνα είναι κάπως κοσμοπολίτικη, αφού φιλοξενεί διαδήλωση για Δημοκρατία στη Συρία! Το δίκιο τους σάρωσε τη Σταδίου απελπισμένα, αλλά πόσο λίγες ελπίδες έχουν. Κανείς δεν θέλει να τα βάλει με το καθεστώς της Συρίας. Ωστόσο και μόνο που τα κατάφεραν οι εν Αθήναις Σύριοι να μαζευτούν, να πορευτούν και να φωνάξουν, θα ήταν μεγάλο βήμα. Για τους ίδιους, διότι οι αθηναίοι έχουν τόσες πορείες δει και τόσες φωνές ακούσει που δεν προσέχουν πια τίποτε.