Βόλτα στην πλατεία Κοτζιά

Συνεχόμενες λιακάδες κι όλο ξεφεύγω και βολτάρω. Η τελευταία μου ανακάλυψη είναι πως το υπογάστριο της πόλης είναι καλύτερο απο το στήθος, ας το πούμε, δηλαδή το εμπορικό τρίγωνο, Αθηνάς, Μοναστηράκι, Ψυρρή και τα πέριξ των τουριστικών περιοχών πολύ πιο ευχάριστα απο Σταδίου, Πανεπιστημίου και τις λαμπρές οδούς που ανατίθενται στους ντόπιους αστούς και μικροαστούς να ζωντανέψουν.
Στην Κοτζιά μπήκα στο κτίριο αυτό που έχουν ανακαινίσει μια παρέα καλλιτέχνες, ανέβηκα στον πρώτον όροφο με τα πόδια και βρέθηκα σε μια ψηλοτάβανη αίθουσα γεμάτη μικρούς πίνακες που πουλιούνται όλοι στην ίδια χαμηλή τιμή: 80 ευρώ! Καταπληκτική ιδέα και τολμηρή στην εφαρμογή της. Με 80 ευρώ αποκτάς ένα μικρό έργο τέχνης, (μοναδικό αντίτυπο και εγγυημένα χειροποίητο) Τα χάζεψα όλα μέχρι κορεσμού, κι ομολογώ ότι θα ήταν δύσκολο να διαλέξει κανείς.
Το καλύτερο πάντως είναι κάτι που δεν αγοράζεται, η αίσθηση του χώρου. Πώς ζούσαν οι άνθρωποι σε κτίρια χωρίς σκάλες και τόσο ψηλοτάβανα δωμάτια; Συχνά μπαίνουμε σε τέτοια κτίρια, αλλά συνήθως είναι σχολεία, μουσεία, νοσοκομεία, δημαρχεία, θέατρα, κυριαρχεί δηλαδή η λειτουργία τους. Σε αυτή την ανακαινισμένη απο τους καλλιτεχνες μεγάλη αίθουσα όπου μπορούσες να προσηλωθείς σε μικρές εικόνες επί ώρες, παίρνεις μια γεύση του μεγέθους σου μέσα σε άλλες διαστάσεις, σα να περνας για λίγο σε κάποιο παράλληλο κόσμο, πολύ ίδιο αλλά και πολύ διαφορετικό, κι ύστερα να επιστρέφεις.
Πολύ μου άρεσε. Και η θέα της πλατείας απο το μπαλκόνι, θησαυρός!