Ηλιόλουστο πρωινό στην Αθήνα

Με τον Λυκουρέση ποζάραμε μπροστά στα σκουπίδια της
Σπετσών

Σήμερα βρήκα μια διαδρομή με λιγότερη κατάθλιψη. Πήγα μετά το πάρκο προς την Ομόνοια αντί να πάω προς την Πανεπιστημίου. Η Πανεπιστημίου τώρα τελευταία μου φαίνεται ό,τι πιο καταθλιπτικό υπάρχει. Είναι γεμάτη ζητιάνους, μερικούς πολύ επιθετικούς, μουτζουρωμένους τοίχους, κλειστά μαγαζιά, κι εκεί μπροστά στην έρμη την Αθηναϊκή Τριλογία νομίζεις ότι αναδίδεται το μίσος που νοιώθει όλος ο κόσμος για κάθε τι 'αστικό', δημόσιο και προσεγμένο. Εκείνη η εθνική Βιβλιοθήκη βρωμοκοπάει κοτετσίλα, με ένα στρώμα κουτσουλιές μονίμως στα σκαλιά της, με φτερά και σκουπίδια κολλημένα, σιχαίνεσαι να τα πατήσεις.
Σήμερα κατέβηκα στην Κάνιγκος, ρώτησα σε ένα μαγαζί πού είναι η Σατωβριάνδου γιατί την είχα ξεχάσει (επειδή είναι δίπλα στο Μινιόν, την είχα απωθήσει) ο πωλητής με έστειλε σωστά μιλώντας με πολύ πολωνέζικη προφορά, κι η Ομονοια γενικά μου φάνηκε πολύ νορμάλ σε σχέση με τις προηγούμενες φορές που είχα πάει. Είναι να πετύχεις τη σωστή μέρα και ώρα τελικά. Η Αγορά ήταν γεμάτη κόσμο και μάλλον κεφάτη, ψώνισα ελιές στο παντοπωλείο του Σταμάτη, κράμπερις στην Αθηνάς, ανέβηκα μετά στην Αιόλου, Σοφοκλέους, Κλαυθμώνος πεντακάθαρη σε σχέση με το χάλι που είχε πέρσι τέτοιον καιρό, έβγαλα φωτογραφία πολλούς σωρούς σκουπιδιών. Κοντεύουν τριάντα χρόνια που δεν λύνεται αυτή η κατάσταση με τα σκουπίδια. Αφότου ο Εβερτ πήρε τη δημαρχία και καθιέρωσε την καθημερινή αποκομιδή, έγινε πολύ ευκολο να μαζεύονται σωροί σκουπιδιών στα πεζοδρόμια. Λένε όλοι για το λαϊκισμό του ΠαΣοΚ και του Ανδρέα, αλλά αυτή τη δημοτική παρακμή που δημιούργησαν οι νεοδημοκράτες στην Αθήνα την αντιπαρέρχονται. Γι αυτό φοβάμαι ότι η κριτική του λαϊκισμού ανακυκλώνει την ίδια σύγκρουση. Σε ένα πράγμα πειθαρχούσαν οι αθηναίοι μέχρι τότε, να βγάζουν τα σκουπίδια νύχτα, και μέρα παρά μέρα. Ε, γιατί να αισθάνονται υπεύθυνοι για κάτι οι δημότες; Να μην διευκολύνουμε τη γαϊδουριά τους; Καμάρωνε ο Έβερτ για την καθημερινή αποκομιδή, κι αμέσως φάνηκαν τα αποτελέσματα, σε δυο βδομάδες. Μετά από αυτή την εξυπνάδα μας πήρε ο διάολος και μια σωστή λύση δεν βρέθηκε ποτέ. Τώρα όλοι τα βάζουν με τον Καμίνη, λες και το μόνο που μας νοιάζει κάθε φορά είναι πού θα ξεσπάσουμε.
Εγώ κρατάω τα σκουπίδια μου στο σπίτι. Χωριστά την ανακύκλωση απο τα άλλα, κι έχω και μια γλάστρα στο μπαλκόνι για οργανικά υπολείμματα. Τριαντα χρόνια αυτό κάνω στις απεργίες. Εγώ και η παρέα μου. Ιδανικά, θα ήθελα να κάνω μια πορεία, και για μια τέτοια πορεία θα έσπαγα το εμπάργκο πορειών που έχω μονομερώς κηρύξει, με τα σκουπιδια αγκαλιά μέχρι την Κερατέα, εκείνο τον πολύ καλά επιλεγμένο χώρο για ΧΥΤΑ, μαζί με όλους τους αθηναίους, ο καθείς με τις σακούλες του, να τις αποθέσουμε αυτοπροσώπως και ιδιοχείρως.