Επιστροφή στην Τοσίτσα

Πέρασα το μεσημέρι απο την Τοσίτσα, επειδή είχα γράψει στο Πρόταγκον (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=9277) για τις εκδηλώσεις που τέλειωσαν, κι είχα πάρει τη φωτογραφική μου μηχανή μαζί. Κατέβηκα απο πάνω, απο Μπουμπουλίνας, παίρνοντας την αριστερή πλευρά του παρτεριού, αλλά κάπου στη μέση ομολογώ ότι άλλαξα πλευρά, επειδή στη δεξιά κατεβαίνοντας έχει λιγότερη συναλλαγή. Και δεν τόλμησα να βγάλω φωτογραφία. Ήταν μια κατάσταση απερίγραπτη, δεν υπάρχουν λόγια. Φαίνεται πως με τις εκδηλώσεις κάπως είχαν απομακρυνθεί τα πρεζόνια και οι έμποροι, οπότε μόλις τέλειωσαν οι εκδηλώσεις, εκείνη την ώρα ακριβώς, είχαν ξεχυθεί πιο χαρμάνηδες απο ποτέ; Δεν ξέρω. Κάτω είχε γεμίσει ήδη σκουπίδια, βρωμοκοπούσε, σύριγγες είχαν βγει και μετρούσαν δόσεις, κάμποσοι άνθρωποι αδύνατοι, παραμορφωμένοι, είχαν ήδη χυθεί στα παγκάκια, άλλοι ετοιμάζονταν στα παρτέρια. Και μιλάμε για πλήθος. Κατέβηκα με σφιγμένη καρδιά και στομάχι μέχρι την Πατησίων, στάθηκα στη στάση του τρόλει, όπου οι άνθρωποι περίμεναν στωικά και κουρασμένα το δημόσιο όχημα που θα τους αποκάκρυνε απο αυτό το φριχτό μέρος (πεζόδρομος ανάμεσα στο Εθνικό Μουσείο και στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο παρακαλώ) κι έβγαλα αυτή τη φωτογραφία με τρόπο και με φόβο, από μακριά.
Αναρωτιόνταν μερικοί στα σχόλια του Πρόταγκον αν το θέμα είναι να απομακρυνθούν τα στέκια και να πάνε παρακάτω. Ομολογώ ότι έχω τον κυνισμό να το παραδεχτώ: ναι, μέχρι να βρεθούν οι καλές οι λύσεις για το θέμα των ναρκωτικών, ας πάνε παρακάτω όλοι αυτοί. Εκτός αν πιστεύετε ότι βλέποντας τους καθε μέρα στο συγκεκριμένο 'εθνικό' σημείο θα φιλοτιμηθούμε να το μελετήσουμε βαθύτερα το ζήτημα.
Ε, εγώ δεν το πιστεύω...