Απεργώ επειδή η εφημερίδα δεν βγαίνει, αλλά αν μπορούσα δεν θα απεργούσα. Δεν πηγαίνω σε πορείες, όσο άδικα κι αν βρίσκω τα μέτρα, διότι ξέρω πολύ καλά πως καταλήγουν σε βίαιες αναμετρήσεις. Είμαι κατά της βίας χωρίς ‘μα’ και χωρίς ‘αλλά’. Μου χρειάστηκαν μερικά χρόνια για να το πω ξεκάθαρα στον εαυτό μου, επειδή ανήκω σε γενιές που είχαν το προνόμιο να μην ζήσουν πόλεμο. Kαι δεν εννοώ την αστυνομική βία, που έχω πολλά χρόνια να τη δώ, αλλά τη βία των διαδηλωτών, που τη βλέπω πολύ συχνά. ΄Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση. Οι νεαροί που πετάνε μολότοφ είναι εξαιρετικά βίαιοι και δεν καταλαβαίνω πώς μπορούν άνθρωποι που εκπροσωπούν εργαζομένους, υποτίθεται, συνδικαλιστές και πολιτικοί, πώς δέχονται να καπελώνονται κάθε φορά απο αυτούς τους εγκληματίες που έχουν ήδη σκοτώσει τρεις ανθρώπους με τα μολότοφ.
Από ό,τι έχω καταλάβει, η χώρα μου είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Το κράτος είναι χρεωμένο, κι όλοι είμαστε οικονομικά δεμένοι μαζί του. Υποτίθεται ότι αγωνιζόμαστε όπως στον πόλεμο, όπου τα ξεχνάς όλα και βάζεις τη ζωή σου σε κίνδυνο. Δεν είναι οι ζωές μας σε κίνδυνο, δεν έχουμε πόλεμο, ευτυχώς. Αλλά η χώρα μας χρειάζεται την αυταπάρνηση του καθενός.
Από ό,τι έχω καταλάβει, η χώρα μου είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Το κράτος είναι χρεωμένο, κι όλοι είμαστε οικονομικά δεμένοι μαζί του. Υποτίθεται ότι αγωνιζόμαστε όπως στον πόλεμο, όπου τα ξεχνάς όλα και βάζεις τη ζωή σου σε κίνδυνο. Δεν είναι οι ζωές μας σε κίνδυνο, δεν έχουμε πόλεμο, ευτυχώς. Αλλά η χώρα μας χρειάζεται την αυταπάρνηση του καθενός.
Θα βοηθούσε πολύ να την έδειχναν πρώτοι οι πολιτικοί. Να παραιτούνταν από το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους, βουλευτές και υπουργοί. Ας μην είναι πολλά τα λεφτά, θα μετρούσαν συμβολικά πολύ περισσότερο. Θα βοηθούσε οι επιχειρηματίες να μην φαίνονταν τόσο άπληστοι, οι φοροφυγάδες να υποχωρούσαν ελαφρώς, να μην μοιάζουν όλοι σαν να τραβάνε τις σάρκες από ένα σκελετωμένο πτώμα. Θα βοηθούσε να έδιναν όλοι αυτοί οι μεγάλοι και σπουδαίοι το καλό παράδειγμα, αλλά αφού δεν το δίνουν τόσο το χειρότερο. Ο πόλεμος έχει μεγάλες πιθανότητες να χαθεί, όμως ο καθένας μας μπορεί να διασώσει την αξιοπρέπεια του. Σε κάθε πόλεμο δεν υπάρχουν μόνο σπουδαίοι στρατηγοί και ήρωες φαντάροι, υπάρχουν μέτριοι στρατηγοί, προδότες, μαυραγορίτες, λιποτάκτες, για να χρησιμοποιήσω ορολογία που τόσο αρέσει στους εθνικιστές, και την καταλαβαίνουμε όλοι καλά, λόγω της πολεμικής κουλτούρας μας. Στην ειρήνη, χρειάζονται άλλες λέξεις, άλλες αποχρώσεις, και το λεξιλόγιο δεν είναι τόσο πλούσιο όσο λένε. Αλλά η αξιοπρέπεια και η αυταπάρνηση πώς αλλιώς να ειπωθούν;
Τα γράφω αυτά επειδή βράχνιασα σήμερα να εξηγώ σε φίλους γιατί δεν πήγα στην πορεία, γιατί ήμουν κατά της απεργίας κλπ. Είναι δύσκολο να τα πεις, ακούγονται μεγαλόστομα, αλλά έτσι σκέφτομαι. Πιστεύω ότι πολλοί σκέφτονται σαν εμένα. Μπορεί να είμαι αφελής. Πάντα αφελής υπήρξα, δεν θα αλλάξω τώρα.
6 σχόλια:
Έχουν έλθει τα πάνω κάτω... Σήμερα γενναίο και επαναστατικό είναι να μην απεργείς και να μη κατεβάζεις βιτρίνες ή να πετάς μολότοφ ή να δέρνεις πολιτικούς!Δεν είναι ότι γέρασα ,φοβάμαι ότι η κοινωνία μας είναι ένα υπέργηρο διαταξικό βαμπίρ!
Ασφαλως και δεν καταλαβαινουν τις αποψεις σου αφου ειναι χαζες, δεν μας καταλαβαινουν εμας...
Εδω ειναι και η δικια μου χαζη αποψη :
http://xazoulhs.wordpress.com/
Μόνο που, λόγω άγνοιας - ελπίζω όχι σκοπιμότητας - μπλέκεις δύο άσχετες μεταξύ τους πράγματα: τις πορείες διαμαρτυρίας με την βία. Είναι ολόιδια σαν να γράφεις ότι δεν πετάς με αεροπλάνο επειδή είσαι κατά της βίας. Αλλά, όπως μπορεί να καταλάβει και ένα νήπιο, αν μέσα στην πτήση δράσει ένας αεροπειρατής, δεν ευθύνονται οι επιβάτες.
Αν δεν θέλεις να απεργείς μην το κάνεις, αλλά μην το θεωρητικοποείς κιόλας συνδέοντας την απεργία με την βία και τους απεργούς με τους κουκουλοφόρους μπαχαλάκηδες, εμπρηστές ή δολοφόνους. Μια ματιά στο άρθρο 23 θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι καταφέρεσαι εναντίον ενός συνταγματικού δικαιώματος.
Ξέρεις, αν στις παρυφές μιας πορείας δρουν εγκάθετοι κουκουλοφόροι με συγκεκριμένο σκοπό, συνειδητά ή ασυνείδητα - να επικεντρώσουν, δηλαδή, την προσοχή στα επεισόδια που δημιουργούν και να αποπροσανατολίσουν - δεν σημαίνει πως εγώ, εσύ, ο καθένας πρέπει να καθόμαστε στ' αυγά μας ή να αμαυρώνουμε την ενάσκηση ενός συνταγματικού δικαιώματος γράφοντας ποστάκια-εκθεσούλες δημοτικού με δήθεν θέμα κατά της βίας. Αυτά τα κάνουν και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, γι αυτό ο κόσμος δεν υπολήπτεται τους περισσότερους δημοσιογράφους.
Στο μόνο που έχεις δίκιο είναι πως δεν είναι σύμπτωση. Αναρωτήθηκες ποτέ σου ποιους εξυπηρετούν οι δράσεις τους; Toυς διαδηλωτές εργαζόμενους και συνταξιούχους, πάντως, όχι.
Aναρωτήθηκες, επίσης, ποτέ σου γιατί ολόκληρη αστυνομική δύναμη δεν μπορεί να συλλάβει μια χούφτα κωλοπαίδια; ή 5 εγκληματίες σαν αυτούς που έκαψαν 3 ανθρώπους; Γιατί δεν παίρνει μέτρα να προστατεύσει τις πορείες όπως παίρνει μέτρα προκειμένου να προστατεύσει τους βουλευτές, τους μεγαλοδημοσιογράφους, τους ξένους επίσημους επισκέπτες; Κρίνεις πως η δική τους ζωή είναι ακριβότερη από αυτή του απλού πολίτη; Eκεί γιατί μπορεί να είναι αποτελεσματικό το Υπουργείο Προ.Πο;
Eρωτήσεις κρίσεως είναι αυτές, ας τις γυρίσεις λίγο στο μυαλό σου, μπας και ...ξεμπερδευτείς λιγάκι.
μας άρεσε το μανιφέστο!
"Είμαι κατά της βίας" πολύ ωραίο και καθαρίσαμε. Σαν να λέμε είμαι κατά της νύχτας.
Όταν πήγαινα σχολείο, στα 15 με 18, η βία με γοήτευε εξαιρετικά ως επανάσταση. Ήταν και χούντα. Η παρέα είχε πάρει παρατσούκλια απο κει. Εγώ ήμουν ο Ρόμπυ, Ροβεσπιέρος!
Κι όμως φοβόμουν υπερβολικά το σωματικό πόνο σαν απειλή. Το έχω γράψει και με έχουν χλευάσει διάφοροι γενναίοι.
Χρειάστηκε να μεγαλώσω αρκετά και να διαβάσω πολλά για να καταλάβω ότι ακόμα και στη Γαλλική επανάσταση η βία δεν ήταν απαραίτητη και τελικά την κράτησε πίσω.
Μπορούμε να πούμε πολλά. Ευτυχώς υπήρξε ο Γκάντι στην ισοτρία που τα είπε καλύτερα από όλους. Αλλά σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι η βία φέρνει μονο βια. Και σε ειδικές γραμμές το ίδιο πιστεύω.
Είμαι και κατά της νύχτας. Αλλά η νύχτα δεν σταματάει. Η βία δεν είναι σαν τη νύχτα. Οι άνθρωποι έχουν βούληση και σκέψη. Αν δεν έχουν, δεν θα αποκτήσουν με τη βία.
Δημοσίευση σχολίου