Κουφός είσαι;

Στο εξώφυλλο του µικρού βιβλίου, η φράση αυτή εγκαλεί προκλητικά τη γλώσσα της καθηµερινότητας. Γιατί η συγγραφέας, η Σοφία Κολοτούρου, είναι κουφή ή είναι κωφή κι αυτή η διαφορετική γραφή, η χρήση του ωµέγα ή του ου για την πρώτη συλλαβή της λέξης, περιέχει και τη διαφορά που µπορεί να έχει στη στάση του κανείς απέναντι σε ανθρώπους που δεν ακούνε. Ενα φωνήεν αλλάζει, και η υποτιµητική ειρωνεία γίνεται απόσταση σεβασµού. Και στις δυο περιπτώσεις η γλώσσα, οι λέξεις αυτές, δεν βοηθούν στην αντιµετώπιση του προβλήµατος ακοής. Χρειάζεται κάτι άλλο, γνώσεις και εµπειρίες για τις ικανότητες και τις ελλείψεις ενός ανθρώπου µε αυτήν την ειδική ανάγκη. Και αναλαµβάνει η συγγραφέας, στο µικρό αυτό βιβλιαράκι, να µας διαφωτίσει. Είναι καταπληκτικό πόσα δεν ξέρουµε για την κωφότητα, είναι εντυπωςσιακό και πόσο ξεχνάµε να ρωτήσουµε. Η νεαρή Σοφία αναλαµβάνει να µας φωτίσει, να µας ανοίξει τα µάτια ή τα αυτιά – ό,τι προτιµάτε. 

Σαν γιατρίνα που είναι θεραπεύει την άγνοιά µας µε την πιο καλή συνταγή. 

Οµολογώ πως ντράπηκα λιγάκι για τόσα που δεν ήξερα, αλλά τουλάχιστον χάρηκα που τα έµαθα µε αυτόν τον τόσο γενναιόδωρο τρόπο. Γιατί τα διηγήµατα στο µικρό αυτό βιβλιαράκι, που είναι µικρές ιστορίες από τη ζωή της συγγραφέα, είναι γραµµένα µε εξαιρετικό χιούµορ και ζωντάνια. 

Είναι σαν να ακολουθείς τη Σοφία στις «Κουφές ιστορίες καθηµερινής τρέλας», όπως είναι ο υπότιτλος του βιβλίου της, και να αγωνίζεσαι µαζί της να καταλάβεις από τα χείλη της πωλήτριας τι σου λέει, να πείσεις την υπάλληλο του Δηµοσίου για την ειλικρίνειά σου, να τα βγάλεις πέρα σε έναν κόσµο φωνακλάδικο που δεν έχει προνοήσει για εσένα. Και να την βλέπεις να µην παραιτείται από τίποτε, ούτε καν από τη µουσική. 

https://www.tanea.gr/2010/10/01/opinions/analwsima-koyfos-eisai