Με τη µέση ακόµα σφιχτοδεµένη στον ορθοπεδικό κορσέ (ή µήπως ορθοπαιδικό; Είναι η ορθή πέδη ή το ορθό παιδί; Εδώ προκύπτει ένα σχεδόν βατοπεδινό ή βατοπαιδικό δίληµµα. Αν είναι να νιώθουµε παιδιά, εντάξει να το πούµε ορθοπαιδικό.
Ελα όµως που µερικά παιδιά ήταν φανατικά µε την ορθογραφία και δεν εννοούν να ξεχάσουν όσα έµαθαν σε τρυφερή ηλικία; Τέλος πάντων…, ψάχνω στο Google πληροφορίες περί λουµπάγκο. Το παθαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια στιγµή της ζωής τους. Το 80% σχεδόν. Κι αυτό το 20% που περισσεύει πώς τα καταφέρνει; Δεν υπάρχει συνταγή.
Πάντως να µη νοµίζω ότι έχω κάτι σπάνιο, είναι µπανάλ και πανανθρώπινο.
Οι δουλειές, η κούραση, η όρθια στάση του ανθρώπου. Είναι το τίµηµα της όρθιας στάσης. Πώς να το αποφύγεις;
Μακριά από τον νεροχύτη, συστήνει η φυσικοθεραπεύτρια.
Εντάξει, εγώ να µείνω µακριά από το νεροχύτη, εκείνος όµως πώς θα κρατηθεί µακριά από µένα; Ερχεται και µε βρίσκει εκεί που κοιµάµαι για να ξεχάσω τον πόνο και την πίκρα µου, να ανήκω σε ένα ποσοστό που δεν έφτασε ποτέ κανένα κόµµα στις εκλογές, κυρίως κανένα από αυτά που έχω ψηφίσει.
Εγώ δεν σκύβω, εκείνος χαµηλώνει, µουρµουρίζει και γουργουρίζει. Με τραβά κοντά του σαν να είναι ωκεανός κι εγώ η γοργόνα που τον αρνήθηκα για την αγάπη κάποιου αναίσθητου πρίγκιπα.
Το αλουµίνιο λαµπυρίζει από ειδικά καθαριστικά.
Καθρεφτίζει αστραφτερά σκεύη, γεµίζει νερά που τραγουδάνε. Τι νεροχύτης είναι αυτός ακαταµάχητος; Πόσο χαµηλά ακόµα θα φτάσει για να µε δελεάσει; Αυτός αλλάζει τη µέρα µου, στολίζει τη ζωή µου.
Σκύβω προς το µέρος του και ουρλιάζω από πόνο καθώς ξυπνάω. Δεν είναι µόνο η όρθια στάση που µας ξεχωρίζει, είναι και τα αντικείµενα που εισχωρούν στα όνειρά µας.
https://www.tanea.gr/2010/10/12/opinions/analwsima-o-neroxytis-erxetai/
Ελα όµως που µερικά παιδιά ήταν φανατικά µε την ορθογραφία και δεν εννοούν να ξεχάσουν όσα έµαθαν σε τρυφερή ηλικία; Τέλος πάντων…, ψάχνω στο Google πληροφορίες περί λουµπάγκο. Το παθαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια στιγµή της ζωής τους. Το 80% σχεδόν. Κι αυτό το 20% που περισσεύει πώς τα καταφέρνει; Δεν υπάρχει συνταγή.
Πάντως να µη νοµίζω ότι έχω κάτι σπάνιο, είναι µπανάλ και πανανθρώπινο.
Οι δουλειές, η κούραση, η όρθια στάση του ανθρώπου. Είναι το τίµηµα της όρθιας στάσης. Πώς να το αποφύγεις;
Μακριά από τον νεροχύτη, συστήνει η φυσικοθεραπεύτρια.
Εγώ δεν σκύβω, εκείνος χαµηλώνει, µουρµουρίζει και γουργουρίζει. Με τραβά κοντά του σαν να είναι ωκεανός κι εγώ η γοργόνα που τον αρνήθηκα για την αγάπη κάποιου αναίσθητου πρίγκιπα.
Το αλουµίνιο λαµπυρίζει από ειδικά καθαριστικά.
Καθρεφτίζει αστραφτερά σκεύη, γεµίζει νερά που τραγουδάνε. Τι νεροχύτης είναι αυτός ακαταµάχητος; Πόσο χαµηλά ακόµα θα φτάσει για να µε δελεάσει; Αυτός αλλάζει τη µέρα µου, στολίζει τη ζωή µου.
Σκύβω προς το µέρος του και ουρλιάζω από πόνο καθώς ξυπνάω. Δεν είναι µόνο η όρθια στάση που µας ξεχωρίζει, είναι και τα αντικείµενα που εισχωρούν στα όνειρά µας.
https://www.tanea.gr/2010/10/12/opinions/analwsima-o-neroxytis-erxetai/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου