Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν σας αρέσει η απαγόρευση του καπνίσµατος. Ανοίγει τόσες κοινωνικές προοπτικές, τόσους νέους ορίζοντες. Το κάπνισµα έξω σας χαρίζει µια καινούργια διάσταση, µια δεύτερη πόλη. Και µιλώντας για πόλη, στην Πόλη ξέρετε τι κάνουν;
Στα τραπεζάκια που είναι έξω, σε µερικά µαγαζιά ακουµπούν στη ράχη της καρέκλας µια µάλλινη εσάρπα διπλωµένη για τους καπνιστές που κρυώνουν. Μου φαίνεται τόσο ευρηµατικό και συµπαθές που σκέφτοµαι να ξαναρχίσω τις προσπάθειες να µάθω να καπνίζω, που τις έκοψα γύρω στα είκοσι.
Δεν είναι βαρετό να ζούµε συνέχεια στο ίδιο περιβάλλον, µες σε καπνούς και σε βρισιές, τη στιγµή που τα πεζοδρόµια µάς περιµένουν να τα ανακαλύψουµε;
(Τώρα µιλάω ήδη σαν εν δυνάµει καπνιστής!)
Βέβαια εδώ κρύο δεν κάνει και όσοι θέλουν να βάλουν εσάρπες στις καρέκλες θα πρέπει να περιµένουν καιρό, αλλά υπάρχει η ελπίδα για κάποιον που θέλει επειγόντως να καπνίσει, ότι θα συναντήσει έξω από την ταβέρνα του, το κουτούκι ή το µπαρ του, µια παρέα ενδιαφέρουσα που σε καινούργιο φόντο θα τη δει αλλιώς. Κι αν πιάσει και λίγη ψύχρα ποιος στη χάρη του, θα µπορεί να απολαύσει τη σπάνια γεύση της ανθρώπινης αλληλεγγύης ενώπιον έστω των καιρικών συνθηκών, θα έχει ευκαιρίες να αστειευτεί ή να φλερτάρει.
Στάδιον δόξης λαµπρόν ανοίγεται στης Σταδίου την οδόν, καθώς και σε όλες τις άλλες. Γιατί επιδεικνύετε αυτήν την αρνητική στάση, αγαπητοί καπνιστές, γιατί φοβάστε τόσο την καινοτοµία; Ασε που έχω την εντύπωση ότι ήδη τη γλεντάτε αυτήν τη µικρή κατασκήνωση στα πεζοδρόµια, ένα τσιγάρο δρόµο, αλλά δεν το λέτε για να µη χάσετε πόντους.
Ελάτε τώρα, οµολογήστε το, θα βρούµε κι εµείς οι άλλοι έναν τρόπο να µπούµε στην παρέα σας, έστω µε µια τζούρα.
Στα τραπεζάκια που είναι έξω, σε µερικά µαγαζιά ακουµπούν στη ράχη της καρέκλας µια µάλλινη εσάρπα διπλωµένη για τους καπνιστές που κρυώνουν. Μου φαίνεται τόσο ευρηµατικό και συµπαθές που σκέφτοµαι να ξαναρχίσω τις προσπάθειες να µάθω να καπνίζω, που τις έκοψα γύρω στα είκοσι.
Δεν είναι βαρετό να ζούµε συνέχεια στο ίδιο περιβάλλον, µες σε καπνούς και σε βρισιές, τη στιγµή που τα πεζοδρόµια µάς περιµένουν να τα ανακαλύψουµε;
(Τώρα µιλάω ήδη σαν εν δυνάµει καπνιστής!)
Βέβαια εδώ κρύο δεν κάνει και όσοι θέλουν να βάλουν εσάρπες στις καρέκλες θα πρέπει να περιµένουν καιρό, αλλά υπάρχει η ελπίδα για κάποιον που θέλει επειγόντως να καπνίσει, ότι θα συναντήσει έξω από την ταβέρνα του, το κουτούκι ή το µπαρ του, µια παρέα ενδιαφέρουσα που σε καινούργιο φόντο θα τη δει αλλιώς. Κι αν πιάσει και λίγη ψύχρα ποιος στη χάρη του, θα µπορεί να απολαύσει τη σπάνια γεύση της ανθρώπινης αλληλεγγύης ενώπιον έστω των καιρικών συνθηκών, θα έχει ευκαιρίες να αστειευτεί ή να φλερτάρει.
Στάδιον δόξης λαµπρόν ανοίγεται στης Σταδίου την οδόν, καθώς και σε όλες τις άλλες. Γιατί επιδεικνύετε αυτήν την αρνητική στάση, αγαπητοί καπνιστές, γιατί φοβάστε τόσο την καινοτοµία; Ασε που έχω την εντύπωση ότι ήδη τη γλεντάτε αυτήν τη µικρή κατασκήνωση στα πεζοδρόµια, ένα τσιγάρο δρόµο, αλλά δεν το λέτε για να µη χάσετε πόντους.
Ελάτε τώρα, οµολογήστε το, θα βρούµε κι εµείς οι άλλοι έναν τρόπο να µπούµε στην παρέα σας, έστω µε µια τζούρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου