Την Κυριακή ήρθαν στο πάρκο οι ποδηλάτες και έκαναν πικνίκ. Μου φαίνεται η πιο ενδιαφέρουσα προεκλογική είδηση της εβδοµάδας. Δεν αρκούνται πια µόνο στον γύρο της Αθήνας. Κάθε Παρασκευή βράδυ, ώρες τρελές, όταν τελειώνει η εβδοµάδα εργασίας των περισσότερων, βγαίνουν οι ποδηλάτες µια µεγάλη βόλτα στο Λεκανοπέδιο. Υπάρχουν πολλοί που κουνάνε το κεφάλι, τους λένε τρελούς.
Δέκα χρόνια πριν, πάλι, όσους κυκλοφορούσαν µε ποδήλατο στην Αθήνα τους έλεγαν τρελούς.
Αλλά ήταν µόνοι τους και λίγοι.
Το θέµα του ποδηλάτου στην Αθήνα είναι ίσως το µόνο που µπορεί να σε κάνει να πιστέψεις στην έννοια της προόδου. Στο πόσο µπορεί να προοδεύσει η εξάπλωση της τρέλας, ιδίως.
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα ποδήλατα, γιατί η προεκλογική περίοδος θυµίζει ρεάλιτι κατά τα άλλα. Οπως υπάρχουν οµάδες πολιτών που µαζεύονται και καθαρίζουν ρέµατα, ευπρεπίζουν δρόµους, κρατάνε τις πλατείες ανοιχτές και ασφαλείς. Μπορεί το ρεπορτάζ γύρω από αυτές τις κινήσεις να βγαίνει ακόµα κάπως ρηχό και χαζοχαρούµενο, αλλά τουλάχιστον σπάει τη µονοτονία τού ποιος φίλος του Μητσοτάκη πήγε µε τον Σαµαρά, αν θύµωσε ο Φασούλας και αν ο κοµµατάρχης τού τάδε παζαρεύει µε τον δείνα, ποιοι είναι αντίζηλοι εκεί και ποιοι ψηφίζουν για το Μνηµόνιο εδώ.
Οι ποδηλάτες είναι άνθρωποι που ταξιδεύουν.
Θα πήγαν, ας πούµε, στο Μιλάνο και θα είδαν ότι µπορείς να νοικιάσεις ποδήλατα δηµοτικά, θα το δοκίµασαν, θα ένιωσαν αυτή την ευφορία που σου χαρίζει η ποδηλασία, θα είπαν γιατί να µην κάνουµε και στην Αθήνα ποδήλατο;
Κι έτσι άρχισαν τις βόλτες της Παρασκευής και καθώς ευτυχούν κάνοντας µεγάλες αποστάσεις όλοι µαζί, ονειρεύονται κιόλας ότι η Αθήνα θα έχει κάποια µέρα ποδηλατοδρόµους για να κάνουν όλοι ποδήλατο και όχι µόνο όσοι έχουν ψυχή κασκαντέρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου