Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Eπιπόλαιοι γείτονες


Εβλεπα ξένα κανάλια την προηγούµενη Τετάρτη. Τα δικά µας απεργούσαν, από ξένα µάθαινες τι γινόταν στην Ελλάδα. Υπήρχαν στην Αθήνα αρκετοί ανταποκριτές, είχαν νον στοπ ειδήσεις. Κάνανε µόνο διακοπή για διαφηµίσεις, κι έδειχναν ωραίους καλοκαιρινούς προορισµούς. Λογικό, Μάη µήνα οι άνθρωποι ετοιµάζουν τις διακοπές τους. Φωτιές, λοιπόν, αστυνοµία, οδοµαχίες από τη µια, ύστερα διάλειµµα µε ωραία µεσογειακή θάλασσα και υπέροχες παραλίες. Την Ελλάδα διαφήµιζαν την ίδια ώρα που έδειχναν να καίγεται; Οχι, η Κροατία ήταν, ειδυλλιακή και πλησιέστερη, µέσα στην απαλή µουσική, να ξεχάσουµε ότι πριν από µερικά χρόνια κι εκείνη καιγόταν. Θέλει τώρα ειρήνη και ανάπτυξη, γιατί να µην την προτιµήσουν οι τουρίστες;

Υστερα πάλι ειδήσεις, νεκροί, πανό, τρεχάλες, πέτρες να εκσφενδονίζονται, κάτι σαν βαρετή παραγωγή του σινεµά. Αλλο διάλειµµα, βυζαντινές εικόνες, τρούλοι, ο άνεµος λυγίζει το καλαµπόκι, χαµογελαστά κορίτσια, τώρα βάλανε τη διαφήµιση για την Ελλάδα; Ε όχι, ήταν η ΠΓΔ Μακεδονίας.

Tελειώνει το διάλειµµα.
Ξανά Αθήνα, δακρυγόνα, γροθιές στη Βουλή, θολούρα, κραυγές, φωτιές, εκρήξεις, καταστροφές. Και ξανά διάλειµµα, µουσική, γαλάζιο, αρχαία ερείπια, παραλίες, καΐκια, ε, αυτό Ελλάδα είναι, δεν υπάρχει άλλο µέρος τέτοιο! Λάθος πάλι. Η Τουρκία ήταν. Και θα µπορούσε να είναι και η Ιταλία, έχει κι αυτή αρχαία, και θάλασσα και ζέστη και υπέροχα χωριά και προσεγµένα τοπία. Αλλά µάλλον δεν χρειάζεται διαφήµιση, τρέχουν οι τουρίστες εκεί και δεν χωράνε. Οποιος δεν αποφασίσει να έρθει στην Ελλάδα αλλά θέλει οπωσδήποτε κάτι σε Μεσόγειο, θέλει µνηµεία της αρχαιότητας, θέλει θάλασσα, λίγο κρασί και το αγόρι του, ακόµα και Βυζάντιο να θέλει, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Βορείως, νοτίως, άνω - κάτω και πλαγίως, οι άνθρωποι θέλουν να πλουτίσουν, περιµένουν τουρισµό. Δεν είδαν από µας ότι το χρήµα δεν φέρνει την ευτυχία, να συγκρατηθούν στην τίµια φτώχεια τους…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...