Το πρώτο µέιλ που µε βεβαίωνε ότι οι εργαζόµενοι στη Μαρφίν είχαν πιεστεί από την εργοδοσία να πάνε στη δουλειά τους, ήρθε την επόµενη µέρα του θανάτου τους.
Ακολούθησαν δηλώσεις των εργαζοµένων στην Τράπεζα που διευκρίνιζαν ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά τα µέιλ συνέχιζαν να έρχονται.
Πολλοί φίλοι µου αισθάνονταν την ανάγκη να µοιραστούν αυτή την πληροφορία που ελάφρωνε την αριστερή συνείδηση.
Απάντησα σε µερικούς µε τις νέες ειδήσεις, ύστερα άρχισαν να λένε ότι η Τράπεζα έφταιγε ούτως ή άλλως που ήταν ανοιχτή εκείνη τη µέρα. Η επιµονή τους µε ανάγκασε να θυµηθώ τη δική µου συµµετοχή στην απεργία που είχε κηρύξει η ΕΣΗΕΑ. Λοιπόν δεν ξέρω αν στη Μαρφίν τους υποχρεώνουν να δουλεύουν ενώ θέλουν να απεργήσουν. Εµάς πάντως µας υποχρεώνουν να απεργήσουµε ενώ θέλουµε να δουλέψουµε. Υπάρχει και αυτή η όψη της απεργίας, το λέω επειδή συζητάµε τόσες µέρες για το πόσο δικαιούσαι να απεργείς. Να µην απεργείς δικαιούσαι; Η µη απεργία είναι δικαίωµα;
Εµείς βέβαια, την απόφαση του σωµατείου τη σεβόµαστε εκ των πραγµάτων. Αφού η εφηµερίδα δεν βγαίνει δεν δουλεύουµε, οπότε µπορείς να πεις ότι µας υποχρεώνει σε απεργία η φύση της δουλειάς. Επιπλέον, έχουµε συνηθίσει να ακολουθούµε τις αποφάσεις του σωµατείου µας ευλαβικά, τηρώντας µια παράδοση που ίσως πρέπει να ξανασκεφτούµε.
Πώς λέει και το ΚΚΕ;
Ανυπακοή! Για να το λέει αυτό, που ήταν πάντα οπαδός της υπακοής στο κόµµα σε δύσκολους καιρούς, µε κάθε κόστος, κάτι θα ξέρει. Ανυπακοή στο σωµατείο, πώς µπορούµε να το κάνουµε; Είναι ευκαιρία, τώρα που όλοι µιλάνε για επαναστάσεις, υπακοές και ανυπακοές, ελευθερίες και θανάτους, να ρίξουµε µερικές ιδέες στο τραπέζι.
(Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ στις 10 Μαΐου 2010)http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4574048
Ακολούθησαν δηλώσεις των εργαζοµένων στην Τράπεζα που διευκρίνιζαν ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά τα µέιλ συνέχιζαν να έρχονται.
Πολλοί φίλοι µου αισθάνονταν την ανάγκη να µοιραστούν αυτή την πληροφορία που ελάφρωνε την αριστερή συνείδηση.
Απάντησα σε µερικούς µε τις νέες ειδήσεις, ύστερα άρχισαν να λένε ότι η Τράπεζα έφταιγε ούτως ή άλλως που ήταν ανοιχτή εκείνη τη µέρα. Η επιµονή τους µε ανάγκασε να θυµηθώ τη δική µου συµµετοχή στην απεργία που είχε κηρύξει η ΕΣΗΕΑ. Λοιπόν δεν ξέρω αν στη Μαρφίν τους υποχρεώνουν να δουλεύουν ενώ θέλουν να απεργήσουν. Εµάς πάντως µας υποχρεώνουν να απεργήσουµε ενώ θέλουµε να δουλέψουµε. Υπάρχει και αυτή η όψη της απεργίας, το λέω επειδή συζητάµε τόσες µέρες για το πόσο δικαιούσαι να απεργείς. Να µην απεργείς δικαιούσαι; Η µη απεργία είναι δικαίωµα;
Εµείς βέβαια, την απόφαση του σωµατείου τη σεβόµαστε εκ των πραγµάτων. Αφού η εφηµερίδα δεν βγαίνει δεν δουλεύουµε, οπότε µπορείς να πεις ότι µας υποχρεώνει σε απεργία η φύση της δουλειάς. Επιπλέον, έχουµε συνηθίσει να ακολουθούµε τις αποφάσεις του σωµατείου µας ευλαβικά, τηρώντας µια παράδοση που ίσως πρέπει να ξανασκεφτούµε.
Πώς λέει και το ΚΚΕ;
Ανυπακοή! Για να το λέει αυτό, που ήταν πάντα οπαδός της υπακοής στο κόµµα σε δύσκολους καιρούς, µε κάθε κόστος, κάτι θα ξέρει. Ανυπακοή στο σωµατείο, πώς µπορούµε να το κάνουµε; Είναι ευκαιρία, τώρα που όλοι µιλάνε για επαναστάσεις, υπακοές και ανυπακοές, ελευθερίες και θανάτους, να ρίξουµε µερικές ιδέες στο τραπέζι.
(Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ στις 10 Μαΐου 2010)http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4574048
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου