Η Ρωσία είναι μια χώρα πολύ μακρινή και απολύτως άγνωστη. Δεν έχουμε καμία σχέση μαζί της εμείς εδώ στην Ελλάδα, μόνο που ξέρουμε ότι έχει πλούσιους κατοίκους. Τόσο πολλούς που θα μπορούσαν να αγοράσουν τα χρέη μας και να μας τα χαρίσουν, πράγμα που θα όφειλαν έτσι πλούσιοι που είναι. Είπαμε είναι πολύ πλούσιοι. Φτωχοί δεν υπάρχουν εκεί στη μακρινή Ρωσα, διότι αν υπήρχαν δεν θα είχαμε απαίτηση να δώσουν τα λεφτά τους εδώ σε μας. Δεν θα είχαμε καμιά απαίτηση, δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι. Θα ντρεπόμασταν ακόμα και να σκεφτούμε τέτοια πράγματα, όχι να τα πούμε και δυνατά.
Η Ρωσία αυτή είναι πολύ μακρινή, δεν έχει καμία σχέση με την ομώνυμη χώρα του τσάρου που είχε γίνει κομμουνιστική και είχε αλλάξει όνομα και πριν είκοσι χρόνια και κάτι ξανάγινε μη κομμουνιστική και ξαναπήρε το παλιό της όνομα. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα μπερδευτήκαμε κι εμείς, τόσες αλλαγές ονομάτων. Δεν μας φτάνει που αλλάζουμε τα δικά μας ονόματα και δεν θυμόμαστε πού ήταν το Λιόπεσι και πού η Μαγκουφάνα, έχουμε και τη Ρωσία που από χώρα με μπαμπουλωμένες σε στρώσεις κουρελιών γριές έγινε χώρα με ημίγυμνες καλλονές που κυκλοφορούν από θερμαινόμενη πισίνα σε θερμαινόμενη λιμουζίνα. Άρα θα πρόκειται για δυο χώρες. Εκείνη η παλιά είναι που έχει και φτωχούς νομίζω, εκτός αν είναι η ίδια που έχει μόνο πλούσιους, αλλά μερικοί δεν αντέχουν το κρύο κι ήρθαν εδώ μετανάστες μόλις μπόρεσαν λόγω που έχει ζέστη εδώ σε μας. Τους καημένους, άφησαν τα πλούτη τους στους ανθεκτικούς στο κρύο, οι οποίοι έγιναν ακόμα πλουσιότεροι, κι ήρθαν να δουλέψουν μπογιατζήδες εδώ, επειδή άμα μπογιατίζεις ζεσταίνεσαι κιόλας καλύτερα. Αλλά φταίνε κι αυτοί. Λίγη υπομονή να έκαναν θα ήταν τώρα με τις θερμαινόμενες πισίνες. Αν δηλαδή υπάρχει μια Ρωσία κι όχι δύο ή περισσότερες όπως νομίζω εγώ. Δηλαδή αυτή η χώρα που προσπάθησε να γίνει κομμουνιστική και απέτυχε, τώρα είναι απλώς πλούσια και αγοράζει μεσογειακά χρέη. Για να ζεσταθεί προφανώς, σα χώρα. Πώς λέμε «πεθαίνω σα χώρα»; Αυτή θα ζεσταίνεται σα χώρα. Αφού πλούτισε όλους τους κατοίκους της, έφτιαξε σύστημα υγείας, σχολεία, νοσοκομεία, δουλειές ευχάριστες και εποικοδομητικές, θέατρα, σινεμά, λούνα παρκ, τα πάντα, πεθύμησε να ικανοποιήσει δίκαια αιτήματα των ομοδόξων κι εκεί εμφανίστηκαν οι χρεωκοπημένοινότιοι με την ωραία και εγγυημένη ζέστη.
Από τους Ρώσους ήξερα τον Τσέχωφ βασικά. Αυτός σε ποια Ρωσία να έχει ξεμείνει; Κάνω τόση προσπάθεια να καταλάβω τι συμβαίνει που αρχίζω να αποβλακώνομαι. Νιώθω σαν τις τρεις αδερφές, εκείνες που ήθελαν τόσο να πάνε στη Μόσχα, στη Μόσχα. Μαράζωναν στην επαρχία, ξεχνούσαν τα ιταλικά τους. Πώς λέγεται στα ιταλικά το παράθυρο, αναρωτιέται η Ιρίνα στην τρίτη πράξη. Δίπλα της ο άλλος πεθαίνει κι εκείνη έχει κολλήσει στο ιταλικό παράθυρο. Τι να πεις; Παράξενοι άνθρωποι οι Ρώσοι. Όπως και οι Κινέζοι εξάλλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου