Πάντα ζήλευα τα κορίτσια που μπορούσαν να πιάνουν στα χέρια τους πηλό ή γύψο ή άλλα υλικά -που χρησιμοποιούσαμε στα χρόνια των καλλιτεχνικών αναζητήσεων- και να δημιουργούν κάτι τρισδιάστατο, ένα γλυπτό πρόσωπο, ένα ειδώλιο ή άλλα αντικείμενα εξαιρετικής συμβολικής δύναμης για τις ηλικίες εκείνες. Μπαίνοντας μια μέρα στο Βρυσάκι θυμήθηκα εκείνη τη ζήλια, που συνοδευόταν από φαγούρα στα δάχτυλα. Να αγγίξεις και να δοκιμάσεις κι εσύ να φτιάξεις κάτι. Κούκλες και καράβια στα δωμάτια του παλιού αυτού σπιτιού που θα πρέπει να είναι από τα παλιότερα της Αθήνας. Μπήκα στα ισόγεια δωμάτια, ανέβηκα και στον όροφο, κατέβηκα και λίγα σκαλιά, ξαναβγήκα στην αυλή, σα να μπαινόβγαινα σε μαγικούς θαλάμους ταξιδιών στο χωρόχρονο.
Οι κούκλες είναι της Γιούλης Σπανού, τα καράβια της Δήμητρας Σωτηριάδου. Το Βρυσάκι, το παλιό σπίτι στην οδό Βρυσακίου, είναι κάτι σαν κοινότητα καλλιτεχνική ανοιχτή σε προτάσεις για συμμετοχή και βοήθεια. Έχει μέιλ και ιστότοπο.
Οι κούκλες της Γιούλης είναι φτιαγμένες με χαρτοπολτό. Ελαφριές σαν αερικά, έτσι είναι και ο τίτλος της παρουσίασης τους αυτής: Αερικά και σκούνες, για τα καράβια της Δήμητρας, και θα είναι στο Βρυσάκι ως τις 29 Μαρτίου.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.eikastika&id=23139 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου