Ξενέρωμα

Μερικοί άνθρωποι πέρασαν καλά αυτές τις μέρες πάντως, ένιωσαν περήφανοι για το κυπριακό Όχι. Και ίσως το κυκλοφόρησαν. Ελπίζω να έγινε αντιληπτή η περηφάνια αυτή στα μπαρ τα βράδια και να επωφελήθηκαν τα κορίτσια. Δεν ξέρω αν αρχίζουν να πέφτουν οι τόνοι.
Άκουγα ραδιόφωνο με ελληνικά πολιτικά σχόλια. Ο Τσίπρας έδωσε συνέντευξη, είπε διάφορα επαναστατικά που μου θύμισαν την αφοσίωση του στο ρητό του Μάο για τη μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση. Κάθε μέρα βέβαια αυτό επιβεβαιώνει, πιστεύει στην αναταραχή και στο χάος, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να ενισχύει τη χαοτική ατμόσφαιρα, μεταχειρίζεται λέξεις κατεδαφιστικές για κάθε θεσμό και κάθε άνθρωπο που τον επανδρώνει, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και πιο πολύ κι απ’ όσο το πιστεύει, το χαίρεται. Θα ονειρεύεται την επανάσταση προφανώς, την αναμπουμπούλα που θα τον φέρει στην εξουσία όχι με βαρετές διαδικασίες, εκλογές και τέτοια, αλλά με μια τεράστια, ονειρώδη ταραχή, με το λαό στους δρόμους να τον σηκώνει στους ώμους και να τον φέρνει σε κάποιου είδους θρόνο. 

Επειδή είμαι καλόπιστος άνθρωπος υποθέτω ότι η φαντασίωση του σταματά εκεί, δεν πάει παρακάτω, στο πώς κάθεται στο θρόνο κι αρχίζει να ασκεί την εξουσία. Υποθέτω δηλαδή ότι δεν ονειρεύεται τυραννίες, περιόδους με καρμανιόλες στην πλατεία Συντάγματος και τέτοια αιμοβόρα πράγματα. Αυτά κατά κάποιο τρόπο είναι το φαντασιακό υπόβαθρο της φρασεολογίας του, κι όχι μόνο της δικής του. Το τι συμβαίνει μετά την ανάληψη της εξουσίας δεν το σκέφτονται γιατί είναι πραγματικά ξενέρωμα. Το να ξυπνάς την επόμενη μέρα από την επικράτηση της μεγάλης αναταραχής, της υπέροχης κατάστασης αλά Μάο, θα πρέπει να είναι πολύ στυφό πράγμα. Ελπίζω να μην το νιώσουν ούτε αυτοί, ούτε εμείς. Θα είναι χειρότερο κι από την επόμενη μέρα του περήφανου Όχι στην Κύπρο. 

Τα περήφανα πρωτοσέλιδα πάντως συνεχίζει να τα ανεμίζει ο άνεμος εννιά μποφόρ στα περίπτερα απειλώντας να τα κουρελιάσει.