Τι παράξενοι που είναι οι ανθρωπιστές, τι παράξενοι...

Είσαι παράξενη. Είσαι πολύ παράξενη. Αφού είχες τις αµφιβολίες σου για την επιλογή της απεργίας πείνας, πήγες να συµπαρασταθείς στους απεργούς. Τι σε ώθησε να το κάνεις αυτό; Ανθρωπιά και συµπόνια; Αυτές οι λέξεις δεν είναι αρκετά αγωνιστικές, µαχητικές, λαµπερές, δεν µπαίνουν σε πανό και σε ντουντούκες.

Εσείς οι ανθρωπιστές είστε µυστήριοι άνθρωποι. Ειδικά όταν δεν αρκείστε στα λόγια, αλλά πάτε και παίρνετε σακούλες µε ρούχα για πλύσιµο και τρέχετε στα νοσοκοµεία και ξενυχτάτε δίπλα στους µετανάστες. Τι κίνητρα έχετε; Τι θα κερδίσετε;

Τόσο παράξενοι είσαστε που, διαβάζοντας ότι «δύο φοιτήτριες συνελήφθησαν επειδή εµπόδισαν τους απεργούς να φάνε λίγη σούπα», νοµίζει κανείς ότι βρίσκει απάντηση. Πολιτική σκοπιµότητα ήταν όλα. Ο αριστερός σταθµός µάλισταλέει ότι οι δύο φοιτήτριες εµπόδισαν τον γιατρό να σιτίσει µε τη βία τους απεργούς.

Ποια εικόνα να διαλέξουµε; Να κάνετε αγκιτάτσια στους απεργούς για να µη φάνε τη σούπα ή να έρχεστε µε τον γιατρό στα χέρια για να µην κάνει βίαιη σίτιση; Είναι δυνατόν να µην κάνατε τίποτε από τα δύο, να στεκόσασταν απλώς εκεί περιµένοντας να βοηθήσετε; Να µιλούσατε µε τους γιατρούς από ενδιαφέρον για την υγεία των απεργών, από αγωνία για την κατάστασή τους; Να βρεθήκατε κατηγορούµενες από υπερβολική ευγένεια;

Δύο φοιτήτριες, είπαν οι ειδήσεις. Αφού έφτασες να εµποδίσεις τη βίαιη σίτιση ή τη σκέτη σίτιση, µπορεί να είσαι και φοιτήτρια, ας ξέρουµε όλοι οι φίλοι και γνωστοί πως τελείωσες το πανεπιστήµιο πριν από οκτώ χρόνια και από τότε εργάζεσαι. Είπαµε, εσείς οι ανθρωπιστές είστε πολύ παράξενοι. Κάνετε µαγικά. Ισως ταξίδια στον χωρόχρονο. Στην Ελλάδα ανεχόµαστε πολλά, παραξενιές, ιδιοτροπίες, παρανοµίες, κακές συµπεριφορές, παρεκκλίσεις, αλλά δεν µπορούµε να συγχωρήσουµε εύκολα την ανθρωπιά και τη συµπόνια. Ευτυχώς η απεργία λύθηκε. Οι απεργοί πείνας αισθάνονται ότι νίκησαν, η κυβέρνηση επίσης. Κι οι δυο πλευρές έχουν δίκιο, είναι νίκη εκατέρωθεν ότι βρέθηκε µια λύση. Το να πετυχαίνεις έναν συµβιβασµό δεν είναι µικρό πράγµα στη χώρα των ανυποχώρητων.

Και πάλι, εσάς τους ανθρωπιστές, τους εκτός οµάδων και σχηµάτων και σκοπιµοτήτων, πού να σας κατατάξουµε;