Στον χάρτη της Αθήνας χαράζω µια ευθεία από το σπίτι στο γραφείο: περνάει µέσα από το πράσινο του Στρέφη και του Λυκαβηττού.Κι έτσι,διασχίζοντας την Ευελπίδων, αποχαιρετώ τη λιτανεία των άδειων λεωφορείων που κατεβαίνουν προς το κέντρο µε την προµετωπίδα «Εκτός υπηρεσίας» να σπάνε τα νεύρα των πεζών. Εχετε γεια, λεωφόροι. Βουλώνω τ’ αυτιά µου µε δανεικά ακουστικά δανεικής λίστας τραγουδιών. Η µουσική ντοπάρει τον περιπατητή, λένε οι αρµόδιοι, ειδικά αυτόν που έχεινα σκαρφαλώσει σε βουνά.
Εχουν δίκιο. Με τη µουσική στ’ αυτιά δώστε µου κι άλλες ευθείες, θα βγάλω την απόσταση χωρίς να το καταλάβω. Μοναδικό πρόβληµα ότι, χάνοντας την πλήρη επαφή µε το περιβάλλον, αρχίζω να τραγουδάω δυνατά. Με κοιτούν οι διαβάτες παραξενεµένοι και συνέρχοµαι. Επίσης απορώ: Πώς καταφέρνουν τα παιδιά µε τα βουλωµένα αυτιά να καταναλώνουν τόση µουσική στην καθηµερινότητά τους χωρίς να παράγουν καθόλου; Να λούζονται µε µουσική και να παραµένουν σιωπηλά και σοβαρά, ανέκφραστα, βουβά; Θέλει εξάσκηση βέβαια,αλλά δεν δηµιουργεί ψυχολογικά προβλήµατα; Κανονικά θα έπρεπε να κυκλοφορούν όλα τραγουδώντας και χορεύοντας. Τι κάνουν τόση µουσική που αποθηκεύεται στον εγκέφαλό τους;
Τρία τραγούδια δρόµος είναι η ευθεία. Ησυχη διαδροµή, µόνο λίγα µηχανάκια κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα σαν άγρια άλογα ξαµοληµένα στα βουνά. Καβαλάνε πεζοδρόµια, σκάλες, κουπαστές, δεν καταλαβαίνουν από φυσικά εµπόδια. Kένταυροι στα βουνά. Στη Βασιλίσσης Σοφίας, µάλιστα, κάτι αστυνοµικοί µε µοτοσυκλέτες κάνουν σούζες µπροστά στην αµερικανική πρεσβεία. Τι είδους κρατική λειτουργία είναι αυτή, οι σούζες των αστυνοµικών; Σε τι χρησιµεύει εκ µέρους των οργάνων; Μήπως έχουν αναλάβει να επιδεικνύουν ελληνική λεβεντιά µπροστά στους Αµερικανούς, θυµίζοντας ότι βρίσκονται στην πατρίδα των Κενταύρων; Κένταυροι και στους κάµπους. Ή απλώς ακούνε κι αυτοί µουσική από ακουστικά και ξεθυµαίνουν έτσι; Μυστήριο.
 |
| Δεν ήταν πολύ ευθεία η τελική ευθεία |
Εχουν δίκιο. Με τη µουσική στ’ αυτιά δώστε µου κι άλλες ευθείες, θα βγάλω την απόσταση χωρίς να το καταλάβω. Μοναδικό πρόβληµα ότι, χάνοντας την πλήρη επαφή µε το περιβάλλον, αρχίζω να τραγουδάω δυνατά. Με κοιτούν οι διαβάτες παραξενεµένοι και συνέρχοµαι. Επίσης απορώ: Πώς καταφέρνουν τα παιδιά µε τα βουλωµένα αυτιά να καταναλώνουν τόση µουσική στην καθηµερινότητά τους χωρίς να παράγουν καθόλου; Να λούζονται µε µουσική και να παραµένουν σιωπηλά και σοβαρά, ανέκφραστα, βουβά; Θέλει εξάσκηση βέβαια,αλλά δεν δηµιουργεί ψυχολογικά προβλήµατα; Κανονικά θα έπρεπε να κυκλοφορούν όλα τραγουδώντας και χορεύοντας. Τι κάνουν τόση µουσική που αποθηκεύεται στον εγκέφαλό τους;
Τρία τραγούδια δρόµος είναι η ευθεία. Ησυχη διαδροµή, µόνο λίγα µηχανάκια κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα σαν άγρια άλογα ξαµοληµένα στα βουνά. Καβαλάνε πεζοδρόµια, σκάλες, κουπαστές, δεν καταλαβαίνουν από φυσικά εµπόδια. Kένταυροι στα βουνά. Στη Βασιλίσσης Σοφίας, µάλιστα, κάτι αστυνοµικοί µε µοτοσυκλέτες κάνουν σούζες µπροστά στην αµερικανική πρεσβεία. Τι είδους κρατική λειτουργία είναι αυτή, οι σούζες των αστυνοµικών; Σε τι χρησιµεύει εκ µέρους των οργάνων; Μήπως έχουν αναλάβει να επιδεικνύουν ελληνική λεβεντιά µπροστά στους Αµερικανούς, θυµίζοντας ότι βρίσκονται στην πατρίδα των Κενταύρων; Κένταυροι και στους κάµπους. Ή απλώς ακούνε κι αυτοί µουσική από ακουστικά και ξεθυµαίνουν έτσι; Μυστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου