Κάποτε κάπνιζαν όλοι |
Μιλάμε για άλλα ζητήματα, αλλά παράλληλα ελπίζουμε όλη αυτή η διαδικασία να πιάσει τόπο. Δεν είναι εγγυημένη, δεν είναι αυτονόητη. Τίποτε δεν είναι εγγυημένο στη χώρα μας. Όλα επαφίενται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, και τον είδαμε πια αυτό τον πατριωτισμό.
Βγαίνουν λοιπόν έξω οι καπνιστές, σηκωνόμαστε, ξανακαθόμαστε, κι ελπίζουμε όλη αυτή η ιερουργία να έχει αποτέλεσμα, να εφαρμοστεί ο νόμος, να μην κάνει πίσω ο Λοβέρδος, να μην πιέσουν πολύ κι οι μαγαζάτορες, γιατί δεν αντέχουν πιέσεις οι κυβερνήσεις μας, το μάθαμε πια κι αυτό. Θέλουν χάδια, στοργή, και προδέρμ.
Να µη µείνει αυτή η βραδιά µακρινή ανάµνηση, να γίνει πρότυπο και απαρχή πολλών παρόµοιων, κι ας µας ξεβολεύει η έξοδος των καπνιστών, κι ας µας στενα χωρεί. Τα ξανακάναµε πρόπερσι, πέρσι, πάντα κρατούσαν λίγο. Απαγορευόταν το κάπνισμα, έβγαιναν έξω οι καπνιστές μας, μετά από λίγο ξεαπαγορευόταν. Άντε ξανά απο την αρχή. Τρίτη προσπάθεια είναι αυτή, τέταρτη; Αγωνίζονται οι καπνιστές µας τον µόνο αγώνα που έχει νόηµα πια στην πολύ αγωνιστική µας καθηµερινότητα, τον προσωπικό αγώνα για την κοινωνική βελτίωση. Αντε να ξεκολλήσουµε από την καθυστέρηση λιγάκι. Τους αγαπάµε ξεχωριστά τους καπνιστές τέτοιες βραδιές, χωρίς να παύουµε βεβαίως να ελπίζουµε ότι θα κόψουν κάποτε και το τσιγάρο.
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 17 Ιανουαρίου 2011:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4613394
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου