Μη μου λέτε πάλι για τους λίγους προβοκάτορες που παρεισφρέουν στην ειρηνική πορεία. Δεν είναι δυνατόν να λέτε τα ίδια πράγματα τόσα χρόνια. Το ξέρετε πολύ καλά ότι σε κάθε διαδήλωση έρχονται αυτοί που ρίχνουν μολότοφ, σε κάθε διαδήλωση καίνε τράπεζες, σπάνε μαγαζιά, λεηλατούν βιβλιοπωλεία και καταστρέφουν ιστορικά κτίρια. Το ξέρατε, λοιπόν, ότι θα γίνουν τέτοια στη διαδήλωση, αλλά πάλι διαδήλωση κάνατε. Κι όσο περνάει ο καιρός πιο βίαια συνθήματα βρίσκετε και διαδίδετε και πιο βίαιη εμφάνιση. Τύμπανα έχετε βάλει, δεν είχαν τύμπανα παλιά.
Αν δεν σταματήστε να κάνετε τα ίδια πράγματα και να βρίσκετε τις ίδιες δικαιολογίες, δεν μπορείτε να ξανακάνετε κριτική στην κυβέρνηση ότι κάνει συνέχεια τα ίδια, ότι βαραίνει συνέχεια τους ίδιους, ότι δεν έχει φαντασία να βρει τρόπους να ανακαλύψει τους φοροφυγάδες, να κυνηγήσει ενόχους, να μην αδικεί τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς. Να μην ξανανοίξετε το στόμα σας, γιατί ούτε κι εσείς έχετε φαντασία. Τίποτε δεν έχετε σκεφτεί τόσον καιρό εκτός από πορείες, πορείες, πορείες.
Φωνές, συνθήματα, τύμπανα.
Τα ίδια και τα ίδια.
Δεν άκουσα κουβέντα τόσους μήνες για τις καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας. Δεν σας νοιάζει για το αν δεν μπορεί ο κόσμος να περπατήσει ελεύθερα. Εχουμε χάσει τη βασική μας ελευθερία, και δεν έχετε πει τίποτε. Περνάνε οι πορείες και κατεβάζουν ρολά τα μαγαζιά, και δεν σας νοιάζει. Τόσες τράπεζες έχουν κάψει τόσους μήνες ύστερα από πορείες, και δεν έχετε αγανακτήσει. Αυτός είναι, λοιπόν, ο αγώνας σας, να καίγονται τράπεζες; Εσείς πού τα έχετε τα λεφτά σας, κάτω από το στρώμα; Κι όταν δεν έχετε λεφτά, από ποιον παίρνετε πιστωτικές κάρτες; Δεν το ξέρατε ότι κάποιος θα σκοτωνόταν όταν τόσα μαγαζιά καίγονταν κάθε τρεις και λίγο; Εντελώς τυχαία δεν υπήρξαν νεκροί πέρσι στους εμπρησμούς.
Ορίστε, λοιπόν, και οι νεκροί.
Και τι λέτε τώρα; Για προβοκάτορες που παρεισφρέουν στις ειρηνικές πορείες! Να κυνηγήσουμε φαντάσματα πάλι. Μα, δεν ντρέπεστε καθόλου; Πώς καταφέρνετε και ξεγελάτε τους εαυτούς σας ακόμα; Σας θαυμάζω ειλικρινά.
Αν δεν σταματήστε να κάνετε τα ίδια πράγματα και να βρίσκετε τις ίδιες δικαιολογίες, δεν μπορείτε να ξανακάνετε κριτική στην κυβέρνηση ότι κάνει συνέχεια τα ίδια, ότι βαραίνει συνέχεια τους ίδιους, ότι δεν έχει φαντασία να βρει τρόπους να ανακαλύψει τους φοροφυγάδες, να κυνηγήσει ενόχους, να μην αδικεί τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς. Να μην ξανανοίξετε το στόμα σας, γιατί ούτε κι εσείς έχετε φαντασία. Τίποτε δεν έχετε σκεφτεί τόσον καιρό εκτός από πορείες, πορείες, πορείες.
Φωνές, συνθήματα, τύμπανα.
Τα ίδια και τα ίδια.
Δεν άκουσα κουβέντα τόσους μήνες για τις καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας. Δεν σας νοιάζει για το αν δεν μπορεί ο κόσμος να περπατήσει ελεύθερα. Εχουμε χάσει τη βασική μας ελευθερία, και δεν έχετε πει τίποτε. Περνάνε οι πορείες και κατεβάζουν ρολά τα μαγαζιά, και δεν σας νοιάζει. Τόσες τράπεζες έχουν κάψει τόσους μήνες ύστερα από πορείες, και δεν έχετε αγανακτήσει. Αυτός είναι, λοιπόν, ο αγώνας σας, να καίγονται τράπεζες; Εσείς πού τα έχετε τα λεφτά σας, κάτω από το στρώμα; Κι όταν δεν έχετε λεφτά, από ποιον παίρνετε πιστωτικές κάρτες; Δεν το ξέρατε ότι κάποιος θα σκοτωνόταν όταν τόσα μαγαζιά καίγονταν κάθε τρεις και λίγο; Εντελώς τυχαία δεν υπήρξαν νεκροί πέρσι στους εμπρησμούς.
Ορίστε, λοιπόν, και οι νεκροί.
Και τι λέτε τώρα; Για προβοκάτορες που παρεισφρέουν στις ειρηνικές πορείες! Να κυνηγήσουμε φαντάσματα πάλι. Μα, δεν ντρέπεστε καθόλου; Πώς καταφέρνετε και ξεγελάτε τους εαυτούς σας ακόμα; Σας θαυμάζω ειλικρινά.
10 σχόλια:
Οι διοργανωτές προφανώς φέρουν ευθύνη, στο βαθμό που δεν περιφρουρούν την πορεία. Από εκεί και πέρα τα όσα λες παραπέμπουν σε προτροπή προς τον Παπανδρέου να επιβάλει απαγόρευση των πορειών. Αν συνεχίσουμε έτσι βέβαια, θα ζητήσουν κάποιοι άλλοι να σταματήσουν δια νόμου οι απεργίες, καθώς υπονομεύουν την προοπτική ανάταξης της οικονομίας και στο τέλος θα νοσταλγήσουμε τα πρώτα χρόνια της χούντας "που μπορούσε κάθε Αθηναίος να κατέβει με την οικογένειά του στο κέντρο χωρίς φόβο". Οι κατηγορίες που απευθύνεις προς το σύνολο των αριστερών διαδηλωτών δείχνουν ότι έχεις να κατέβεις πολλά χρόνια σε πορεία και έχεις χάσει την επαφη με το ζήτημα. Όταν λέγαμε στους τύπους με τα ρόπαλα και τις πέτρες να σταματήσουν, γινόμαστε εμείς στόχος τους. Προφανώς χωρίς οργανωμένη περιφρούρηση όλοι αυτοί δρουν ανεξέλεγκτα, ανεξάρτητα από το πλήθος και τις διαθέσεις των διαδηλωτών. Όταν έχεις απέναντί σου έναν όμιλο οπλισμένων τρελών, δεν έχεις πολλά περιθώρια αντίδρασης.
Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και κατέβηκα στην πορεία αυθόρμητα. Δεν έχω ιδέα από διοργάνωση και περιφρούρηση πορειών, σίγουρα όμως όταν έχεις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο αυτή καθίσταται προβληματική. Ένοχοι λοιπόν οι διοργανωτές, αλλά με πολλά ελαφρυντικά κατά τη γνώμη μου.
ΥΓ1. Και εγώ τις οικονομίες μου τις έχω στην τράπεζα, πλην όμως έχω μετανιώσει που δεν έχω εφαρμόσει τη λύση του στρώματος, αφού δεν είναι απίθανο να εφαρμοστούν λύσεις Αργεντινής.
ΥΓ2. Αν σε λίγους μήνες δεν μπορώ να επιβιώσω, εγώ και η οικογένειά μου, τι προτείνεις; Προσευχή ή μετανάστευση; Προφανώς η μαζική διαμαρτυρία αποκλείεται ως επικίνδυνη διατάραξη της ασφάλειας. Μην γελιέσαι, αν τα πράγματα πάνε όπως προβλέπουν οι απαισιόδοξοι, χιλιάδες άνθρωποι θα είναι καθημερινά στους δρόμους, ανεξάρτητα αν υπάρχει προοπτική από αυτή την επιλογή.
Εσείς κυρία Δαμιανίδου, γιατι δεν προτείνετε κάποια άλλη μορφή διαμαρτυρίας; Πραγματικά συμφωνώ μαζί σας ότι οι πορείες είναι παρωχημένες, αναποτελεσματικές και με μεγάλο κόστος, οι απεργίες το ίδιο. Δεν ειμαι παλια αριστερή σας σύντροφος ειμαι ένας απο τους ανθρώπους που τώρα αισθάνονται την αναγκη να διαμαρτυρηθούν και δεν εχουν ούτε τρόπο ούτε και πανω για να σταθούν απο κάτω. Απέναντι στη δικτατορία και την οικονομική τρομοκρατία που ζούμε, ποια ειναι η πρότασή σας;
θα περιμένω με αγωνία την απάντησή σας.
ΥΓ3 Συγγνώμη για τον ενικό.
Υπάρχουν κι άλλες διαμαρτυρίες που μπορεί να γίνουν πριν φτασει κανείς στην πορεία. Καθιστικές διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις χωρίς πορεία, συναυλίες χωρίς να κλείνεις τους δρόμους, πικετοφορίες, πάλι χωρίς να κλείνεις τους δρόμους. Αυτή τη στιγμή δεν νομίζω ότι κινδυνεύουμε απο στέρηση πορειών.
Βρίσκω την απαντησή σας συγκαταβατική, με την κακή έννοια.
Αν κάτι έπρεπε να καταργηθεί θα ήταν η ασύδοτη κυριαρχία τών Τραπεζών. Αλλιώς ας καταργήσουμε τους αυτοκινητόδρομους, επειδή ασυνείδητοι οδηγοί προκαλούν ατυχήματα,τα νοσοκομεία, επειδή αλήτες γιατροί απαιτούν φακελλάκι και τις εκλογές, διότι ανεύθυνοι μουτζουρώνουν το ψηφοδέλτιό τους.
το ΔΝΤ είναι μαγικό, περνάει από πάνω μας και κατεβάζουν ρολά τα μάτια μας
Οι μορφές διαμαρτυρίας που προτείνετε είναι συμβατές με Νέα Υόρκη, Λονδίνο, άντε και Ρώμη. Η Ελλάδα υπερηφάνως ισταμένη μεταξύ Τρίτου Κόσμου και Ε.Ε. δεν προσφέρεται, προς το παρόν τουλάχιστον, για τέτοια χάπενινγκ. Είναι σαν να ζητήσουμε από τους Ταλιμπάν να διαδηλώνουν με μολότωφ και πέτρες, αντί να φέρουν καλάσνικοφ και αντιαρματικές ρουκέτες. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Δεν ξέρω τι εννοείτε συγκαταβατική με την κακή έννοια. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Εγώ κάνω εθελοντισμό, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, ας πούμε. νομίζω ότι είναι πιο πολιτικό αυτό. ΄Θα πήγαινα να φτιάξω μονοπάτια σε χωριά, να οργανώσω γιορτές, μαθήματα, καθάρισμα, δενδροφύτευση, έρευνες, αναστηλώσεις. Συγκαταβατικά κι αυτά; Μπορεί. Όπως μπορεί να μην γίνουμε ποτέ Νέα Υόρκη, και μάλλον δεν θα γίνουμε. Αλλά και η Νέα Υόρκη δεν ήταν πάντα Νέα Υόρκη. Αυτό που θέλει γίνεται κανείς, σε αυτό που προσδοκά κάποτε μοιάζει
Εντάξει αγαπητή Άννα, μακάρι οι ευχές σας να βγουν αληθινές.
Δημοσίευση σχολίου