Οι κήποι του πασά

Πήγα για πρωινό καφέ σε έναν πεζόδρομο στη Θεσσαλονίκη  κι άνοιξα τυχαία τον τουριστικό οδηγό σε μια σελίδα που έγραφε «Κήποι του πασά» Ο καφετζής είχε βαθιά φιλοσοφική συζήτηση περί χριστιανισμού, δογματισμού και αμφισβήτησης, αλλά ήταν τόσο ευγενικός που αποφάσισα να τον διακόψω δείχνοντας του την ωραία φωτογραφία μιας παράξενης κατασκευής μέσα σε δέντρα.

-Μήπως ξέρετε πού είναι αυτό το μέρος;

Το πήρε, το κοίταξε, το γύρισε λίγο, το διάβασε, το έδωσε στον συνομιλητή του, το κοίταξε κι εκείνος. Παραδέχτηκαν πως δεν ήξεραν να με κατατοπίσουν.

Τηλεφώνησα στον παλιό μου φίλο Πάνο Ερμείδη που ξέρει την πόλη και μου είπε πάνω κάτω τις συντεταγμένες. Τέσσερα χρόνια φοιτήτρια περπάτησα συστηματικά τη Θεσσαλονίκη, όμως δεν θυμόμουν καθόλου εκείνη την περιοχή, δεν με τραβούσε.

Βγαίνεις από τα τείχη, περνάς απέναντι, πάνω από το νοσοκομείο που λέγεται τώρα Αγίου Δημητρίου, πρώην Δημοτικό, πρώην Ξένων, πρώην Χαμιδιέ, βλέπεις μια πράσινη έκταση περιφραγμένη με καγκελόπορτα. Μοιάζει κλειστή αλλά δεν είναι. Σπρώχνεις απαλά και περνάς.

Μόλις μπήκα άρχισε να ψιλοβρέχει. Το πάρκο είναι ανηφορικό, με δρομάκια που οδηγούν στο ψηλότερο σημείο όπου βρίσκονται οι παράξενες κατασκευές με τα μαγικά σύμβολα. Οι οπαδοί της ιερής γεωγραφίας το θεωρούν μαγικό τόπο με μαγνητικά πεδία, διάβασα στον οδηγό. Έχει κάτι το μυστηριώδες σίγουρα. Θυμίζει γλυπτά του Γκαουντί στο πάρκο Γκουέλ στη Βαρκελώνη. Εκεί έδωσαν ένα παρκάκι στον μεγάλο αρχιτέκτονα, να ξεδιπλώσει ελεύθερα τη φαντασία του. Είναι δυνατόν να έγινε κι εδώ το ίδιο; Και ποιος το έκανε; Υπήρχε Γκαουντί στη Σαλονίκη;

Πλησιάζω τις παράξενες κατασκευές, είναι γεμάτες με σκουπίδια οι διάφορες τρύπες. Ν’ αφήνουν οι οπαδοί της ιερής Γεωγραφίας σκουπίδια; Ή τα παιδιά του σχολείου που βρίσκεται ακριβώς από πάνω; Μήπως οι σατανιστές που κάνουν τελετές; Γιατί μέχρι κι αυτό διάβασα στο Ίντερνετ ψάχνοντας. Βρήκα  διάφορα, πολλά μαγικά, σατανιστικά και μασωνικά, και μια σοβαρή μελέτη των αρχιτεκτόνων Πελαγίας Αστρεινίδου και  Κλεοπάτρας Θεολογίδου, οι οποίες εξηγούν αναλυτικά ότι πρόκειται όντως για αρχιτεκτονικές δημιουργίες τύπου Γκαουντί, φανταστική αρχιτεκτονική στον κήπο του Νοσοκομείου που έγινε το 1904, όταν στην πόλη κτίζονταν κτίρια εκλεκτικιστικά, που συνδύαζαν δηλαδή τα διάφορα αρχιτεκτονικά στυλ, κυρίως το ρομαντικό με το κλασσικό, και γενικά εξευρωπαϊζόταν με πάθος η Θεσσαλονίκη. Ιδου η εργασία τους

Κι ο αρχιτέκτονας που άφησε τη φαντασία του ελεύθερη κι έπλασε με τα χέρια αυτό το έργο που έχει κάμποσο λεηλατηθεί, ποιος ήταν; Άγνωστο. Κι ο πασάς; Κανείς, μόνο μια γενική ιδέα κάποιου πασά που ονειρεύεται και σχεδιάζει πολυτέλειες. Εν ολίγοις η Θεσσαλονίκη διαθέτει κάτι ακόμα μοναδικό και παγκοσμίως άγνωστο, που είναι τόσο παράξενο ώστε να το θεωρούν του Σατανά πράμα. Κι εγώ που νόμιζα ότι ξέρω αυτή την πόλη, πιάστηκα άλλη μια φορά αδιάβαστη και απερπάτητη.

Ίσως πρέπει να κάνω μια στήλη που να λέγεται «Εξερευνητική πατριδογνωσία», να σημειώνω τις ανακαλύψεις μου και να προτείνω κάθε φορά την επιγραφή που θα μπορούσε να μπει σε κάθε μέρος, ώστε να διευκολύνονται οι μελλοντικοί επισκέπτες, να βρίσκουν έτοιμα αυτά που ανακάλυψα και να προχωρούν παραπέρα.   

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ta3idia&id=23415 

 Οι φωτογραφίες που έβγαλα είναι εδώ

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10200415793251139.1073741830.1045241404&type=3