To κόκκινο φουστάνι φοριέται νύχτα, το λέει και το τραγούδι, το λέει και η Ζυράννα Ζατέλη στην ιστορία της κοκκινοφορούσας της. Ωστόσο ενίοτε η νύχτα προχωράει μέσα στη μέρα (το λέει ο Ευγένιος Ο' Νηλ) και η ντίβα των ξενυχτιών ξυπνάει νωρίς, ή δεν κοιμάται καθόλου, και ξεκινά να πάει με τα βραδυνά στη μεσημεριάτικη γιορτή. Ελπίζω το μήνυμα της μοιραίας αυτής διαφήμισης να μην επιφέρει μετατόπιση της Λαμπρής προς το βραδινότερο, γιατί όσο μεγαλώνω γίνομαι πρωινός τύπος. Ν' αφήσει μόνο την εντύπωση εθνικής συμφιλίωσης που προκύπτει απο τη θερμή υποδοχή της ιδιόρρυθμης νονάς στην οικογενειακή εστία.
Είναι Πάσχα, είναι μέρα Λαμπρής, κι όχι των ελεύθερων πολιορκημένων του Σολωμού, πώς να το κάνουμε; Εντάξει, καταλάβαμε, υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που θα ήθελαν να ζουν για πάντα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, εκεί που λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει. Ας τους δεχτούμε με τα σουφρωμένα μούτρα τους, ας τους προσφέρουμε λίγη πετσούλα, όπως ο ψήστης με τη φανέλα στην απίθανη νονά. Λιγότερο ερωτικά βεβαίως, γιατί υπάρχει πιθανότητα οι ξινοί αυτοί άνθρωποι να αποστρέψουν τα μούτρα. Κι ύστερα να ξεκοκαλίσουν το αρνί μόνοι τους, αλλά εκεί πια πάμε σε Ντίκενς.
Υπάρχει στον πίνακα κι η κυρά με τα λεμόνια, μήπως υπονοούν ένα κάποιο ξίνισμα; Αυτή μάλλον δεν έκανε εμφάνιση στα μπουζούκια την προηγούμενη, ξύπνησε χαράματα να βοηθήσει το άναμμα της φωτιάς κι είναι ήδη ξεπατωμένη, αλλά σαν μητέρα γίνεται γενναιόδωρη, δέχεται την εισβολή της εντυπωσιακής κουμπάρας, τα παιδιά πρέπει να έχουν παραστάσεις απο ποικίλους κόσμους, ανοίγει την αγκαλιά της. Η κουρασμένη οικογένεια καλωσορίζει το απολωλός πρόβατο και προσφέρει απο το άλλο αρνί, το σουβλισμένο, με το οποίο ομολογεί η νονά τη συγγένεια της. Τραγουδάνε όλοι μαζί. Η φωνή της νονάς ξεχωρίζει, είναι δυνατή, ιδιαίτερη, πλούσια, αλλά την ακολουθούν οι άλλοι, ενώνονται οι φωνές, πράγμα που εύχομαι σε όλους και στον εαυτό μου πρωτίστως: ομαδικό τραγούδι. Ανοίγει τους πνεύμονες, πνίγει τις διαφωνίες επί θεμάτων ταυτότητας και άλλα. Ποιοί είμαστε και γιατί να είμαστε έτσι, πρέπει να είμαστε αλλιώς αλλά δεν μας καταλαβαίνουν. Ας είμαστε όπως να είναι χωρίς αποκλεισμούς, χρονιάρα μέρα.
Φέρνει η νονά δώρα πολλά, φτηνά για τα παιδιά. Αυτά τα δώρα εισπράττουν την πιο κακή κριτική. Δεν εκτιμάται όσο πρέπει η αξιοζήλευτη ικανότητα των παιδιών να ικανοποιούνται με φτηνά δώρα. Περιφρονούν πολλοί και στον εαυτό τους την τάση να έλκονται απο φτηνά, εντυπωσιακά έως κραυγαλέα αντικείμενα. Κι όμως η φτήνεια είναι μια στάση του σύγχρονου κόσμου που καλύτερα να προσπαθούσαν να καταλάβουν. Είναι η κινέζικη πρόταση που κατευνάζει την έμφυτη στον άνθρωπο απληστία, μετακινώντας πόρους, και ποταμούς και όρη, που υλοποιεί τη δημοκρατική υπόσχεση περί ευημερίας. Την έχουμε τιμήσει στα σπίτια μας, τα αυτοκίνητα, τα ρούχα, τη ζωή μας, άρα κάτι θα' χει ακριβό. Είναι πολυσυλλεκτική, όπως ο ίδιος ο Χριστιανισμός, ειδικά η γιορτή αυτή που περιμένουμε να γιορτάσουμε με μεγάλες και μικρές προσδοκίες.
Καλό Πάσχα. Εύχομαι ένα κόκκινο φουστάνι ανά οικογένεια και φωνή στεντόρεια να αξιοποιήσει τραγουδιστικά τις παραπανίσιες θερμίδες.
Εφημερίδα των συντακτών
Είναι Πάσχα, είναι μέρα Λαμπρής, κι όχι των ελεύθερων πολιορκημένων του Σολωμού, πώς να το κάνουμε; Εντάξει, καταλάβαμε, υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που θα ήθελαν να ζουν για πάντα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, εκεί που λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει. Ας τους δεχτούμε με τα σουφρωμένα μούτρα τους, ας τους προσφέρουμε λίγη πετσούλα, όπως ο ψήστης με τη φανέλα στην απίθανη νονά. Λιγότερο ερωτικά βεβαίως, γιατί υπάρχει πιθανότητα οι ξινοί αυτοί άνθρωποι να αποστρέψουν τα μούτρα. Κι ύστερα να ξεκοκαλίσουν το αρνί μόνοι τους, αλλά εκεί πια πάμε σε Ντίκενς.
Υπάρχει στον πίνακα κι η κυρά με τα λεμόνια, μήπως υπονοούν ένα κάποιο ξίνισμα; Αυτή μάλλον δεν έκανε εμφάνιση στα μπουζούκια την προηγούμενη, ξύπνησε χαράματα να βοηθήσει το άναμμα της φωτιάς κι είναι ήδη ξεπατωμένη, αλλά σαν μητέρα γίνεται γενναιόδωρη, δέχεται την εισβολή της εντυπωσιακής κουμπάρας, τα παιδιά πρέπει να έχουν παραστάσεις απο ποικίλους κόσμους, ανοίγει την αγκαλιά της. Η κουρασμένη οικογένεια καλωσορίζει το απολωλός πρόβατο και προσφέρει απο το άλλο αρνί, το σουβλισμένο, με το οποίο ομολογεί η νονά τη συγγένεια της. Τραγουδάνε όλοι μαζί. Η φωνή της νονάς ξεχωρίζει, είναι δυνατή, ιδιαίτερη, πλούσια, αλλά την ακολουθούν οι άλλοι, ενώνονται οι φωνές, πράγμα που εύχομαι σε όλους και στον εαυτό μου πρωτίστως: ομαδικό τραγούδι. Ανοίγει τους πνεύμονες, πνίγει τις διαφωνίες επί θεμάτων ταυτότητας και άλλα. Ποιοί είμαστε και γιατί να είμαστε έτσι, πρέπει να είμαστε αλλιώς αλλά δεν μας καταλαβαίνουν. Ας είμαστε όπως να είναι χωρίς αποκλεισμούς, χρονιάρα μέρα.
Φέρνει η νονά δώρα πολλά, φτηνά για τα παιδιά. Αυτά τα δώρα εισπράττουν την πιο κακή κριτική. Δεν εκτιμάται όσο πρέπει η αξιοζήλευτη ικανότητα των παιδιών να ικανοποιούνται με φτηνά δώρα. Περιφρονούν πολλοί και στον εαυτό τους την τάση να έλκονται απο φτηνά, εντυπωσιακά έως κραυγαλέα αντικείμενα. Κι όμως η φτήνεια είναι μια στάση του σύγχρονου κόσμου που καλύτερα να προσπαθούσαν να καταλάβουν. Είναι η κινέζικη πρόταση που κατευνάζει την έμφυτη στον άνθρωπο απληστία, μετακινώντας πόρους, και ποταμούς και όρη, που υλοποιεί τη δημοκρατική υπόσχεση περί ευημερίας. Την έχουμε τιμήσει στα σπίτια μας, τα αυτοκίνητα, τα ρούχα, τη ζωή μας, άρα κάτι θα' χει ακριβό. Είναι πολυσυλλεκτική, όπως ο ίδιος ο Χριστιανισμός, ειδικά η γιορτή αυτή που περιμένουμε να γιορτάσουμε με μεγάλες και μικρές προσδοκίες.
Καλό Πάσχα. Εύχομαι ένα κόκκινο φουστάνι ανά οικογένεια και φωνή στεντόρεια να αξιοποιήσει τραγουδιστικά τις παραπανίσιες θερμίδες.
Εφημερίδα των συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου