Το αγόρι στη Βουλή έγραψε σε ένα φύλλο χαρτί πως είναι πρώτη του φορά σε μπουρδέλο, το έβγαλε φωτογραφία και πήρε πολλά μπράβο. Είναι δεκάξι χρονών και συγχωρείται. Δεν μπορεί να είναι όλα τα δεκαεξάχρονα σαν τον Τζακ Αντράκα που επινόησε το τεστ ανίχνευσης καρκίνου του παγκρέατος. Περνούν και δύσκολη ηλικία, όπου η έκρηξη παραγωγής νευρώνων και συνάψεων δεν μπορεί να συμβαδίζει με τη σωστή τους χρήση. Όταν οι μεγάλοι βρίζουν τη Βουλή κι απειλούν να την κάψουν, τι να σου κάνουν τα παιδιά; Όταν τόσοι και τόσοι κάθε μέρα από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, σάιτ κι εφημερίδες την απαξιώνουν, γιατί φαίνεται πολύ το 30% που θεωρεί ότι μπορεί και να ήταν καλύτερα χωρίς Δημοκρατία;
Ίσως κι οι μεγάλοι ονειρεύονται να ξαναγίνουν παιδιά, χωρίς Δημοκρατία, με μια αυταρχική εξουσία αυτό δεν συμβαίνει; Επιστροφή στην παιδική ηλικία για πάντα.
Με άνεση, με χάρη, με χιούμορ, εκτοξεύουν πολλοί καθημερινά το λογάκι τους ή τον βαρύ αφορισμό τους απέναντι σ' αυτό που λένε "σύστημα" και το θεωρούν άτρωτο στις επιθέσεις. Πολιτικά μπορεί να ονειρεύονται ολοκληρωτισμούς, αλλά για καλό σκοπό βεβαίως, πατριωτικό ή σοσιαλιστικό, ή τιμωρητικό, αυτό φοριέται τελευταία.. Δείχνουν συμπάθεια στα ξεσπάσματα με τις κρεμάλες, τα Γουδιά και τις άλλες απειλές. Ή τα βάζουν με τη μεταπολίτευση, την κατεδαφίζουν σε δυο φράσεις: "τι ήταν η Μεταπολίτευση; Αν εξαιρέσεις την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, τίποτε άλλο ουσιαστικό δεν συνέβη στη μεταπολιτευτική Ελλάδα", έγραφε χτες ένα άρθρο σε αυτήν την εφημερίδα, με γενικό συμπέρασμα πως ο Τσοχατζόπουλος είναι ο καθρέφτης της Μεταπολίτευσης.
Βλέπετε τον εαυτό σας στον Τσοχατζόπουλο; Όσο τεράστιο και να τον θεωρείτε, δεν κατάφερε να εκλεγεί ηγέτης. Πήρε μια εργαλειακή θέση, εκμεταλλεύτηκε την εμμονή με τα όπλα, μόνο αυτό έκανε η μεταπολίτευση;
Μπορεί όμως και να πιστεύουν στα σοβαρά όσοι γενικεύουν με τόσο απλοϊκό τρόπο, ότι η ισχυρή του φύση, του συστήματος, του δημοκρατικού πολιτεύματος, δεν έχω καταλάβει, θα το προστατέψει με μαγικό τρόπο απο κάθε εχθρό, του εαυτού τους συμπεριλαμβανομένου. Μπορεί να πιστεύουν ότι έχει άκρες στους ισχυρούς της γης, στους G8 και τους G20, τη λέσχη Μπίντελμπεργκ και τις κρυφές μασωνικές δυνάμεις, δεν εξαρτάται από το αν τηρούν αυτοί τους νόμους της, η Δημοκρατία, από το αν πιστεύουν πως αξίζει τον κόπο η προσπάθεια να την υπερασπίζονται, από το αν αγωνιούν μήπως παραβιάζονται οι αρχές της, ή τα δικαιώματα των άλλων. Ίσως οι επιθέσεις εναντίον της να κρύβουν στο βάθος εμπιστοσύνη στην αντοχή της. Την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι απο φυσικού τους προγραμματισμένοι να ζουν σε τέλειες δημοκρατίες, έτσι κανονίστηκε απο καταβολής κόσμου, δεν χρειάζεται προβληματισμός, να την επεξεργάζεσαι και να την προσέχεις. Δεν γράφει πουθενά στο πακέτο ότι έχει εύθραυστο περιεχόμενο, κρατάτε το ίσια, αποφύγετε τις βίαιες κινήσεις, είναι σαν το γυάλινο κόσμο.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα το καταλάβουμε απότομα από το σαματά των γυαλιών που σπάνε. Κι αφού το 30% δεν είναι και σίγουρο για την αξία του, πρέπει να προσέχουμ περισσότερο η πλειοψηφία. Στο κάτω- κάτω έχουμε ευθύνη, είμαστε πλειοψηφία. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό.
εφημερίδα των συντακτών
Ίσως κι οι μεγάλοι ονειρεύονται να ξαναγίνουν παιδιά, χωρίς Δημοκρατία, με μια αυταρχική εξουσία αυτό δεν συμβαίνει; Επιστροφή στην παιδική ηλικία για πάντα.
Με άνεση, με χάρη, με χιούμορ, εκτοξεύουν πολλοί καθημερινά το λογάκι τους ή τον βαρύ αφορισμό τους απέναντι σ' αυτό που λένε "σύστημα" και το θεωρούν άτρωτο στις επιθέσεις. Πολιτικά μπορεί να ονειρεύονται ολοκληρωτισμούς, αλλά για καλό σκοπό βεβαίως, πατριωτικό ή σοσιαλιστικό, ή τιμωρητικό, αυτό φοριέται τελευταία.. Δείχνουν συμπάθεια στα ξεσπάσματα με τις κρεμάλες, τα Γουδιά και τις άλλες απειλές. Ή τα βάζουν με τη μεταπολίτευση, την κατεδαφίζουν σε δυο φράσεις: "τι ήταν η Μεταπολίτευση; Αν εξαιρέσεις την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, τίποτε άλλο ουσιαστικό δεν συνέβη στη μεταπολιτευτική Ελλάδα", έγραφε χτες ένα άρθρο σε αυτήν την εφημερίδα, με γενικό συμπέρασμα πως ο Τσοχατζόπουλος είναι ο καθρέφτης της Μεταπολίτευσης.
Βλέπετε τον εαυτό σας στον Τσοχατζόπουλο; Όσο τεράστιο και να τον θεωρείτε, δεν κατάφερε να εκλεγεί ηγέτης. Πήρε μια εργαλειακή θέση, εκμεταλλεύτηκε την εμμονή με τα όπλα, μόνο αυτό έκανε η μεταπολίτευση;
Μπορεί όμως και να πιστεύουν στα σοβαρά όσοι γενικεύουν με τόσο απλοϊκό τρόπο, ότι η ισχυρή του φύση, του συστήματος, του δημοκρατικού πολιτεύματος, δεν έχω καταλάβει, θα το προστατέψει με μαγικό τρόπο απο κάθε εχθρό, του εαυτού τους συμπεριλαμβανομένου. Μπορεί να πιστεύουν ότι έχει άκρες στους ισχυρούς της γης, στους G8 και τους G20, τη λέσχη Μπίντελμπεργκ και τις κρυφές μασωνικές δυνάμεις, δεν εξαρτάται από το αν τηρούν αυτοί τους νόμους της, η Δημοκρατία, από το αν πιστεύουν πως αξίζει τον κόπο η προσπάθεια να την υπερασπίζονται, από το αν αγωνιούν μήπως παραβιάζονται οι αρχές της, ή τα δικαιώματα των άλλων. Ίσως οι επιθέσεις εναντίον της να κρύβουν στο βάθος εμπιστοσύνη στην αντοχή της. Την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι απο φυσικού τους προγραμματισμένοι να ζουν σε τέλειες δημοκρατίες, έτσι κανονίστηκε απο καταβολής κόσμου, δεν χρειάζεται προβληματισμός, να την επεξεργάζεσαι και να την προσέχεις. Δεν γράφει πουθενά στο πακέτο ότι έχει εύθραυστο περιεχόμενο, κρατάτε το ίσια, αποφύγετε τις βίαιες κινήσεις, είναι σαν το γυάλινο κόσμο.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα το καταλάβουμε απότομα από το σαματά των γυαλιών που σπάνε. Κι αφού το 30% δεν είναι και σίγουρο για την αξία του, πρέπει να προσέχουμ περισσότερο η πλειοψηφία. Στο κάτω- κάτω έχουμε ευθύνη, είμαστε πλειοψηφία. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό.
εφημερίδα των συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου