 |
| Ξεκούραση στο καφενείο της βιβλιοθήκης της Ουψάλας |
Στη βιβλιοθήκη
της Ουψάλας έχουν ένα χειρόγραφο που το λένε «Η ασημένια βίβλος». Μετάφραση της
Βίβλου στα γοτθικά από τον επίσκοπο Ουλφίλα για τον βασιλιά Θεοδώριχο. Για να
το δεις, μπαίνεις στο μουσειάκι της Βιβλιοθήκης, τρία μικρά δωμάτια όλα κι όλα,
και το θαυμάζεις σε ειδική βιτρίνα και ειδικό ημίφως, να μη χαλάσει η
περγαμηνή. Υπάρχουν ακόμα μερικές βιτρίνες στο μουσειάκι, μικρές θεματικές
εκθέσεις, όπου με λίγη προσπάθεια μπορείς να ξοδέψεις ένα εικοσάλεπτο. Ύστερα
βγαίνεις στην είσοδο του κτιρίου όπου μπορείς να αγοράσει σουβενίρ και
βιβλιαράκια από το μαγαζάκι της Βιβλιοθήκης. Ακόμα κι αν δεν μπεις στο
αναγνωστήριο ή στη γραμματεία, παίρνεις μια ιδέα της ατμόσφαιρας, ειδικά αν
πας και αριστερά, στο καφενείο της
Βιβλιοθήκης και πιεις τον καφέ ή το τσάι σου καθισμένος στα παλιά παράταιρα
έπιπλα που θυμίζουν σαλόνι. Έχεις να λες ότι επισκέφτηκες τα σεβάσμια ιδρύματα
μιας παλιάς πανεπιστημιακής πόλης, την οποία ενίσχυσες με τον οβολό σου.
Στην Αθήνα πάλι μπορείς να λύσεις ακαδημαϊκές απορίες,
όπως: Τι παθαίνουν τα πόδια των ανθρώπων όταν γίνονται χρήστες ηρωίνης;
Κάνοντας μια βόλτα μπροστά στην περίφημη αθηναϊκή τριλογία, η οποία σχεδιάστηκε
για να είναι αφιερωμένη στη γνώση. Ακαδημία, Πανεπιστήμιο, Βιβλιοθήκη, τα
πρότυπα και πρωτότυπα αυτά νεοκλασσικά κτίρια το ένα δίπλα στο άλλο, θα σας
απαντήσουν ότι οι χρήστες ναρκωτικών παθαίνουν εκζέματα στα πόδια, κοιμούνται
με αγκυλωμένα άκρα, κι όταν προσπαθούν να περπατήσουν δυσκολεύονται,
τρεκλίζουν, τα γόνατά τους λυγίζουν, αλλά περνάει πολλή ώρα μέχρι να βρουν
κάπου βολικά να σωριαστούν και να παραδοθούν στους κόσμους των παραισθήσεων.
Ωστόσο η Εθνική
Βιβλιοθήκη έχει καταπληκτικά χειρόγραφα βιβλία, εξίσου παλιά και παράξενα και
πολύτιμα με την «Αργυρή Βίβλο» της Ουψάλας. Θα μπορούσε κι αυτή να κάνει ένα
μουσειάκι, να μπαινοβγαίνει κόσμος, να
μαθαίνει, να θαυμάζει, και να κάθεται να πίνει καφέ, να αγοράζει και κανένα
σουβενίρ. Κάποτε που το είχα γράψει αυτό, είχα μαζέψει αγανακτισμένα σχόλια με
το τσουβάλι από κάτω. Τι ξεφτιλισμένα πράγματα πρότεινα για τα σεβάσμια
ιδρύματά μας! Εμείς νομίζουμε ότι η
γνώση είναι ένα αποστειρωμένο, απόμακρο πράγμα που πρέπει να προστατεύεται από
τα αδιάκριτα βλέμματα. ΄
Ωστόσο, η
αθηναϊκή τριλογία συνεχίζει να διδάσκει: αν
έχετε απορίες για το πώς διακινούνται τα ναρκωτικά στην ένδοξη πόλη, θα
τις λύσετε περνώντας από το ίδιο σημείο. Βαποράκια και άλλα μέσα μαζικής
μεταφοράς δόσεων εκτίθενται τοις πάσι στο σεβάσμιο απ’ όλους χώρο μεταξύ των
ευαγών ιδρυμάτων. Για περισσότερες
λεπτομέρειες θα χρειαστείτε μια πιο
τεχνολογική προσέγγιση, γι αυτό λάβετε τον κόπο να περάσετε από το Πολυτεχνείο,
που έχει ειδικότητα σε κατασκευές, επεξεργασίες και αναλυτικές περιγραφές
μεθόδων κατανάλωσης κάθε ισχυρού ναρκωτικού που παράγεται στην υφήλιο.
Έχουμε αποκτήσει
ένα είδος παγκόσμιας βιτρίνας ναρκωτικών σε φόντο επιβλητικό, κολόνες, γλυπτά,
τρίγλυφα, μετώπες, και δεν συμμαζεύεται. Η Αθήνα είναι ίσως η μόνη πόλη που
προσφέρει ένα τέτοιο περιβάλλον μελέτης της διακίνησης και των αποτελεσμάτων
ναρκωτικών ουσιών, γιατί πού αλλού θα δει κανείς χρήστες υπό την σκιά και την
προστασία τέτοιων αρχιτεκτονημάτων; Είναι κρίμα που κανείς αρμόδιος δεν κάνει
κάτι να προβάλει αυτή την τόσο μοναδική εικόνα της πρωτεύουσας μας.
Υπάρχει,
υποτίθεται, μεγάλος προβληματισμός για το πώς να αξιοποιηθεί ο χώρος της
τριλογίας, και συνέχεια αναρωτιέμαι, κανείς δεν ενδιαφέρεται να τον ζωντανέψει;
Αυτή τη στιγμή περνάμε σαν κυνηγημένοι όλοι από μπροστά, και το βράδυ λες αμάν
να περάσει κανα αυτοκίνητο να ηρεμήσουμε. Αν κάνουν και την Πανεπιστημίου
πεζόδρομο, πώς θα αποφύγουν να δημιουργήσουν το μεγαλύτερο πρεζόδρομο του
κόσμου;
Κι όμως το
Πανεπιστήμιο έχει χώρο μπροστά, απόδειξη ότι φιλοξενούσε όλες τις συγκεντρώσεις
μέχρι να γίνει τρέντι το Σύνταγμα, χώρο όπου θα κάθονταν οι τουρίστες να φάνε
το παγωτό τους αφού θα είχαν δει το δικό του μουσειάκι, θα είχαν αγοράσει από
το δικό του μαγαζάκι κάποιο σουβενίρ, και θα ήθελαν να απολαύσουν τη λιακάδα.
. Ίσως αξίζει
να το δοκιμάσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου