 |
| Mελέτη, αλλά όχι δεύτερης ξένης γλώσσας (υποχρεωτικής) |
Είχαμε επενδύσει πολλές ελπίδες στη δεύτερη ξένη γλώσσα που θα άρχιζε το παιδί στο Γυμνάσιο, και ήταν υποχρεωτική. Κυρίως στο «υποχρεωτική». Θέλει- δεν θέλει το παιδί, η γλώσσα εισέρχεται στο κεφάλι του δια της υποχρεώσεως.
Και το παιδί γενικά δεν ήθελε, πρέπει να πω. Απλώς έμαθε ότι η ξένη γλώσσα θα ήταν υποχρεωτική, δεν μπορούσε να κάνει τίποτε και το πήρε απόφαση.
Θαυμάσια. Και ποια θα ήταν η ευτυχής γλώσσα που θα επέλεγε; Κάναμε συζητήσεις επί συζητήσεων. Γαλλική, που είναι μια ωραία πύλη προς τις άλλες λατινογενείς; Όχι, δεν του άρεσε η προφορά τους, πολύ φλώρικη. Ισπανικά; Μπα, δεν του έλεγε τίποτε αυτό. Κάποιος φίλος τον πληροφόρησε ότι τα γερμανικά είναι εύκολα, άγνωστο πού του ήρθε η ιδέα, κι έτσι ο κύβος ερρίφθη.
Άρχισε λοιπόν γερμανικά στην Α΄ Γυμνασίου. Γρήγορα κατάλαβα ότι θα χρειαζόταν βοήθεια στη μελέτη. Βρήκαμε μια δασκάλα για ιδιαίτερα, δυο φορές την εβδομάδα. Επί τρία χρόνια αυτό. Τόσο καιρό είναι υποχρεωτική η δεύτερη ξένη γλώσσα. Στην Α΄ Λυκείου γίνεται προαιρετική. Και το παιδί έχει μεγαλώσει. Δεν μπορείς να το ψήσεις να επιλέξει τη δεύτερη ξένη γλώσσα, αν δεν θέλει. Και το δικό μου, είπαμε, δεν ήθελε. Και δεν είχε αλλάξει τίποτε, ούτε με το σχολείο, ούτε με ιδιαίτερα στο σπίτι, κι ας ήταν ευειδής και συμπαθέστατη η δασκάλα. Παράτησε τα γερμανικά. Πέρασαν λίγα χρόνια, σε ένα ταξίδι στη Γερμανία διαπίστωσα ότι δεν θυμόταν ούτε το καλημέρα
Να μην τα πολυλογώ, το ίδιο σκηνικό παίχτηκε και με τα άλλα δύο παιδιά μου, κι έκτοτε συλλέγω ιστορίες αποτυχίας της μεθόδου. Δεν ξέρω άνθρωπο να έμαθε πέντε λέξεις και να τις θυμάται από αυτά τα τρία χρόνια του Γυμνασίου. Είναι απλό, δεν μαθαίνεις μια δεύτερη ξένη γλώσσα σε τρία χρόνια. Το ξέρουν καλά οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά σε φροντιστήριο από μικρά, τους παίρνουν εσωτερικές βοηθούς, κλπ. Πριν λίγο καιρό άκουσα ότι καταργείται αυτό το υποχρεωτικό μάθημα στα γυμνάσια και χάρηκα για λογαριασμό των μάταιων προσδοκιών που καλλιεργεί. Αλλά σήμερα διάβασα ότι δεν καταργείται τελικά. Θα αντέδρασαν οι πτυχιούχοι γερμανικής και γαλλικής φιλολογίας. Ε, ας παιδευτούν μερικοί ακόμα γονείς και παιδιά να δουν τη γλύκα. Φτάνει να μην τα βάλουν με τα παιδιά τους, και να μην το πάρουν κατάκαρδα, ότι είναι ανίκανα να μαθαίνουν.
5 σχόλια:
Τελικά το καλύτερο κίνητρο να μάθεις μια γλώσσα είναι να γνωρίσεις έναν άνθρωπο από την ανάλογη γλώσσα. Αρχικά του μιλάς Αγγλικά, μετά δυσκολεύεσαι και αρχίζεις να αναρωτιέσαι πως θα ήταν να μιλούσατε την ίδια γλώσσα. Ένιωθα τόσο περίεργα να ακούω στην Κυψέλη τόσες γλώσσες και να μην καταλαβαίνω γρι! Ίσως αυτό είναι που φοβίζει τον κόσμο με τους μετανάστες μερικές φορές. Μιλάνε και δεν καταλαβαίνεις.
Στην Τουρκία που εμάς είναι δίπλα πάμε και λίγα καταλαβαίνουμε! Τώρα προσπαθώ να μάθω να μπορώ να επικοινωνήσω και νιώθω καλύτερα. Στο Αιβαλί πολύς κόσμος μιλάει Ελληνικά !
Με λίγα λόγια αν δεν υπάρχει ισχυρό κίνητρο, γιατί να κάνεις κάτι;
εκτός αν άρχιζαν από το Δημοτικό - για να μην πω από τον Νηπιαγωγείο. Τα μικρά έχουν την δυνατότητα να ρουφάνε γλώσσες σαν σφουγγάρια- ξέρω πεντάχρονα που μιλάνε άνετα τρεις...
Μπορεί να τύχεις και σε κάποιον καλό καθηγητή και να σου μείνει κάτι. Αν έχεις και λίγο έφεση στις γλώσσες! Και ακόμα αν πράγματι χρειαστεί πολύ κόπος για να τη μάθεις τη δεύτερη ξένη γλώσσα, μετά από χρόνια θα έρθει η στιγμή που θα το εκτιμήσεις!
C' est injust pour les enfants cette article. Je croix que ils parlent la second langue tres bonne encore!
Από την προσωπική μου εμπειρία: Μάθαινα την Αγγλική από την πέμπτη δημοτικού. Στο γυμνάσιο συνέχισα, αλλά πάντα ήμουν κακός μαθητής. Στα φοιτητικά μου χρόνια με έπιασε ο έρωτας της Αμερικής, αποτέλεσμα του τρόπου που μας πλάσαραν την υπερπόντια χώρα ως γη της επαγγελίας. Ρούφαγα αχόρταγα όποιο αγγλικό έντυπο μου έπεφτε στα χέρια, με ένα λεξικό στο πλάϊ. 'Ακουγα μονίμως τον (τότε) αμερικάνικο σταθμό της βάσης του Ελληνικού. Μιλούσα κι έγραφα την Αγγλική σε κάθε ευκαιρία. Πριν από το τέλος των σπουδών μου είχα πάρει το Proficiency και μιλούσα κι έγραφα τη γλώσσα όπως λίγοι συμπατριώτες μας και έδινα και μαθήματα για το μεροκάματο. Σε μικρότερο βαθμό έμαθα ακόμη τη Γαλλική (τη μαθαίναμε υποχρεωτικά στο σχολείο), τη Γερμανική και ολίγον την Ιταλική, τις τελευταίες μόνος μου. Τι δείχνει αυτό το κείμενο: Το ενδιαφέρον για μιά γλώσσα (όπως και για όλα τα πράγματα) είναι εκείνο που σε κάνει να την μαθαίνεις.
Δημοσίευση σχολίου