Αχ η απλότητα της φύσης στην Ελλάδα, τι ωραία καλοκαιρινή πολυτέλεια! Μπορείς να τη βγάζεις μ’ ένα καρπούζι κι ένα σλίπινγκ μπαγκ, ίσως γι' αυτό τα περιττά γεμίζουν τις παραλίες άμα τη αναχωρήσει σου, δεν φανταζόσουν ότι θα ήταν τόσο πολλά, τόσο άχρηστα. Κι οι συνηθισμένες στη λιτότητα δημοτικές αρχές δεν προκάνουν να μαζέψουν, και πώς να φτάσουν στους εγκρεμούς και στις πλαζ τις απόμακρες; Με γαϊδουράκια; Πάνε αυτά, τα πήραν οι Εγγλέζοι τα τελευταία, να τα αναπαραγάγουν στα πάρκα των πύργων τους, εκεί κατέληξα. Τελευταία φορά που είδα γαϊδουράκι ήταν σε τέτοιο πάρκο, πλήρωνες μάλιστα και εισιτήριο. Δεν τα λένε Ελγίνεια, να τα ζητήσουμε πίσω, κρίμα. Τα φώναξα, «ε, Παλικάρι», όπως ονομάζονταν κάποτε διεθνώς τα γαϊδουράκια εξ Ελλάδος, ξέρουν όσοι διάβασαν σε νεαρή ηλικία το μπεστ σέλερ του Εκτορος Μαλό «Με οικογένεια». Κι εκείνα έκαναν ότι δεν αναγνώριζαν το όνομα, τη γλώσσα, την προφορά, μου γύρισαν την πλάτη. Πολύ περιποιημένη, γυαλιστερή, ξεκούραστη, ήταν η πλάτη τους. Εκεί καταντήσαμε.
Αχ η ομορφιά της φύσης στην Ελλάδα, προσηλωνόμαστε σ’ αυτήν κάθε Αύγουστο, μη σου πω ότι αρχίζουμε από Ιούλιο, πολλοί μάλιστα νωρίτερα αφού δεν έχουν τι άλλο να κάνουν, μας τρελαίνει η αδράνεια, το κενό, παίρνουμε τα βουνά, τις θάλασσες, μικροί εξερευνητές της τραγουδισμένης πατρίδας. Εχει ομορφιές πράγματι, να ήταν και η βενζίνη πιο φτηνή, τα διόδια λιγότερα, θα είχαμε ξαναγίνει νομάδες… Θ’ ανοίξουμε μονοπάτια με τις αναζητήσεις μας. Επιστρέφουμε στις ρίζες, στα πατρικά, στα μητρικά, στα γιαγιαδικά. Στο μεταξύ στην Αθήνα και σε άλλες έδρες ειρηνοδικείων και λοιπών αρχών, ακούραστοι οι νομοθέτες, κυβερνήτες, συντάκτες κ.λπ. εργάζονται για ακόμα βαθύτερη επιστροφή στις ρίζες. Διάφοροι καλοί άνθρωποι, δημιουργικοί επιχειρηματίες, απλοί υπερασπιστές της ελληνικής λεβεντιάς (ή και παλικαριάς) που κατηγορήθηκαν για εγκλήματα εν τη ρύμη μιας ελπίδας που συνόδευσε την έλλειψη πλεονάσματος, αθωώνονται πανηγυρικά, εξάλλου έχουμε τώρα πολύ πλεόνασμα, και μάλιστα πρωτογενές. Οπότε αποκαταστάθηκαν οι μισθοί των ενστόλων, γιατί χωρίς αυτό το βαθιά ελληνικό και ριζωμένο χαρακτηριστικό πώς θα επιστρέφαμε; Θα μέναμε με το φτυάρι στο χέρι, θα ανοίγαμε λάκκους να πέσουμε οι ίδιοι μέσα. Οι ισχυρισμοί των ξένων εργατών, που έδειξαν διάφορες πληγές από το ξύλο ή νοσηλεύτηκαν στα πέριξ, θα ήταν μάλλον πολιτιστικές διαφορές που θέλουν να επιβάλουν στα αγνά μας ήθη ή κακώς πληροφορήθηκαν ότι στην Ελλάδα όταν δουλεύεις, παίρνεις και μεροκάματα. Μήπως περίμεναν και ΙΚΑ; Ολα να τα περιμένει κανείς από το παγκοσμιοποιημένο σύστημα πληροφόρησης.
Γενικά οι ρίζες θριαμβεύουν, αθωώνονται και οι Βατοπεδινοί. Αυτό έλειπε, να κατηγορούνται άγιοι πατέρες που προσπάθησαν να αξιοποιήσουν ολυμπιακά ακίνητα. Ευγνωμοσύνη να τρέφουμε, ήταν οι μόνοι που τα σκέφτηκαν στις δύσκολες ώρες των όρθρων και άλλων ασκητικών συνηθειών. Επιστρέφουμε μανιωδώς στις ρίζες, άλλοι φυτεύουν ντομάτες, άλλοι ζυμώνουν ψωμί, άλλοι ψαρεύουν, άλλοι καταργούν διάφορους δήθεν προοδευτικούς νόμους που είχαν περάσει εν τη ρύμη κ.λπ. Ολ’ αυτά θα φέρουν παραπάνω τουρισμό, έστω κι αν μερικοί Αγγλοι θα πρέπει να κουβαλάνε και τα δικά τους γαϊδούρια για ν’ ανεβαίνουν τους γκρεμούς, διότι δεν θα έχει μείνει κανένα στην ύπαιθρο εξαιτίας τους.
Αυτοί φταίνε για όλα, απορώ γιατί τα βάζουμε με τους Γερμανούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου