Αποκατάσταση μονοπατιών

Δεν μπορώ πια ούτε να πάω μια βόλτα στο βουνό, ν' ακούσω τα πουλάκια και τα ρυάκια χωρίς να παραμονεύει μέσα στα φύλλα το δηλητήριο της πολιτικής. Πάω στο Πήλιο, στο χωριό μου, βλέπω μια πινακίδα που ισχυρίζεται ότι "αγαπά τον τόπο της, δεν ρίχνει σκουπίδια" και δίπλα στο ρέμα τα σκουπίδια είναι σαν πολύχρωμος καταράχτης μέχρι εκεί που κυλάει το ωραίο νερό.
Στη φύση η άτσαλη διαχείριση του χώρου σε ξαφνιάζει πιο πολύ από όσο στην πόλη. Τη λέω άτσαλη για να μην την πω ληστρική. Στην πόλη έχεις συνηθίσει, το έχεις πάρει απόφαση, και παίρνεις τα βουνά για να ξεφύγεις ακριβώς απ' αυτό. Και μέσα στο ειδυλλιακό τοπίο συναντάς την ανθρώπινη παρέμβαση με κύριο χαρακτηριστικό τη μεγαλύτερη προχειρότητα και τσαπατσουλιά.
Πριν 25 χρόνια ας πούμε ο ΟΤΕ πέρασε τη μπουλντόζα του πάνω από ένα παλιό μονοπάτι που ένωνε τη Δράκεια με τον Αγιο Λαυρέντιο. Λιθόστρωτο, πήγαινε μέσα απο περιβόλια και δάση, χωρίς ανηφόρες και κατηφόρες, πράγμα σπάνια για βουνό. Περνούσε τρια ρέματα με ξύλινα γεφυράκια πανέμορφα. Ορεινό τοπίο ανώτερο των ελβετικών, γι αυτό και το επισκέπτονταν ελβετοί και άλλοι ευρωπαίοι ορειβάτες και περιπατητές. Περνάει ο ΟΤΕ τη μπουλντόζα, πάει το μονοπάτι. Όταν πήγα να το περπατήσω δεν πίστευα στα μάτια μου. Είχε γίνει ολόκληρο ένας χωματόδρομος με αρκετά σκληρές ανηφόρες, και τα γεφύρια είχαν εξαφανιστεί, η μπουλντόζα δεν πρόσεχε τέτοιες λεπτομέρειες. Τα νερά των χειμμάρων έτρεχαν πάνω στο δρόμο, δεν μπορούσες να τον περπατήσεις.
Ήμουν νέα και ορεξάτη τότε, πήγα και στο Βόλο στα γραφεία του ΟΤΕ. "Μα, εμείς δώσαμε τόσα λεφτά για αποκατάσταση μονοπατιών" μου είπε μια νεαρή". Δεν ξέρω πού τα δώσατε, αλλά το μονοπάτι αυτό καταστράφηκε και δεν διορθώθηκε, της λέω. "Να σας δείξω το ντοσιέ"
Τι να το κάνω το ντοσιέ; Να το βάλω να περάσω τα νερά; Πιάσαμε μια συζήτηση λίγο τρελή, όχι κοιτάξτε να λέει αυτή, όχι εσείς ελάτε να δείτε, να λέω εγώ. Τώρα, τόσα χρόνια μετά, υποθέτω ότι τα λεφτά για την αποκατάσταση των μονοπατιών θα είχαν πάει σ' αυτούς που τα χάλασαν, κατά πάσα πιθανότητα.
Ακόμα κι έτσι, όσοι δεν ήξεραν το μονοπάτι με τα γεφυράκια, περπάτησαν στο δρόμο αυτό ευχάριστα, φορώντας γαλότσες, ή βγάζοντας τα παπούτσια τους για να περνάνε τα νερά, μέχρι που κάποια στιγμή ένας άλλος δρόμος τον έκοψε κι αυτόν στη μέση με άσφαλτο. Πάει ο μοναδικός περίπατος που θα μπορούσε εύκολα να κάνει κάθε τουρίστας.
Στο μεταξύ άνοιξαν στο χωριό τρεις ξενώνες και τρία εστατόρια. Αρκετός κόσμος πήγαινε να μείνει στη Δράκεια για τριήμερα ή και παραπάνω. Πολλοί αθηναίοι, σαλονικιοί και βολιώτες αγόρασαν σπίτια. Αλλά τόσοι ξένοι που έρχονταν για αναψυχή δεν ενέπνευσαν ποτέ την Κοινότητα, κι ύστερα το Δήμο να ασχοληθούν με την αποκατάσταση του μικρού αυτού δρόμου. Οι ξενοδόχοι παραπονιούνται συχνά, αλλά δεν σκέφτηκαν ποτέ να μαζευτούν να κάνουν μια κίνηση για αξιοποίηση του. Ούτε μια ταμπελίτσα δεν έχουν βάλει για να πηγαίνει βόλτα κανείς στο υπόλοιπο κομμάτι, σε ό,τι έχει απομείνει, όποιος θέλει να κουνήσει λίγο τα πόδια του γύρω απο το χωριό.
Τώρα με την κρίση, ο ένας ξενώνας που ξεκινούσε επέκταση, έμεινε με τα τούβλα. Κάθε φορά που βλέπω την ιδιοκτήτρια του αρχίζω το ίδιο κήρυγμα, φτιάξτε ένα χάρτη με τα μονοπάτια, βάλτε ταμπελίτσες, δείξτε στον κόσμο τις ομορφιές του χωριού! Κάθε φορά κουνά το κεφάλι, σα να λέει, τι λέει αυτή;
Βλέπω συχνά να κάθονται στο καφενείο οι νέοι και να βαριούνται. Τώρα έχει γίνει της μόδας να έχουν άλογα, αγόρασαν άλογα κάμποσοι κι ακούς συνέχεια να καλπάζουν στην άσφαλτο και στα τσιμεντωμένα μονοπάτια. Ξέρω ότι θα το γλεντούσαν αν αποφάσιζαν να φτιάξουν αυτό το δρομάκι και να το διαφημίσουν, αλλά την ιδέα της εθελοντικής εργασίας για κάτι κοινόχρηστο μάλλον δεν θα μπορούν ούτε να την διανοηθούν.
Φέτος το ρίξανε όλοι στην ξύλευση, κόβουν μετά μανίας δέντρα για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Να δω πότε θα φαλακρύνει το βουνό.