Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Παριζιάνικες τουλίπες

Χορταίνεις να βλέπεις παιδιά σ' αυτή την πόλη. Γεμάτος ο τόπος. τα κυκλοφορούν με τα καρότσια, με μάρσιπα τα μωρά, με πατίνια και ποδήλατα, ή απλώς κρατημένα απο το χέρι. Έχουν χώρους για παιχνίδι, πλατείες, βουλεβάρτα με νησίδες πράσινου ανάμεσα, πάρκα, ό,τι θες. Τη μια μέρα παρατηρώ μια χαλάρωση στην περίφημη γαλλική διαπαιδαγώγηση, σαν πιο ξαμολημένα μου φαίνονται τα πιτσιρίκια από την εικόνα που έχω κρατήσει, των ευγενικών, συγκρατημένων μικρών Γάλλων. Χάλασαν και τα γαλλάκια, σκέφτομαι τη στιγμή που μπροστά στα μάτια μου ένα ζωηρό αγόρι κυνηγά το αδερφάκι του και το κάνει να κουτουλήσει πάνω σε ένα στύλο. Το πήραν αμέσως τα αίματα και τρέχανε στο πρόσωπο του. Η μαμά έπαθε πανικό, έπαθα κι εγώ, ευτυχώς όλα έγιναν μπροστά σε ένα φαρμακείο, και μπήκαν κι οι τρεις μέσα.
Κάθισα σε ένα παγκάκι να συνέλθω απο το σοκ, δίπλα σε ένα παρτέρι με τουλίπες. Είναι απίστευτο πόσες τουλίπες έχουν τα παρτέρια, και γενικά πόσο λουλουδικό έχει ανθίσει σε δρόμους και πλατείες. Δέντρα ολόκληρα ανθισμένα, ροζ, μωβ, να τρελαίνεσαι. Παντού, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς η άνοιξη οργιάζει.
Ένα αγοράκι ήρθε κι έπαιζε μπροστά μου. Τράβηξε μια τουλίπα μαζί με τα φύλλα της, την πέταξε κάτω, ύστερα συνέχισε να παίζει. Ήρθαν κι οι φίλοι του, χοροπηδούσαν όλο χαρά, ήρθε κι η μαμά. Ήταν μαμά, ήταν νταντά του, δεν κατάλαβα. Μια νέα γυναίκα με μουσουλμανική μαντίλα. Τον παίρνει απο το χέρι, όχι πολύ θυμωμένη αλλά επικριτική, του λέει, "Τι έκανες εκεί;" Πιάνει την τουλίπα και του τη δείχνει. Ο μικρός κατέβασε το κεφάλι. "Γιατί ξερίζωσες το λουλούδι; Τα λουλούδια είναι για να τα βλέπουν όλοι. Δεν πρέπει να τα πειράζεις. Δεν πρέπει να το ξανακάνεις ποτέ!"
Πήρε το λουλούδι και προσπάθησε να το ξαναχώσει στο χώμα όπως ήταν ολόκληρο. Λέρωσε τα χέρια της, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο μικρός παρακολουθούσε με σκυμμένο κεφάλι. Τόση πίκρα πια για ένα λουλούδι; Μάλιστα, η γυναίκα μάθαινε στο παιδί το σεβασμό στο δημόσιο χώρο. Αυτό που μας λείπει τραγικά στην Ελλάδα.
'Να μου υποσχεθείς ότι δεν θα το ξανακάνεις!' του είπε τελικά, κι εκείνο κούνησε το κεφάλι. Έφυγαν προς το μέρος που κάθονταν κι οι άλλες μαμάδες και νταντάδες. Προχώρησα κι εγώ ξέροντας πλέον το μυστικό της παριζιάνικης τουλίπας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...