Τουριστικό πακέτο

Παρασκευή πρωί είχα πάρει το Μετρό κι άκουγα μια συζήτηση στα ισπανικά τριών νεαρών στα διπλανά καθίσματα. 

Ένα κορίτσι και δυο αγόρια, μια χαρά παιδιά, συζητούσαν αν θα προλάβαιναν να πάνε στην Ακρόπολη την Κυριακή, γιατί είχαν και τη διαδήλωση. Καταλαβαίνω ισπανικά, αλλά δεν μιλάω, έτσι δεν μπορούσα να κάνω την ενδιαφέρουσα συζήτηση για το τι πράγμα ακριβώς θα διαδήλωναν στους δρόμους της Αθήνας. Αν κι είναι πια ξεπερασμένη αυτή η λογική: δεν διαδηλώνεις για κάτι. Διαδηλώνεις για να διαδηλώσεις, να αναμετρηθείς με τους «μπάτσους», να προκαλέσεις, να ζήσεις κάτι συναρπαστικό, να εγγράψεις αναμνήσεις στο μέλλον σου από ανατριχίλες και ηρωισμούς. Να γευτείς απαγορευμένες ηδονές, τη φωτιά, την καταστροφή, όλα αυτά που οι πολιτισμένες κοινωνίες αποφάσισαν να καταργήσουν. Είναι φτωχή η ζωή των νέων από συγκινήσεις φαίνεται, εκεί έχω καταλήξει. Δεν μαθαίνουν να ζουν καλά, να απολαμβάνουν τις συντροφιές, τις επιδόσεις τους, την τέχνη και τη γνώση, τις γιορτές και τις εκδρομές, τις ανακαλύψεις, το φλερτ χωρίς επίδειξη τσαμπουκά... Αλλά και στην Ισπανία να έχουν το ίδιο πρόβλημα; Άρχισα να φαντάζομαι το μέλλον, μια έξυπνη διοργάνωση τουριστικών πακέτων με φωτιές στην Αθήνα, αυτό που έκαναν φέτος δηλαδή μερικοί νεαροί από μέρη βαρετά σαν τα δικά μας. Ο Δήμος οπωσδήποτε συνεισφέρει σε εύφλεκτο υλικό, και οι πολίτες από μέρη όπου τους αναγκάζουν να κατεβάζουν τα χαρτιά κάθε Τρίτη και Παρασκευή, τα πλαστικά και τα μέταλλα κάθε Δευτέρα και Πέμπτη, και μόνο τις υπόλοιπες μέρες τα υπόλοιπα σκουπίδια, όλοι αυτοί θα απολαμβάνουν την επιστροφή σε εποχές πιο ρομαντικές, σαν ετούτη που περνάμε εμείς εσαεί, και τη δημόσια πυρά των σκουπιδιών, μαζί με το υπόλοιπο σκηνικό βίας. Λίγη φαντασία να δείξουν οι ταξιδιωτικοί πράκτορες και θα ανακάμψει ο τουρισμός στην Αθήνα...