Είμαστε ήδη Δανία του Νότου, ένα αντίθετο σημείο από την αληθινή Δανία, ένας ανάποδος καθρέφτης μιας χώρας όπου οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη λογική τους για να ζουν και να καλυτερεύουν τη ζωή τους, κι όπου τώρα γίνεται η παγκόσμια σύσκεψη για το πώς η καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων δεν θα χειροτερεύει τη ζωή των άλλων πλασμάτων του πλανήτη.
Εκεί συζητούν τα μεγάλα προβλήματα του περιβάλλοντος, εμείς εδώ δεν συζητάμε ούτε τα μικρά.
Είμαστε το μαύρο αντεστραμμένο είδωλο, η απελπισία στον αντίποδα της ελπίδας. Εκεί οι άνθρωποι ελπίζουν ακόμα ότι κάτι μπορεί να κάνουν, εδώ έχουμε βουλιάξει στην απογοήτευση για τις δυνατότητες του ανθρώπινου είδους.
Κρίνουμε από τον εαυτό μας φυσικά, αλλά άνθρωποι δεν είμαστε; Δεν μπορέσαμε να σώσουμε το βουνό που έδινε ανάσα στην πόλη, θα σώσουμε τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο; Έχουμε περάσει στην άλλη όχθη της γνώσης, εκεί που το να ξέρεις τα δυσάρεστα δεν σε κινητοποιεί, δεν σε αλλάζει, γιατί δεν πιστεύεις ότι είσαι ικανός να κάνεις οτιδήποτε.
Είναι κρίμα που δεν γίνεται εδώ η σύσκεψη για το περιβάλλον. Οι ηγέτες όλου του κόσμου θα είχαν πολλά να μάθουν για το πώς καταφέρνουμε και ανεχόμαστε τόσα χρόνια, τόσα Χριστούγεννα, να ζούμε αντάμα με τα σκουπίδια τις πιο σημαντικές μέρες της κοινωνικής ζωής. Πώς οι δήμαρχοι μάς ξεγελάνε με σλόγκαν πολύ κατώτερα από τις διαφημίσεις παιχνιδιών που απευθύνονται σε νήπια, πώς, αφού βασανιζόμαστε τέσσερα χρόνια με κάθε δήμαρχο, στις εκλογές ψηφίζουμε ξανά το ίδιο κόμμα γιατί ο προηγούμενος άχρηστος πάει για ηγετικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Θα έβλεπαν εδώ να επιβιώνει το είδος τού απολύτως αδιάφορου στο περιβάλλον ανθρώπου και θα κοιτούσαν να εκπαιδεύσουν λαούς σαν εμάς, δεν θα χολόσκαγαν να πάρουν μέτρα...
Εκεί συζητούν τα μεγάλα προβλήματα του περιβάλλοντος, εμείς εδώ δεν συζητάμε ούτε τα μικρά.
Είμαστε το μαύρο αντεστραμμένο είδωλο, η απελπισία στον αντίποδα της ελπίδας. Εκεί οι άνθρωποι ελπίζουν ακόμα ότι κάτι μπορεί να κάνουν, εδώ έχουμε βουλιάξει στην απογοήτευση για τις δυνατότητες του ανθρώπινου είδους.
Κρίνουμε από τον εαυτό μας φυσικά, αλλά άνθρωποι δεν είμαστε; Δεν μπορέσαμε να σώσουμε το βουνό που έδινε ανάσα στην πόλη, θα σώσουμε τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο; Έχουμε περάσει στην άλλη όχθη της γνώσης, εκεί που το να ξέρεις τα δυσάρεστα δεν σε κινητοποιεί, δεν σε αλλάζει, γιατί δεν πιστεύεις ότι είσαι ικανός να κάνεις οτιδήποτε.
Είναι κρίμα που δεν γίνεται εδώ η σύσκεψη για το περιβάλλον. Οι ηγέτες όλου του κόσμου θα είχαν πολλά να μάθουν για το πώς καταφέρνουμε και ανεχόμαστε τόσα χρόνια, τόσα Χριστούγεννα, να ζούμε αντάμα με τα σκουπίδια τις πιο σημαντικές μέρες της κοινωνικής ζωής. Πώς οι δήμαρχοι μάς ξεγελάνε με σλόγκαν πολύ κατώτερα από τις διαφημίσεις παιχνιδιών που απευθύνονται σε νήπια, πώς, αφού βασανιζόμαστε τέσσερα χρόνια με κάθε δήμαρχο, στις εκλογές ψηφίζουμε ξανά το ίδιο κόμμα γιατί ο προηγούμενος άχρηστος πάει για ηγετικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Θα έβλεπαν εδώ να επιβιώνει το είδος τού απολύτως αδιάφορου στο περιβάλλον ανθρώπου και θα κοιτούσαν να εκπαιδεύσουν λαούς σαν εμάς, δεν θα χολόσκαγαν να πάρουν μέτρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου