Παρίσι, πόλη του φωτός

Kάπως παρηγορήθηκε η ψυχή μου βλέποντας τη διαδήλωση στο Παρίσι. Και στις άλλες πόλεις, όχι μόνο της Ευρώπης, μέχρι κι απο την Ανταρκτική ήρθαν μηνύματα και φωτογραφίες με πλακάτ συμπαράστασης “Είμαστε Σαρλί”. Χρειάζεται ενίοτε να θυμόμαστε πως δεν είμαστε αθύρματα των καιρών και των μικρών συμφερόντων μας, χρειάζεται να ξαναβλέπουμε το ουσιώδες στη ζωή μας, τον πυρήνα της κοινωνίας μας, το βαθύτερο νόημα της έννοιας “πολιτισμένες χώρες”. Το τι σημαίνει να είμαστε Ευρωπαίοι, τι υπερασπιζόμαστε, γιατί ελπίζουμε σε πολιτική ένωση, τι κοινό έχουμε.

Εντάξει, υπάρχουν κι αυτοί που θα βγουν να πουν ότι οι ηγέτες που συμμετείχαν ήταν υποκριτές, ή κάποιοι άλλοι που πήραν το Σαρλίμετρο, όχι δεν είστε αρκετά Σαρλί άρχισαν να λένε. Κι απο την άλλη μερικοί που διαχώρισαν τη θέση τους, δεν θα περπατούσαν για τίποτε δίπλα στη Μέρκελ, τη στιγμή που στην Αφρική την ίδια μέρα σκότωσε η Μπόκο Χαράμ χιλιάδες ανθρώπους κι οι Ευρωπαίοι δεν αντέδρασαν. Οι οποίοι υπήρξαν και αποικιοκράτες όπως ξέρουμε, κι αυτά πληρώνουν τώρα, είπαν άλλοι.

Και πώς να είναι όλοι Σαρλί; Πρόκειται για έντυπο ακραίο, για χιούμορ κατεδαφιστικό, απ' αυτό που δημιουργεί εχθρούς. Οι οποίοι χρειάζονται προσπάθεια για να γίνουν φίλοι, ή απλώς για να μαθαίνουν να ανέχονται. Η Μέρκελ ας πούμε, δεν θα είχε γίνει στόχος επίθεσης του Σαρλί σε κάποιο σκίτσο, ή ο Ολάντ; Δεν έχω καμιά αμφιβολία, ωστόσο ήταν εκεί κι έγερναν ο ένας στον ώμο του άλλου, επειδή δεν είναι μόνο πολιτικοί που εκτίθενται σε κριτική, σε ψήφο με συγκεκριμένα κόμματα, αλλά και ηγέτες των χωρών τους. Όπως κι ο Σαμαράς. Είχε αξία το ότι πήγε εκεί πέρα, εκπροσωπούσε την Ελλάδα. Η Ελλάδα όπως κι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δήλωσε ότι υπερασπίζεται τη δημοκρατική καθημερινότητα, την ανοχή, την αξία της ανθρώπινης ζωής, την ελευθερία της έκφρασης.

Στο Αφγανιστάν έγινε και μια διαδήλωση υπέρ των δραστών, διάβασα. Προφανώς έχουν κι αυτοί τους οπαδούς τους. Αλλά και στο Αφγανιστάν, και στην Αφρική, στα πιο μακρινά χωριά, στις πιο καταπιεσμένες ζωές, το φως της ευρωπαϊκής κατάφασης φτάνει κι ας μην το υποπτευόμαστε. Όπως κάποτε μαθαίνουν όλοι οι άνθρωποι, όπου κι αν ζουν, ότι στο φεγγάρι έφτασε διαστημόπλοιο και πάτησε ανθρώπινο πόδι, έτσι και με την υπεράσπιση του Σαρλί. Αφορά όλον τον κόσμο, όπως η κατάκτηση της Σελήνης. Παντού πηγαίνει το μήνυμα και παρηγορεί και προβληματίζει και δίνει ελπίδες, κι οδηγεί αποφάσεις, κι αλλάζει τα πάντα. Είναι το μέτρο της ανθρώπινης προόδου. Ως εκεί φτάσαμε προς το παρόν. Στον Άρη δεν έχουμε πάει, στη Σελήνη όμως ναι. Τόσο τολμηρό χιούμορ, τόσο ασίγαστη αναίδεια, τόσο διεισδυτικό βλέμμα και τέτοια δυνατότητα έκφρασης δεν έχουν παντού, ούτε καν σε όλες της Ευρώπης. Δεν είναι όλες οι πόλεις Παρίσι, δεν είναι όλοι οι σκιτσογράφοι άξιοι για Σαρλί, ούτε τ' αστεία μας όλα τόσο έξυπνα. Δεν είμαστε όλοι τολμηροί, ούτε πιάνει τόσο το χέρι μας. Γι αυτό είμαστε Σαρλί, επειδή έχει τους καλύτερους, τους πιο ασύδοτους, που μετράνε την αντοχή του πολιτισμού μας, και τους θέλουμε, ασφαλείς και δημιουργικούς. Αμήν. 

http://www.efsyn.gr/arthro/parisi-poli-toy-fotos