Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Σημείο εξυπηρέτησης του δημότη

 

Ο υπάλληλος του ΣΕΔ βαριέται. Σπάνια μπαίνει κανείς στο γραφείο του. Όταν μπαίνει κάποιος, το παίζει αυστηρός και δύσκολος με όλη του την άνεση χρόνου. Απέναντι στα ΚΕΠ έχει ουρά, αυτός στο ΣΕΔ βαράει μύγες. Σημείο εξυπηρέτησης του δημότη. Βγαίνει έξω και κόβει βόλτες. Μας πιάνει συζήτηση. Σε ένα χρόνο παίρνει σύνταξη, μας πληροφορεί. Μια δυο φορές μας είπε ότι μας θαυμάζει που κάνουμε εθελοντικά μαθήματα στους μετανάστες και χαρά στην υπομονή μας.

Σήμερα είμαι μόνη μου και βαριέμαι κι εγώ. Δεν έρχεται κόσμος. Άρχισα να τρώω μήλα. Ο υπάλληλος του ΣΕΔ βγήκε και κάθισε στο πεζούλι. Του πρόσφερα ένα μήλο, αλλά δεν ήθελε. Έβαλε κι άκουγε μουσική. «Βρέχει στη φτωχογειτονιά»

Καθόλου δεν βρέχει στη φτωχογειτονιά. Έχει να βρέξει μέρες, μήνες. Κάθε λιακάδα κι η φτωχογειτονιά δεν χρειάζεται πετρέλαιο θέρμανσης, ευτυχώς. Αλλά κι όταν βρέξει οι στίχοι δεν θα ταιριάζουν. Η φτωχογειτονιά μας είχε ξεκινήσει για πλουσιογειτονιά. Ειδικά η Φωκίωνος Νέγρη. Χτίζονταν πυρετωδώς οι πολυκατοικίες, ανέβαινε το επίπεδο με ταχύτητα ιλιγγιώδη. Όλοι, όλοι να μπουν σε διαμερίσματα, να περιβληθούν καθαρούς τοίχους. Να έχουν μπάνια με πλακάκια απαστράπτοντα. Όλοι είχαν δικαίωμα σε εξιοπρεπή διαβίωση, πλήρωναν όσο όσο τη λήθη.

Πούλησαν οι εργολάβοι διαμερίσματα με την ψυχή τους. Έχτισαν, έχτισαν, δεν προλάβαιναν να χορταίνουν τον κόσμο με ντουβάρια. Για κάθε μονοκατοικία έβγαζαν τριάντα, σαράντα, πενήντα σπίτια. Τράβαγαν το χάρακα στο σχέδιο πέρα- πέρα στο οικόπεδο, κάθε πόντος ήταν χρήμα. Στριμώχτηκαν η μια δίπλα στην άλλη οι πολυκατοικίες, πήξανε, κι οι κάτοικοι τους φρίξανε. Δεν υπηρχαν πλατείες, χώροι αναψυχής, δεν είχε κανείς σκεφτεί να σχεδιάσει αλσάκια και παρκάκια και τέτοια πράγματα. Τι έφταιγαν οι αγοραστές κι οι πωλητές; Τα σχέδια είχαν γίνει από τους παππούδες τους σε ανύποπτο χρόνο.

Δεν ήταν ωραία η ζωή, ανακάλυψαν, έτσι, ο ένας πάνω στον άλλον. Όσοι μπορούσαν έφυγαν ξανά, πρόσφυγες της ατομικής προόδου. Όλο και πιο φτωχοί έμεναν στα διαμερίσματα, πέφτανε τα νοίκια, έπεφτε το επίπεδο και συνέχιζε να χτίζεται. Έγινε φτωχογειτονιά η Κυψέλη, το πρώην καμάρι της αστικοποίησης. Αλλά για να πεις ότι βρέχει; Δεν βρέχει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...