Ξανάρχισαν οι ειδήσεις στο ραδιόφωνο, τέρµα οι φευγάτες µουσικές.
Νοµίζατε πως φύγατε επειδή είχαν σιγήσει οι δηµοσιογράφοι και ήρθε η άνοιξη εν τω µεταξύ, ακροπατώντας; Λάθος, η γνωστή φωνή ακούγεται ξανά και µιλάει για εκατοµµύρια. Συγγνώµη, για δισεκατοµµύρια. Επιτόκια, επιµήκυνση, µέτρα, παράταση, λέξεις µε πολλές προθέσεις, σαν τα δάνεια κι αυτές, δεν αρκούνται στη ρίζα και την κατάληξη.
Η πραγµατικότητα επανέκαµψε µε αριθµούς και καµπύλες ακατανόητες. Καλά ήταν τέσσερις µέρες, αν ήθελες ενηµέρωση διάβαζες ξένες εφηµερίδες, έβαζες ξένα κανάλια και τουλάχιστον ένιωθες ότι δεν βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσµου. Κάτι είναι κι αυτό, συναίσθηµα που ενίοτε παρηγορεί. Γιατί στις προηγούµενες απεργίες όταν έδειχνε Αθήνα το BBC, µας δηµιουργούσε άγχος. Αυτή τη φορά, είδαµε Πορτογαλία και Λιβύη, Ιαπωνία και Ακτή του Ελεφαντοστού.
Παράξενο να υπάρχει ακόµα ελεφαντοστό, έστω και ως ακτή. Γίνεται εµφύλιος πόλεµος εκεί και µια επέµβαση του ΟΗΕ µε τη γνωστή αµηχανία των επεµβάσεων. Ψάχνω να τη βρω στον χάρτη αυτή τη χώρα, αν δεν γινόταν η απεργία στα ελληνικά ΜΜΕ δεν θα είχα µπει στον κόπο.
Μπροστά σε όλα αυτά τα τροµερά και φοβερά, η Αθήνα φάνταζε υπερβολικά ήσυχη το τετραήµερο. Είχε και λιακάδα, χαµοµηλάκια παντού, στο πάρκο βιολέτες. Πέρασε ένα παιδάκι µε ποδήλατο και δήλωσε: «Θα πηγαίνω γύρω γύρω για να ανασαίνω τη µυρωδιά». Τι ανατρεπτική φράση από ένα παιδάκι της γενιάς των ψηφιακών συγκινήσεων.
Στον χώρο των Εκδόσεων Μεταίχµιο, την Παρασκευή το βράδυ γινόταν µαραθώνιος ανάγνωσης Παπαδιαµάντη. Είχε πολύ κόσµο, οι περισσότεροι ήταν όρθιοι, έµειναν µέχρι τα χαράµατα. Μέσα στα δραµατικά γεγονότα των διηγηµάτων του, ο Παπαδιαµάντης δεν παραλείπει ποτέ να περιγράψει διεξοδικά τη φύση. Τα δε χαµοµηλάκια έχουν την τιµητική τους. Γυρίσαµε σπίτι µας µε άλλα µάτια το Σάββατο το πρωί. Απίστευτο πόσα χαµοµηλάκια τριγύρω.
Αλλά η ενηµέρωση επιστρέφει. Το τσουνάµι στα ελληνικά έγινε λέξη για µεταφορές και παροµοιώσεις της οικονοµίας. Αν και άλλοι ηρέµησαν έτσι όπως εγώ αυτές τις μέρες της απεργίας, µήπως καταλάβουν ότι µπορούν να ζήσουν χωρίς ενηµέρωση; Και τότε τι θα απογίνουµε; Θα µαζεύουµε χαµοµήλια;
Στα ΝΕΑ :
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4626263
Νοµίζατε πως φύγατε επειδή είχαν σιγήσει οι δηµοσιογράφοι και ήρθε η άνοιξη εν τω µεταξύ, ακροπατώντας; Λάθος, η γνωστή φωνή ακούγεται ξανά και µιλάει για εκατοµµύρια. Συγγνώµη, για δισεκατοµµύρια. Επιτόκια, επιµήκυνση, µέτρα, παράταση, λέξεις µε πολλές προθέσεις, σαν τα δάνεια κι αυτές, δεν αρκούνται στη ρίζα και την κατάληξη.
Η πραγµατικότητα επανέκαµψε µε αριθµούς και καµπύλες ακατανόητες. Καλά ήταν τέσσερις µέρες, αν ήθελες ενηµέρωση διάβαζες ξένες εφηµερίδες, έβαζες ξένα κανάλια και τουλάχιστον ένιωθες ότι δεν βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσµου. Κάτι είναι κι αυτό, συναίσθηµα που ενίοτε παρηγορεί. Γιατί στις προηγούµενες απεργίες όταν έδειχνε Αθήνα το BBC, µας δηµιουργούσε άγχος. Αυτή τη φορά, είδαµε Πορτογαλία και Λιβύη, Ιαπωνία και Ακτή του Ελεφαντοστού.
Παράξενο να υπάρχει ακόµα ελεφαντοστό, έστω και ως ακτή. Γίνεται εµφύλιος πόλεµος εκεί και µια επέµβαση του ΟΗΕ µε τη γνωστή αµηχανία των επεµβάσεων. Ψάχνω να τη βρω στον χάρτη αυτή τη χώρα, αν δεν γινόταν η απεργία στα ελληνικά ΜΜΕ δεν θα είχα µπει στον κόπο.
Μπροστά σε όλα αυτά τα τροµερά και φοβερά, η Αθήνα φάνταζε υπερβολικά ήσυχη το τετραήµερο. Είχε και λιακάδα, χαµοµηλάκια παντού, στο πάρκο βιολέτες. Πέρασε ένα παιδάκι µε ποδήλατο και δήλωσε: «Θα πηγαίνω γύρω γύρω για να ανασαίνω τη µυρωδιά». Τι ανατρεπτική φράση από ένα παιδάκι της γενιάς των ψηφιακών συγκινήσεων.
Στον χώρο των Εκδόσεων Μεταίχµιο, την Παρασκευή το βράδυ γινόταν µαραθώνιος ανάγνωσης Παπαδιαµάντη. Είχε πολύ κόσµο, οι περισσότεροι ήταν όρθιοι, έµειναν µέχρι τα χαράµατα. Μέσα στα δραµατικά γεγονότα των διηγηµάτων του, ο Παπαδιαµάντης δεν παραλείπει ποτέ να περιγράψει διεξοδικά τη φύση. Τα δε χαµοµηλάκια έχουν την τιµητική τους. Γυρίσαµε σπίτι µας µε άλλα µάτια το Σάββατο το πρωί. Απίστευτο πόσα χαµοµηλάκια τριγύρω.
Αλλά η ενηµέρωση επιστρέφει. Το τσουνάµι στα ελληνικά έγινε λέξη για µεταφορές και παροµοιώσεις της οικονοµίας. Αν και άλλοι ηρέµησαν έτσι όπως εγώ αυτές τις μέρες της απεργίας, µήπως καταλάβουν ότι µπορούν να ζήσουν χωρίς ενηµέρωση; Και τότε τι θα απογίνουµε; Θα µαζεύουµε χαµοµήλια;
Στα ΝΕΑ :
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4626263
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου