Οι ουρές δεν µικραίνουν στην Πανεπιστηµίου, µπροστά στον γαλλικό φούρνο. Ας άνοιξε µέσα στην κρίση, τα ωραία του ψωµιά και οι πρωτότυπες τάρτες του ήταν φαίνεται αυτό ακριβώς που έλειπε από τη ζωή µας. Αν ανοίξει και υποκατάστηµα στη γειτονιά µου, δεν θα έχω λόγο να ονειρεύοµαι το Παρίσι. Θα µου µείνει µόνο το απωθηµένο µε τα γερµανικά ψωµιά. Το ψωµί της Γερµανίας είναι λιγότερο δηµοφιλές εν Ελλάδι από τα γαλλικά κρουασάν. Ισως επειδή διαπρέπει σε σκούρους τόνους – µαύρο, ολικής αλέσεως, µε σπόρους κ.λπ. – δηµιουργεί µια εντύπωση λιτότητας και χωριάτικης απλότητας που δεν µας θέλγει. Ο,τι και να λέµε, στην πραγµατικότητα ακόµα είµαστε στερηµένοι από αστική εκλέπτυνση, όχι από χωριάτικη αυθεντικότητα. ∆εν βλέπω ακόµα τον επιχειρηµατία που θα πιάσει τηνέλλειψη και θα ρισκάρει κεφάλαια.
Αλλη έλλειψη στο πρόχειρο φαγητό στον δρόµο, µια συνήθεια που διαδίδεται, είναι τα φελάφελ µε πίτα.
Η αιγύπτια κυρία στην Πλατεία Λαυρίου µετανάστευσε οριστικά σε καλύτερα µέρη και όσα φελάφελ έφαγα έκτοτε αλλού, ήταν χάλια. Αποτέλεσµα, ονειρεύοµαι το Αµστερνταµ, όχι λόγω ποδηλάτων, πάνε οι εποχές εκείνες, αλλά φελάφελ. Εκεί τρως παντού φελάφελπάµφθηνα και δεν καταλαβαίνω γιατί εδώ δεν έχουµε αποκτήσει παρόµοια µαγαζιά. Θα είναι µεγάλο βάσανο µάλλον να ανοίξει ένα τέτοιο µαγαζάκι αλλοδαπός, που λέµε κι εµείς οι ηµεδαποί.
Κινέζικα µαγαζιά µε ρούχα βλέπω παντού, αλλά κινέζικα ταχυφαγεία δεν ξέρω. Τα σάντουιτς πλουτίστηκαν τελευταία, αλλά η ποικιλία παραµένει σταθερή. Τα δοκιµάζω όλα κι ακόµα δεν έχω βρει ένα σάντουιτς εξαιρετικής ποιότητας, όχι σαν του Χάροντς µε 150 λίρες, αλλά σαν αυτά που έφτιαχνα, ας πούµε, στα παιδιά µου όταν πήγαιναν σχολείο (τα έφερναν πίσω πατικωµένα και τα έτρωγα για µεσηµεριανό. Τέλεια ήταν. Θα µπορούσε να γίνει ιδιαίτερο είδος: «πατικωµένο σάντουιτς παιδιού από σχολείο»).
Χαρίζω τις ιδέες µου σε επιχειρηµατίες και εµπόρους για να µη λένε µόνο ότι ανέβηκε ο τζίρος τους όταν ήταν κλειστά τα ΜΜΕ. Εµείς καλλιεργούµε τις ανάγκες των ανθρώπων, θα έπρεπε να µας εκτιµούν περισσότερο.
Στα ΝΕΑ:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4626463
Τετάρτη 13 Απριλίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.
Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...
-
Πήρα χτες το απογευματάκι το μετρό. Είχε κόσμο, έμεινα όρθια κι άκουγα έναν καυγά να εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δυο καθημένους σε θέσεις αντι...
-
Από τη δεκαετία του 1970, που τέλειωσα τις δευτεροβάθμιες σπουδές μου, δεν καταλαβαίναμε γιατί μαθαίναμε λατινικά. «Θα σας χρειαστούν στ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου