Μπούγιουρουν!

Το πιο παράξενο απ' όλα στο ταξίδι αυτό, επιστροφής στις ρίζες, που έκανα στην Τουρκία, είναι πως τα σπίτια των παππούδων βρέθηκαν στην Ισπάρτα. Δεν είχαν γκρεµιστεί, δεν είχαν γίνει πολυκατοικίες, κι αν εξαιρέσεις του δικού µου παππού που είχε από χρόνια καεί, τα άλλα ήταν στη θέση τους. Ετσι, µια ωραία πρωία, χτυπήσαµε την πόρτα.

Αφού του παππού µου δεν υπήρχε, πήγα στου παππού των εξαδέλφων µου.
Εχει µια κερασιά στην πόρτα της αυλής, ακριβώς όπως περιέγραφε ο µπαµπάς µου το πατρικό του.
Παραµέσα µια µουσµουλιά φουντωµένη κάλυπτε την πρόσοψη.
Μπήκαµε στις µύτες των ποδιών, αλλά µας άκουσαν κι άνοιξαν την πόρτα. Μας κάλεσαν να µπούµε.
Μπούγιουρουν! Αφήσαµε τα παπούτσια στον προθάλαµο και καθήσαµε στον καναπέ του σαλονιού. Στα χρόνια του παππού θα κάθονταν σε χαµηλά σοφραδάκια. Μας κέρασαν καφέ οι άνθρωποι, ένα νεαρό ζευγάρι, µας είπαν όποτε θέλουµε να τους επισκεπτόµαστε, θα µας περιµένουν πάντα. Πιάσαµε συζήτηση τσάτρα πάτρα, πιο πολύ δούλευε η σιωπή και η φαντασία. Ας είναι καλά ο Νουρί, ο γιος του ανθρώπου που όταν έφυγαν οι Ελληνες το '22 αποφάσισε να φτιάξει αρχείο µε τα ονόµατα και τις θέσεις των σπιτιών, να ξέρει ποιο ανήκε σε ποιον.
Η µάνα του µάλιστα µάζεψε το κεντηµένο κάλυµµα του Επιταφίου από την εκκλησία και κάποια στιγµή το έστειλε στην Ελλάδα, «γιατί οι άνθρωποι θα το χρειάζονταν». Με αυτά τα σχεδιαγράµµατα βρήκαµε τα µέρη που γεννήθηκαν οι γονείς και οι γιαγιάδες µας. Το βράδυ γνώρισα έναν ακόµα απόγονο ανταλλαχθέντων του 1923 που ήθελε να ξέρει αν κάποιος στην Ελλάδα έχει φτιάξει αρχείο, σαν αυτό του Νουρί, για όσους Τούρκους έφυγαν από την περιοχή των Γρεβενών.
Πώς θα µπορούσα να τον βοηθήσω; Ποιος
μπορεί να ξέρει ανθρώπους που έκαναν αυτή τη δουλειά;
Υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που έκαναν αυτή τη δουλειά, να κρατήσουν αρχείο για τους Τούρκους που ανταλλάχθηκαν;
Στα ΝΕΑ http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4592122