Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Ταξίδι με το τραίνο


Κάθε φορά που ταξιδεύω με τρένο θυμάμαι ταξίδια παλιότερα. Λες και το τρένο δεν είναι μέσο μετακίνησης στον χώρο αλλά στον χρόνο, παιχνίδι αναμνήσεων που παρέχονται με έξτρα κρατικές δαπάνες. Αυτό πια το λένε κάθε μέρα σε πρώτους, δεύτερους και τελευταίους τίτλους, και είναι κρίμα που ενώ το κράτος έχει ξοδέψει τόσα λεφτά για να συντηρεί τα τρένα, εμείς τα χρησιμοποιούμε τόσο σπάνια. Θα έπρεπε να εκτιμάμε περισσότερο την πολυτέλεια που πληρώνουμε ούτως ή άλλως αδρά. Για φανταστείτε να θεωρηθεί δαπάνη απαράδεκτη για μια χώρα που την κατοικούν άνθρωποι τόσο προσηλωμένοι στα γιωταχί τους, και να προταθεί η διακοπή της λειτουργίας τους... Ένα σωρό μικρές γραμμές έχουν καταργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Ίσως να ορίσουμε μια μέρα χρήσης τρένου και να τρέχουμε όλοι μαζί να τα ενισχύσουμε, για να μη μας τα κλείσουν καταπολεμώντας τα σκάνδαλα και χάσουμε αυτήν τη θαυμάσια ευκαιρία. Ταξίδι στον χώρο, που είναι γύρω από τις γραμμές διαφορετικός από τον χώρο γύρω από τις οδικές αρτηρίες, και ταξίδι στον χρόνο, για λόγους που ακόμα δεν έχω καταφέρει να τους εξηγήσω. Ίσως να έχει κάποια σχέση με τη συχνότητα της παραίτησης από την προσωπική ευθύνη μετακίνησης, (που έχει γίνει πλέον αραιότητα), η οποία αλλάζει και τους βιολογικούς ρυθμούς. Αντί να μετράς στο σώμα σου κάθε δευτερόλεπτο που χάνεις ή που κερδίζεις με το τιμόνι στο χέρι, την αναμέτρηση με τις νταλίκες ας πούμε, ή με το γκάζι και την επιτάχυνση, το αφήνεις να χαλαρώσει, το εμπιστεύεσαι σε οδηγούς που δεν τους βλέπεις καν, που κι αυτοί ακολουθούν την παντοδύναμη γραμμή.
Και τις κερδισμένες ώρες, όσο και να τις έχει πληρώσει παραπανίσια ο ΟΣΕ, τις απολαμβάνεις κι εσύ σαν απρόσμενο μπόνους.

http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4565496

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Με αφορμή την ανάρτηση σας, ανέσυρε ένα δεύτερο απόσπασμα από το βιογραφικό του σημείωμα:

http://eccoci.pblogs.gr/2010/03/apospasma-biografikoy-shmeiwmatos-ii.html

Χαίρομαι πάντοτε όταν διαβάζω τα κείμενα σας! Ακόμα και εκείνα τα...πικρά...

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...