Να δίνεις ραντεβού στο πάρκο. Να τρως με την παρέα σου στο χορτάρι. Ή σε τραπεζια δημόσια. Να εκτιμάς και να απολαμβάνεις το δημόσιο χώρο. Priceless, που λένε και οι τουριστικες διαφημισεις στο αεροδρόμιο. Κάποτε το κάναμε κι εμείς εδώ; Κάτι θυμάμαι, αμυδρά όμως. Πικνικ στα Κούλουμα, αλλά και συναντήσεις στο πάρκο, καθημερινές, χωρίς εορταστική αφορμή. Ταπεράκια με κατιτίς, λίγη ελευθερία στα παιδιά να κινηθούν. Για μένα ήταν απαραίτητη συνήθεια όσο μεγάλωνα τα παιδιά μου, και τα ίδια χρόνια διαπίστωσα ότι εξέλιπε σταδιακά από τις ελληνικές οικογένειες. Τα παιδιά μεγάλωναν κλεισμένα στα σπίτια, το να βγουν έξω κάθε μέρα δεν υπήρχε στις προτεραιότητες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΙΚΑ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΣΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Μεγάλα κ...
-
Από τη δεκαετία του 1970, που τέλειωσα τις δευτεροβάθμιες σπουδές μου, δεν καταλαβαίναμε γιατί μαθαίναμε λατινικά. «Θα σας χρειαστούν στ...
-
Πήρα χτες το απογευματάκι το μετρό. Είχε κόσμο, έμεινα όρθια κι άκουγα έναν καυγά να εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δυο καθημένους σε θέσεις αντι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου