Γερνάω μαζί με την Ελλαδα. Ετσι λένε οι στατιστικες, τουλάχιστον. Οτι ο πληθυσμός γερνάει. . Καθώς γερνάω, αισθάνομαι δυσπεψία για όλη αυτή την αντρίλα που καλούμαι να καταναλώσω στην πολιτική ζωή. Και μάλιστα απο ανθρώπους πιο γέρους κι από μένα, ενίοτε.
Γερνώντας, εγώ προσωπικά, θέλω να καταλάβω περισσότερα πράγματα και αναθεωρώ, οπωσδήποτε. Υπάρχει γήρας χωρίς αναθεωρήσεις; Ισως μερικοί νομίζουν ότι θα το αποφύγουν αν δεν αναθεωρήσουν τίποτε, κι έτσι απλώς χάνουν την πλήρη απόλαυση του κύκλου της ζωής. Μέχρι που μπορεί να ζούμε αυτή την υπερπαραγωγή και υπερκατανάλωση τσαμπουκά επειδή οι γέροι δεν παραδέχονται τα γηρατειά τους.
Η αλήθεια είναι ότι ο τσαμπουκας είχε πάντα γκραν σουξέ ως τοιούτος, έστω κι αν δεν έφερνε άλλο αποτέλεσμα πλην της δόξας του εαυτού του.
Αν και η χώρα γερνάει λοιπόν, καταπώς λένε, έχει εγκλωβιστεί στο σουξέ του τσαμπουκά και δεν ξέρει πώς να φύγει. Την πάτησαν κι άλλοι πριν απ' αυτή την κυβέρνηση, πρώτα κερδίσαν εκλογές με τσαμπουκά, κι ύστερα ντρέπονταν να παραδεχτούν ότι ο τσαμπουκάς δεν είχε νόημα. Να πουν, ας πούμε, ρε παιδιά συγγνώμη, είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω για να περνά η ώρα. Το βλέπουμε τώρα καλύτερα, απο κοντά κι απο μέσα, ίσως να είναι πιο κομψό, πιο αρμόζον με την πατροπαράδοτη ελληνική αισθητική, ή τη φιλοξενία, ή όποιο άλλο πατροπαράδοτο θέλετε τέλος πάντων, να μην είμαστε σε μια Ένωση κρατών που τους βλέπουμε όλους εχθρούς. Κάνει κακό και στην υγεία. Ρίχνει τα αντισώματα. Και, εντάξει, βρίσαμε, κάψαμε, ξεθυμάναμε. Δεν γίνεται συνέχεια να βρίζεις και να καις. Κάποια στιγμή πρέπει να γυρίσεις και στη δουλίτσα σου. Εχει νόημα να συνεχίσουμε να κρατάμε αυτή την απόλυτα αρνητική στάση; Ν στεκόμαστε στο πείσμα και το γινάτι;
Στο κάτω- κάτω οι Ευρωπαίοι είναι προχωρημένοι σε θέματα δημοκρατίας, οικονομίας, δικαιωμάτων, κατανομής, δικαιοσύνης. Λεφτά μας δίνουν, ας δούμε αναλυτικά τι ζητάνε. Χωρίς φωνές, και μη σπρώχνεστε.
Δυστυχώς κανείς ακόμα δεν είχε τα κότσια να το πει αυτό. Ούτε το ΠΑΣΟΚ επι Παπανδρέου, όυτε η ΝΔ του Σαμαρά, ούτε η Δημαρ του Κουβέλη, ούτε το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη. Ολοι θρηνούσαν που έπρεπε ν' ακολουθήσουν το μνημόνιο. Ολοι μετέφραζαν, οι ίδιοι, μόνοι τους, τη στάση τους σε έλλειψη τσαμπουκά. Κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές που τον είχε μεγαλύτερο, τον τσαμπουκά, και τώρα δεν ξέρει πώς να του ξεφύγει. Τον έχει σφίξει στο λαιμό σα φίδι, που θα τον πνίξει εντελώς κι εμάς μαζί. Και φυσικά απειλεί με τη ΧΑ, την πλούσια πηγή αντρίλας.
Κι όμως πόσο πρωτότυπο, πόσο αληθινά τολμηρό θα ήταν να άρχιζαν όλοι τους να παραδέχονται ότι ήταν υπερβολικές οι κραυγές, ότι δεν έλεγαν όλη την αλήθεια, ότι κανένας δεν την είπε ακόμα.
Αυτή την παλικαριά ποιος θα μπορούσε να τη δείξει πρώτος;
Γιατί μιλάνε τώρα και για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Παναγία βόηθα δηλαδή. Να σμίξουν όλα τα αντριλίκια, όπως τότε με το "Μακεδονικό" που φουσκώσαμε τεστοστερόνη πανταχόθεν και φάγαμε, κι ακόμα τρώμε, την ήττα της ζωής μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου