Σταυροί στο ντεκολτέ

Κάποτε φορούσα σταυρουδάκι κι εγώ

Τα φαρμακεία είχαν αργία γιατί σήμερα είναι του Σταυρού. Στην αρχή δεν κατάλαβα, νόμιζα ότι ήταν απεργία. Το πρώτο που είδα κλειστό είχε απέξω μια αγωνιστική αφίσα. Ύστερα, ψάχνοντας διημερεύον, διαπίστωσα πως είναι η αργία. Επειδή τα φαρμακεία βάζουν ένα σταυρό απέξω, γιορτάζουν του Σταυρού και κλείνουν. Προστάτης τους όχι ο κάθε άγιος, αλλά το ίδιο το σύμβολο της θρησκείας, και ο θεός βοηθός. Υποθέτω ότι πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία.
Καθώς λοιπόν περπατούσα στην υγρή ζεστή πόλη για να βρω ανοιχτό φαρμακείο, δεν έριχνα σταυροπαναγίες, διότι είμαι άτομο ευπρεπές και καλλιεργημένο, απλώς στοχαζόμουν το σταυρό. Ένα όργανο εκτελέσεων της ρωμαϊκής περιόδου που έχει γίνει παγκόσμιο σύμβολο όχι μόνο του Χριστιανισμού, αλλά και διαφόρων άλλων πραγμάτων, όπως ας πούμε, του θανάτου. Βάζεις ένα σταυρό δίπλα σε ένα όνομα και καταλαβαίνεις ότι ο άλλος έχει πεθάνει. Αλλά και της κοινωνικής αλληλεγγύης, με τον Ερυθρό Σταυρό που αφού άλλαξε όλα τα χρώματα έγινε και ημισέληνος για να θυμηθούμε περί τίνος επρόκειτο απο την αρχή, περί θρησκευτικού συμβόλου.
Την εποχή που οι Ρωμαίοι σταύρωσαν τον Ιησού, σταύρωναν όλους τους καταδικασμένους σε θάνατο. Σταύρωσαν στην Αππία οδό όλους τους επαναστατημένους δούλους του Σπάρτακου. Το είχαν σκεφτεί, το είχαν οργανώσει, θα είχαν υποθέτω υπολογίσει τι κερδίζουν και τι χάνουν με το σύστημα αυτό. Προσέφεραν θέαμα της επιθανάτιας αγωνίας, της αργής και βασανιστικής. Δεν άφηναν τίποτε στην τύχη οι Ρωμαίοι ειδικά όταν επρόκειτο για θέματα εξουσίας και κρατικού μονοπωλίου της βίας, όπως θα το θέταμε σήμερα.
Πολλούς αιώνες αργότερα οι Γάλλοι, πολύ πιο ανθρωπιστές, περιορίστηκαν να προσφέρουν ένα γρήγορο κόψιμο του κεφαλιού στην καρμανιόλα, στερώντας απο το σαδισμό του κοινού μεγάλες απολαύσεις.
Φαντάζομαι ότι σαν σύμβολο ο σταυρός έκανε σπουδαία καριέρα όχι μόνο επειδή συμβολίζει τη θυσία του Ιησού, αλλά επειδή έχει και βολικό σχήμα. Και η κίνηση με τα δάχτυλα στο σώμα μας θα πρέπει να μιμούνταν κάποια παλιότερη συμβολική κίνηση, ίσως νοήματα οπαδών διαφόρων θρησκειών για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους.
Δεν φόρεσα ποτέ σταυρουδάκι τα τελευταία σαράντα χρόνια και δεν μου αρέσει να βλέπω να φοράνε. Μου φαίνεται αιχμηρό πράγμα για τους ανθρώπινους λαιμούς, πολύ μυτερό, σχεδόν επικίνδυνο.
Άραγε, αν κάποιος φαρμακοποιός ήθελε να ανοίξει σήμερα, αν ας πούμε είναι μουσουλμάνος βρε αδερφέ, ή ινδουιστής, λέμε τώρα, θα μπορούσε;