Κάποια μελαγχολία έπιασε ακόμα και τον Ελύτη κάποτε

Στίχοι του Ελύτη. Απίστευτο. Τον μάθαμε βλέπετε ως υμνητή θετικών πραγμάτων, αντίποδα στον Καρυωτάκη.

Μάλλον θα πρέπει να έχεις γράψει πολλά -πολλά ποιήματα μοντέρνα, σουρεαλιστικά, ερωτικά, πολλές -πολλές λέξεις συνειρμικά και ρυθμικά, τολμηρά και να έχεις μαζί τους πλεύσει το δύσκολο δρόμο σε μια κακοτράχαλη για καλλιτέχνες χώρα, μέχρι να μπορεσεις να ξεσπάσεις με τόσο απλό τρόπο:

Εδώ στου δρόμου τα μισά

έφτασε η ώρα να το πω

άλλα είναι κείνα που αγαπώ

εγώ γι αλλού ξεκίνησα

στ' αληθινά στα ψεύτικα

το λέω και το ομολογώ

σα νά' μουν άλλος κι όχι εγώ

μές στη ζωή πορεύτηκα

όσο κι αν κανείς προσέχει

όσο κι αν το κυνηγά

πάντα- πάντα θα είναι αργά

δεύτερη ζωή δεν έχει

Θα μπορούσε αυτούς τους στίχους να τους έχει γράψει και ο Καρυωτάκης; Όχι, δεν νομίζω, ο Καρυωτάκης ειρωνευόταν τόσο πολύ τη μελαγχολία του που δεν θα μπορούσε να μελαγχολήσει κατά τέτοιον τρόπο.