Παιδιά σηκωθείτε να βγείτε στους δρόμους.

Μετά τον υιό Αγγελόπουλο που πέρασε το καλοκαίρι του με τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα κι έγινε διάσημος γράφοντας ένα πολύ επαναστατικό άρθρο, ο υιός Παπανδρέου δηλώνει ότι πηγαίνει κι αυτός σε πορείες. Ωραία, τουλάχιστον μπορεί να κάνει κανείς χρήσιμες γνωριμίες διαδηλώνοντας εν Αθήναις.
Πέρα απο τις πολιτικές και κοινωνικές αναλύσεις, φαίνεται ότι υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη για συνεύρεση της νεολαίας σε δημόσιους χώρους. Της καλής και χρυσής νεολαίας, που ξέρει να μιλάει, να γράφει και να διατυπώνει, και ασφυκτιά στα πλαίσια της ζηλότυπα αποκλειστικής ελληνικής οικογένειας. Τα παιδιά θέλουν να βγουν έξω να ξεσκάσουν. να δουν κόσμο, να μιλήσουν, να συγκινήσουν και να συγκινηθούν, οπότε πού αλλού να πάνε; Ένα κέντρο το' χουμε, συμβολικό και ελάχιστα πλέον ουσιαστικό, εκεί όμως θα πάνε.
Κρίμα που έχει μαγαζιά, κρίμα που το χρησιμοποιούν τα τρόλει και τα λεωφορεία, κρίμα που και μερικοί δουλεύουν εκεί, είναι υποχρεωμένοι να περνάνε κάθε μέρα, γιατί άλλη τέτοια σκηνή δεν διαθέτει η χώρα. Κρίμα που συρρικνώνεται το καημένο όλο και περισσότερο καθώς η ασχήμια και οι βανδαλισμοί το πολιορκούν στενά, κι όλο και λιγότερο μπορεί να το αποκαθιστά ο Δήμος και η πολιτεία. Θα χρειάζονταν άλλοι θεσμοί, άλλοι χώροι, άλλοι χοροί ενδεχομένως, που δεν τους έχουμε και δεν φαίνεται να τους αποκτάμε.
Εκεί λοιπόν στη μεγάλη σκηνή, θα συναντήσετε Αγγελόπουλους και Παπανδρέου, καθώς και άλλους υιούς και θυγατέρες, θα γνωρίσετε καλό κόσμο, θα ακούσετε πολλά, κι αν δεν ξεθυμάνετε αρκετά, τουλάχιστον μπορείτε να ελπίζετε ότι θα επενδύσετε για το μέλλον. Αν δεν εκφραστείτε απολύτως πολιτικά, τουλάχιστον θα δικτυωθείτε. Αν δεν αποδειχτείτε αρκετά ξύπνιος για να αξιοποιήσετε τις γνωριμίες σας, μπορεί να αποδειχτείτε αρκετά ευαίσθητος για να αναγνωρίσετε τον άνθρωπο της ζωής σας και να ταιριάξετε. Αντε, καλό χειμώνα...