Τι θα γίνει τώρα με τον Ντανούσκα, τι θα γίνει με τον Πάβι, τα παιδιά της αυλής μας που πάνε κιόλας Γυμνάσιο; Δεν θυμάμαι αν γεννήθηκαν εδώ. Το μωρό της ωραίας Σιναλέζας σίγουρα εδώ γεννήθηκε πριν από λίγους μήνες, αλλά αυτά τα παιδιά δεν ξέρω. Θα την πάρουν την ελληνική υπηκοότητα ή θα πρέπει να τρέχουν σε γραφεία και υπηρεσίες και να μείνουν απάτριδες στο τέλος; Πολλά ερωτήματα εγείρει, λέει, η απόφαση του Πρωθυπουργού να δοθεί η ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών, κι όπου εγείρονται πολλά ερωτήματα βαστάτε μεγάλο γραφειοκρατικό καλάθι. Ε, λοιπόν, δεν πειράζει.
Γραφειοκρατία έτσι κι αλλιώς και τώρα αντιμετωπίζουν ατελείωτη γονείς και παιδιά, ας αλλάξει τουλάχιστον το περιεχόμενό της. Γιατί άλλο είναι να τρέχεις σαν κανένας και ανύπαρκτος σε ένα κράτος όπου η Εφορία σε βρίσκει, το ΙΚΑ σε χρησιμοποιεί, αλλά δεν σε αναγνωρίζει, κι άλλο να τρέχεις σαν άνθρωπος που έχει κάποια δικαιώματα, ελπίδες για τον εαυτό του και προσδοκίες για τα παιδιά του. Εξάλλου πώς θα γίνουν Έλληνες αν δεν ψηθούν καλά καλά στη γραφειοκρατία; Έτσι είναι η ελληνικότητα, μια διαρκής δοκιμασία, πρέπει καθημερινά να αποδεικνύεις ότι άξια υπάρχεις στα μεγάλα κατάστιχα της πατρίδας.
Έστω κι έτσι λοιπόν, με τα ερωτήματα και τις γραφειοκρατίες, η πατρίδα αποφάσισε να αναγνωρίσει την ανανέωση που της έχει συμβεί εδώ και είκοσι χρόνια. Συνηθίσαμε βέβαια κι εμείς οι παλιότεροι αυτή την κατάσταση, να συμβιώνουμε με ανθρώπους που παρανομούσαν μόνο και μόνο επειδή υπήρχαν, να ξέρουμε ότι δεν είχαν ελπίδα, να ξέρουμε ότι μπορεί να γίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης από τον καθένα, πράγμα που διέφθειρε κι εμάς και την πατρίδα. Όσο γραφειοκρατική και αρτηριοσκληρωτική πατρίδα κι αν είναι, τέτοια παρακμή δεν της άξιζε πάντως, ούτε εκείνης ούτε εμάς.
https://www.tanea.gr/2009/11/06/opinions/analwsima-ligi-akoma-grafeiokratia/
Γραφειοκρατία έτσι κι αλλιώς και τώρα αντιμετωπίζουν ατελείωτη γονείς και παιδιά, ας αλλάξει τουλάχιστον το περιεχόμενό της. Γιατί άλλο είναι να τρέχεις σαν κανένας και ανύπαρκτος σε ένα κράτος όπου η Εφορία σε βρίσκει, το ΙΚΑ σε χρησιμοποιεί, αλλά δεν σε αναγνωρίζει, κι άλλο να τρέχεις σαν άνθρωπος που έχει κάποια δικαιώματα, ελπίδες για τον εαυτό του και προσδοκίες για τα παιδιά του. Εξάλλου πώς θα γίνουν Έλληνες αν δεν ψηθούν καλά καλά στη γραφειοκρατία; Έτσι είναι η ελληνικότητα, μια διαρκής δοκιμασία, πρέπει καθημερινά να αποδεικνύεις ότι άξια υπάρχεις στα μεγάλα κατάστιχα της πατρίδας.
Έστω κι έτσι λοιπόν, με τα ερωτήματα και τις γραφειοκρατίες, η πατρίδα αποφάσισε να αναγνωρίσει την ανανέωση που της έχει συμβεί εδώ και είκοσι χρόνια. Συνηθίσαμε βέβαια κι εμείς οι παλιότεροι αυτή την κατάσταση, να συμβιώνουμε με ανθρώπους που παρανομούσαν μόνο και μόνο επειδή υπήρχαν, να ξέρουμε ότι δεν είχαν ελπίδα, να ξέρουμε ότι μπορεί να γίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης από τον καθένα, πράγμα που διέφθειρε κι εμάς και την πατρίδα. Όσο γραφειοκρατική και αρτηριοσκληρωτική πατρίδα κι αν είναι, τέτοια παρακμή δεν της άξιζε πάντως, ούτε εκείνης ούτε εμάς.
https://www.tanea.gr/2009/11/06/opinions/analwsima-ligi-akoma-grafeiokratia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου