Επιστρέφει από το σχολείο με αισθήματα αντιφατικά.
Τελειώσαμε, αναγγέλλει, τα απουσιολόγια έκλεισαν. Και τι κρίμα που τελειώνει το σχολείο...
Μα όλο τον χρόνο μετρούσες τις μέρες πότε να τελειώσει, του θυμίζω.
Ναι, αλλά τώρα μελαγχολώ. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Κάθε χρόνο τα ίδια ακούω. Κι ίσως κι εγώ στις μαθητικές ηλικίες τα ίδια έλεγα. Αλλά είχα τουλάχιστον το προνόμιο του Μαΐου. Δηλαδή δεν το διαλύαμε από τις 15, δεν το κλείναμε μετά το Πάσχα το μαγαζί. Αν θυμάμαι καλά, κάναμε ακόμα μαθήματα μέχρι αρχές Ιουνίου, είχαμε χρόνο να αποχαιρετί- σουμε τη χρονιά καλωσορίζοντας την άνοιξη, κι εν συνεχεία το καλοκαίρι. Ετούτα εδώ δεν προλαβαίνουν φέτος ούτε μπουγέλο να παίξουν. Ο Μάιος ακόμα δεν ωρίμασε, αλλά τα μαθήματα σε Γυμνάσια- Λύκεια έχουν κιόλας λήξει. Οι τάξεις αδειάζουν διακριτικά, στη Γ΄ Λυκείου δεν πατάει ψυχή μετά τις διακοπές του Πάσχα. Ευτυχώς μερικοί μαθητές έχουν πολλές απουσίες κι είναι υποχρεωμένοι να παρίστανται. Το πώς νιώθουν οι καθηγητές είναι δύσκολο να το φανταστούμε. Τα παιδιά έχουν γυρίσει την πλάτη στο σχολείο των ίσων ευκαιριών κι έχουν πέσει με τα μούτρα στα φροντιστήρια των άνισων ευκαιριών. Η ύλη πρέπει να έχει προλάβει να διδαχτεί ουσιαστικά πριν από το Πάσχα, κι αν δεν πρόλαβε, τόσο το χειρότερο για εκείνη. Γιατί υπάρχει μια αίσθηση, ότι όχι μόνο στην τελευταία τάξη του Λυκείου, όχι μόνο στο Λύκειο, αλλά κι από το Γυμνάσιο ακόμα, όλη η σχολική χρονιά είναι μια πρόφαση κουραστική, που κάθε χρόνο συρρικνώνεται περισσότερο, και βιάζονται όλοι να φύγει από τη μέση, να ριχτούν στις εξετάσεις, στις Πανελλήνιες. Να βρεθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τη στιγμή που η Δευτεροβάθμια είναι πολύ πιο ευχάριστη, πολύ πιο ουσιαστική, και λειτουργεί ακόμα σε συνθήκες πολυτελούς κανονικότητας.
Τελειώσαμε, αναγγέλλει, τα απουσιολόγια έκλεισαν. Και τι κρίμα που τελειώνει το σχολείο...
Μα όλο τον χρόνο μετρούσες τις μέρες πότε να τελειώσει, του θυμίζω.
Ναι, αλλά τώρα μελαγχολώ. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Κάθε χρόνο τα ίδια ακούω. Κι ίσως κι εγώ στις μαθητικές ηλικίες τα ίδια έλεγα. Αλλά είχα τουλάχιστον το προνόμιο του Μαΐου. Δηλαδή δεν το διαλύαμε από τις 15, δεν το κλείναμε μετά το Πάσχα το μαγαζί. Αν θυμάμαι καλά, κάναμε ακόμα μαθήματα μέχρι αρχές Ιουνίου, είχαμε χρόνο να αποχαιρετί- σουμε τη χρονιά καλωσορίζοντας την άνοιξη, κι εν συνεχεία το καλοκαίρι. Ετούτα εδώ δεν προλαβαίνουν φέτος ούτε μπουγέλο να παίξουν. Ο Μάιος ακόμα δεν ωρίμασε, αλλά τα μαθήματα σε Γυμνάσια- Λύκεια έχουν κιόλας λήξει. Οι τάξεις αδειάζουν διακριτικά, στη Γ΄ Λυκείου δεν πατάει ψυχή μετά τις διακοπές του Πάσχα. Ευτυχώς μερικοί μαθητές έχουν πολλές απουσίες κι είναι υποχρεωμένοι να παρίστανται. Το πώς νιώθουν οι καθηγητές είναι δύσκολο να το φανταστούμε. Τα παιδιά έχουν γυρίσει την πλάτη στο σχολείο των ίσων ευκαιριών κι έχουν πέσει με τα μούτρα στα φροντιστήρια των άνισων ευκαιριών. Η ύλη πρέπει να έχει προλάβει να διδαχτεί ουσιαστικά πριν από το Πάσχα, κι αν δεν πρόλαβε, τόσο το χειρότερο για εκείνη. Γιατί υπάρχει μια αίσθηση, ότι όχι μόνο στην τελευταία τάξη του Λυκείου, όχι μόνο στο Λύκειο, αλλά κι από το Γυμνάσιο ακόμα, όλη η σχολική χρονιά είναι μια πρόφαση κουραστική, που κάθε χρόνο συρρικνώνεται περισσότερο, και βιάζονται όλοι να φύγει από τη μέση, να ριχτούν στις εξετάσεις, στις Πανελλήνιες. Να βρεθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τη στιγμή που η Δευτεροβάθμια είναι πολύ πιο ευχάριστη, πολύ πιο ουσιαστική, και λειτουργεί ακόμα σε συνθήκες πολυτελούς κανονικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου