Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Κι όμως πλήττουμε

Δεν πλήττουμε στην Ελλάδα, λένε μερικοί. Κάτι συναρπαστικό μας περιμένει κάθε βδομάδα. Ξεκινάμε καλοκαίρι με δημοψήφισμα. Παρά το Όχι, πάμε τελικά για συμφωνία. Αλλά μπορεί και να μην πάμε. Θα την υπογράψουν, αλλά θα την υπονομεύουν εκ των έσω. Μερικοί κι εκ των έξω. Κάποιοι άλλοι μέσα- έξω.
Ειδικά πριν το δημοψήφισμα, σκοτώθηκαν όλοι για να μην πλήξουμε. Μεγάλα σχέδια εξυφάνθηκαν. Σενάρια μοναδικής ταινίας πέρασαν κάτω από τα πόδια μας, έκαναν να τρίξουν τα πατώματα, να τρανταχτεί το οικοδόμημα το ευρωπαϊκό, αλλά κυρίως ετούτη εδώ η γωνία η δική μας, κι ύστερα πέρασαν σαν κύμα κι έσκασαν σ' ένα εμπριμέ πουκάμισο.
Θα μπορούσε να είχε γίνει κάτι άλλο όλη αυτή η φαντασία: να φτιάξει επιτέλους την πρώτη χώρα με παράλληλα ηλεκτρικά νομίσματα που δημιουργεί θέσεις εργασίας εκ του μηδενός, να πραγματοποιήσει το όραμα εφευρετών με οικονομικές ανησυχίες, να στήσει με πραγματικά ανθρωπάκια ένα διεθνές παιχνίδι απειλώντας ισορροπίες χρηματιστηρίων και προσπάθειες χωρών να στήσουν συνομοσπονδία ξεκινώντας από το νόμισμα. Να τα τινάξουν όλα στον αέρα με ιδιοφυή πειράματα οι τρελοί επιστήμονες που λιγουρεύονταν τόσο πολύ την ανθρωπιστική κρίση ώστε ήταν πρόθυμοι να τη βοηθήσουν λίγο.
Πειράματα; Ναι, είναι παράξενη ψυχολογική λειτουργία, πάντα οι επιθετικοί άνθρωποι κατηγορούν τους άλλους για όσα προτίθενται οι ίδιοι να κάνουν. Ο Σύριζα, που συνέχεια έλεγε ότι η Ελλάδα γίνεται πειραματόζωο των μνημονίων, φλέρταρε με την ιδέα να την κάνει ο ίδιος πειραματόζωο για το δικό του στόχο. Ευγενικός στόχος βέβαια, δεν λέω, να θέλεις να διαλύσεις την ευρωπαϊκή πορεία, τις προσπάθειες εκατομμυρίων ανθρώπων επί εβδομήντα χρόνια να ξεπεράσουν το συγκρουσιακό και πολεμικό παρελθόν τους, αλλά τελικά δεν ήταν φαίνεται αρκετά ισχυρό το όπλο. Κάνανε ό,τι μπορούσαν οι άνθρωποι, πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Άδικα τους κατηγορούν ότι δεν διαπραγματεύονταν, τόσα σενάρια είχαν επεξεργαστεί. Εντάξει, δεν ήταν παρά ένα πλαν μπι, αλλά άμα έχει τόση πλάκα το πλαν μπι, ποιος θα κάτσει ν' ασχολείται με το πλάν έι;
Κοίτα τώρα, η πληκτική ευρωπαϊκή προσπάθεια να συνεχίζεται, και μάλιστα με την Ελλάδα κολλημένη πάνω της δίκην απορροφητικού παρασίτου, και τα ωραία σχέδια να μένουν μόνο σ' ένα πουκάμισο (γεμάτο, όχι αδειανό) και να ξαναρχίζει η αντίσταση στο τρίτο μνημόνιο με διάφορα συγκινητικά άρθρα και αγωνιστικές κραυγές, ακόμα πιο πληκτικά από την αντίσταση στο 2ο και στο 1ο μνημόνιο, για να δούμε αν μπορεί αυτή η μαγική αντιστασιακή συνταγή να χτίσει κι άλλες πολιτικές καριέρες.
Ουφ, πλήξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Poor old things

Μου αρέσει που μιλάμε με πάθος για το   Poor things,  ταινία που βασίζεται σε ιδιοφυές βιβλίο. Η     ιδέα του Άλασταιρ Γκραίυ με την μεταμόσ...