Τα πιο απλά πράγματα προσφέρουν ικανοποίηση. Βρίσκω μηχάνημα και παίρνω λεφτά, αγοράζω εισιτήριο του τραμ και μπαίνω μέσα, κατεβαίνω σ' αυτό το επιβλητικό κεντρικό μέρος και αισθάνομαι πως έκανα μεγάλο κατόρθωμα.
Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013
Πρώτες ώρες στην Τσεχία
Για λίγα λεπτά όταν φτάνεις σε μια ξένη χώρα που δεν μιλάς τη γλώσσα, μπορεί και να σε πιάσει πανικός. Εμένα με πιάνει. Παραζαλισμένη όπως είμαι απο το ταξίδι με το αεροπλάνο, και βλέποντας παντού μόνο τσέχικες επιγραφές, αναρωτιέμαι, θα ξέρει κανείς αγγλικά; Θα καταφέρω να βρω τονκέντρο της πόλης; Να αγοράσω εισιτήρια, να καταλάβω πού πηγαίνειτο τραμ; Και δεν μπορώ να προσανατολιστώ. Περπατώ σε μια λεωφόρο με άχαρα κτίρια που έχουν επιβλητικές εισόδους, σοσιαλιστικής δόξας. Πού να πηγαίνω άραγε;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Aς βάλω κι εγώ αυτή τη φωτογραφία, επειδή έτσι όπως την είδα να περνάει στο σημερινό χάζεμα σχεδόν ξανάνιωσα εκείνο το γλυκό ξάφνιασμα που ...
-
Είναι η τελευταία του μέρα ως Πρωθυπουργού και τον δείχνει η τηλεόραση να αποχαιρετά τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Χαμογελαστός και ψύχραι... -
Πήρα χτες το απογευματάκι το μετρό. Είχε κόσμο, έμεινα όρθια κι άκουγα έναν καυγά να εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δυο καθημένους σε θέσεις αντι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου