Περπατώντας στο Σούνιο

Είπα να πάω στο ναό του Ποσειδώνα από το λιμάνι του Πασά, απόσταση 6 χιλιομέτρων από το δρόμο, αλλά να προσπαθήσω να βρω δρομάκια από μέσα, να μην είμαι στο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Τρομερή εξερεύνηση. 8 χιλιόμετρα μέσω παραλιών και μονοπατιών που κόβονταν και χάνονταν, κλείνονταν κι έπρεπε να γυρίζεις πίσω... Η μισή διαδρομή στην Εθνική, αδύνατον να βρεθεί άλλη πρόσβαση. Η οποία "εθνική" είναι τόσο στενή που πρέπει ουσιαστικά να περπατάς πάνω στη λευκή γραμμή της διαγράμμισης, δεν περισσεύει πόντος. Τριγύρω βίλες ωραιότατες και συγκροτήματα σε διάφορα στάδια φροντίδας και μή φροντίδας. Φτάνοντας στο ναό, ένα απέραντο συγκρότημα από παγκαλό παρατημένο χρόνια. Όλα αυτά τα εξοχικά δημιουργούν στ' αλήθεια παράξενο τρόπο ζωής. Δεν υπάρχει μαγαζί εκτός από έναν φούρνο, πρέπει να πας για ψώνια στο Λαύριο. Ταβέρνες όλες κι όλες δυο επάνω στο δρόμο, στη θάλασσα όχι. Σε καμία παραλία. Στην ουσία δεν υπάρχει τίποτε που να μπορείς να κάνεις εκτός από μπάνιο στη θάλασσα και να μη χρειάζεσαι αυτοκίνητο. Το να πας μια βόλτα είναι άθλος.