Nέα Ιωνία. Ο παππούς μου, όταν έφτασε στην Ελλάδα μετά το 1922, και μέχρι να βρει τη δουλειά στην Ξάνθη, στο "Νοσοκομείο αμερικανίδων κυριών" (διαβάστε σχετικά στο "Δυο φορές ξένος") ήταν στην επιτροπή που αναζητούσε χώρο για το συνοικισμό των προσφύγων από την Πισιδία, τα Σπάρτα κυρίως. Διάλεξαν τους Ποδαράδες Αττικής.
Στα παιδικά μου χρόνια παίρναμε συχνά το λεωφορείο τις Κυριακές για να κάνουμε επίσκεψη στις ξαδέρφες του μπαμπά μου, κυρίως στην οικογένεια της Αφρώς που ήταν οι καλλιτέχνες και διανοούμενοι της οικογένειας.
Πόσα χρόνια είχα να πάω! Ούτε είχα δει τις τοιχογραφίες του σταθμού ΗΣΑΠ με τις αναφορές στα Σπάρτα, την εικόνα του ΠαπαΙωακείμ που έχει γράψει το χρονικό της πορείας ως την Αττάλεια και την Ελλάδα μετά.
Από το σταθμό πεζόδρομοι με καφενεία και δέντρα, μαγαζιά, παιδάκια, κόσμο, ωραία ζωή!
Το βράδυ στις 8 θα τραγουδήσουμε στην εκκλησία Αγίου Γεωργίου, κοντά στο σταθμό, στις Διπλωματικές εξετάσεις Διεύθυνσης Χορωδίας Ωδείου Kodály. Πάντα έφερναν τη Δύση στη δική μας ανατολή οι δικοί μου πρόσφυγες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου