Φτηνές πτήσεις

Επιστρέφοντας με φτηνή πτήση από τη Βουδαπέστη, είχαμε πρώτα δικαίωμα να περάσουμε όση ώρα θέλαμε στο χλιδάτο περιβάλλον με τα ντιούτι φρη, εκεί αν και τα μαγαζιά είναι πιο ακριβά πια για μας, ωστόσο η αίσθηση ότι ανήκεις στους εκλεκτούς  σε κάνει να βάλεις το χέρι στην τσέπη, αφού περάσεις λοιπόν αυτή την ευχάριστη τελετουργία, που έρχεται λίγο μετά τη δυσάρεστη του ελέγχου αποσκευών, μασχαλών, παπουτσιών, τσεπών και μεταλλικών υποψιών, έρχεται η ώρα της θύρας επιβίβασης. Κι εκεί με ζέστη αντάξια της Αθήνας και διπλάσια υγρασία μας έβαλαν σε τσίγκινα υπόστεγα χωρισμένα σε λουρίδες από αλουμινένια κάγκελα, όρθιους και στριμωγμένους να πέφτουμε σε υπαρξιακές απορίες (τι κάνω εδώ, πού βρίσκομαι, πού πάω, γιατί αξίζω τέτοια μεταχείριση, πώς έμαθαν οι Ούγγροι τα εγκλήματά μου) κι ύστερα σε σκέτα κάγκελα, από κοτετσόσυρμα αυτή τη φορά, που ήταν το τελικό στάδιο πριν αραδιαστούμε στα καθίσματα του φτηνού αεροπλάνου, τόσο φτηνού που δεν έχει ούτε τσέπη στο μπροστινό κάθισμα για τη γνωστή χαρτοσακούλα, αλλά σε θεωρεί αρκετά πλούσιο ώστε να προσπαθεί να σου πουλήσει λαχνούς με φιλανθρωπικό σκοπό την ώρα που πλησιάζει η προσγείωση και πιθανότατα σκέφτεσαι τη συγχώρεση της ψυχής σου. Πρόπερσι στη Ρόδο νόμιζα ότι η ουρά των κουρασμένων επιβατών που στωικά άκουγαν τις θυμωμένες φωνές των υπαλλήλων ασφαλείας σε κάθε στροφή και συνέχιζαν αδιαμαρτύρητα να κάνουν γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα, όπως τους ζητούσαν, ήταν ό,τι χειρότερο είχα δει, μέχρι πέρσι στο λιμάνι της Σαντορίνης, αλλά επιφυλάσσει ανεξάντλητες όψεις μιζέριας ο μαζικός τουρισμός.

Τέλος πάντων, ζούμε στα ταξίδια μια μεταβατική περίοδο, κάποιες πινελιές της πάλαι ποτέ πολυτέλειας που όφειλε να τυλίγει τους λίγους πλούσιους οι οποίοι κάποτε είχαν πρόσβαση σ’ αυτά, επιζούν με δυσκολία, αλλά όλο και περισσότερο η μαζικότητα δημιουργεί συνθήκες που θυμίζουν μετακίνηση κοπαδιών σε χειμαδιά, αλλά με κάρο. Ξαφνιάζονται οι αρμόδιοι από την κίνηση και τη ζήτηση, στήνουν όπως όπως αεροδρόμια, ξενώνες, σπίτια, ξαπλώστρες, στέλνουν αγοραφοβικούς υπαλλήλους στον έλεγχο, δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν, ό,τι προκύψει. Κι όλο και περισσότερο άνθρωποι θα ταξιδεύουν, κι όλο και περισσότερο θα δοκιμάζονται αεροδρόμια και λιμάνια και προσωπικό, κι όλο και περισσότερο θα θέλουν οι άνθρωποι να μετακινούνται και οι τόποι να μαζεύουν τουρίστες.

Η άφιξη στην Αθήνα πάντως ήταν βελτιωμένη, απλώς με τη φτηνή πτήση φτάνεις σε σημείο από όπου περπατάς περισσότερο, άρα έχεις όφελος στην υγεία σου και το κινητό σου λέει «Μπράβο!».