Μια μέρα με βροχή πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή και φωτογράφισα τα ρωμαϊκά μωσαϊκά στον Εθνικό κήπο. Σκέφτηκα ότι θα γυαλίζουν και θα φαίνονται τα χρώματα με τη βροχή, και πράγματι. Τα τόνισα και λίγο στον επεξεργαστή, να ξεχωρίσουν, να τα φανταστούμε όπως θα ήταν στην πολυτελή βίλα της ρωμαϊκής περιόδου, η οποία κράτησε πολύ περισσότερο από τον Χρυσό αιώνα του Περικλή, κι η Αθήνα ευημερούσε ως Οξφόρδη του αρχαίου κόσμου. Το μωσαϊκό είναι υπέροχο, κι αφού διατηρήθηκε τόσους αιώνες δεν θα πάθει τίποτε να μένει εκτεθειμένο έτσι. Καμιά φορά με πιάνει λίγη ανησυχία, αλλά μετά σκέφτομαι πολύ καλύτερα είναι εκεί από το να αποκλειστεί σε κανα μουσείο, ή αποθήκη ή οτιδήποτε. Μακάρι να βρέχει συχνότερα και να το γυαλίζει ωραία.
Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αντίο κύριε Κώστα
Πρώτη φορά στη ζωή μου κλαίω για θάνατο πολιτικού. Μα μήπως κλαίω για κάτι άλλο, εκείνη την ελπίδα που είχαμε με το Σημίτη πρωθυπουργό ότι ...
-
Είναι η τελευταία του μέρα ως Πρωθυπουργού και τον δείχνει η τηλεόραση να αποχαιρετά τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Χαμογελαστός και ψύχραι...
-
Πήρα χτες το απογευματάκι το μετρό. Είχε κόσμο, έμεινα όρθια κι άκουγα έναν καυγά να εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δυο καθημένους σε θέσεις αντι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου