Aκαδημία Πλάτωνος

Παίρνουμε το λεωφορείο από την Ομόνοια. Κυριακή πρωί είναι γεμάτα κόσμο τα στενά ανάμεσα Πειραιώς και Αγίου Κωνσταντίνου. Μαγαζιά ανοιχτά και στα πεζοδρόμια συναντήσεις. Παρέες γυναικών από τη Γεωργία, τη Ρωσία, τη Βουλγαρία, που δουλεύουν σε σπίτια οι περισσότερες κι έχουν το ρεπό τους, μιλάνε ασταμάτητα, αγκαλιάζονται, κάθονται στον πάγκο της στάσης του λεωφορείου ελλείψει άλλων πάγκων, τα μάτια τους λάμπουν καθώς υποδέχονται όλο και νέες αφίξεις. Ίσως ετοιμάζονται για κάποια εκδρομή με λεωφορείο, ίσως πάνε κάπου εκεί κοντά για φαγητό, ή απλώς βρίσκονται και μιλάνε σ’ αυτά τα πεζοδρόμια.

Περιμένουμε το 051 για την Ακαδημία Πλάτωνος, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε επιτέλους αυτό το χώρο που δεν έχουμε επισκεφτεί ποτέ, κι ας είμαστε αθηναίες. Έχουμε διαβάσει τόσες φορές ρεπορτάζ για την αθλιότητα σε αυτές τις γειτονιές, το εμπόριο ναρκωτικών, τη βρώμα και τη δυσωδία κάτω από την Ομόνοια, αλλά ποτέ για τη ζωντάνια και τον παράλληλο κόσμο που ζει εδώ κάτω, τα μαγαζιά κι αυτό το πανηγύρι που αντικρίζουμε. Κρίμα, γιατί θα ήταν χρήσιμο, για κάποιον που ίσως νιώθει κατάθλιψη στην έρημη Αθήνα κυριακάτικα, να κάνει μια βόλτα από δω να συνέλθει, να ανακατευτεί με σύμπαντα τα έθνη και τα χρώματα. Ισχύει βέβαια για όσους δεν ενοχλούνται να ακούνε ξένες γλώσσες..

Το λεωφορείο γεμίζει γρήγορα και ξεκινά για το σταθμό λεωφορείων Κηφισού. Νομίζοντας ότι θα δούμε σε κάποια στάση το όνομα «Ακαδημία Πλάτωνος», δεν ρωτάμε τίποτε. Αλλά τέτοια στάση δεν υπάρχει. Φτάνουμε στο σταθμό Κηφισού και γυρίζουμε πίσω. Περνάει κάτι στενά ανάμεσα σε μάντρες και βιομηχανικούς χώρους το λεωφορείο, νομίζεις ότι θα εμβολίσει κανένα τσίγκινο σύνορο. Τους καρόδρομους που θα βρίσκονταν εδώ τους στένεψαν κι άλλο πριν τους κάνουν άσφαλτο, έχτισαν και τις μάντρες σύρριζα, έφτιαξαν το τέλειο σκηνικό για θρίλερ σε λαβύρινθο.

Η στάση λέγεται τελικά Κρατύλος. Έχει πάρκο δεξιά κι αριστερά, σπάνιο προνόμιο αθηναϊκής περιοχής. Είναι σχετικά καθαρό και προσεγμένο, φτάνει να μη χωθείς σε ρεματιά, να μην κατέβεις σκάλες, όπως κάναμε εμείς οι μικροί εξερευνητές των πολλαπλών επιπέδων. Μια μικρή παιδική χαρά είναι ‘πρότυπη’ όπως μας πληροφορεί η ταμπέλα. Σίγουρα είναι γεμάτη ευτυχισμένα παιδάκια. Υπάρχουν αρκετές οικογένειες που έχουν έρθει να περάσουν την Κυριακή τους. Ένα παιδάκι μαθαίνει ποδήλατο μπροστά στα μάτια μας και ζητωκραυγάζουμε μαζί με το μπαμπά του.

Εδώ λοιπόν ήταν η Ακαδημία του Πλάτωνα; Ψάχνουμε για καμιά ταμπέλα, κάτι να λέει πέντε πράγματα για την ιστορία της περιοχής, χάρις στην οποία σώθηκε κι από την οικοπεδοποίηση, αλλά δεν βρίσκουμε παρά την επιγραφή του ΥΠΠΟ στην περίφραξη:

 «ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ».

Ωραία, τουλάχιστον ήρθαμε σωστά. Κάνουμε δυο φορές το γύρο κι ύστερα περνάμε απέναντι όπου συνεχίζεται προφανώς ο αρχαιολογικός χώρος. Υπάρχει μάλιστα και ένα φραγμένο υπόστεγο με αρχαία, που ίσως να είναι πιο ενδιαφέροντα από τις πέτρες που ήδη θαυμάσαμε. Δεν μπορούμε να δούμε, είναι κλειστό, αλλά να η πολυπόθητη ταμπέλα, όπου εξηγεί ότι εδώ ήταν το ιερό του Ακάδημου, ενός τοπικού ήρωα, κι απ’ αυτόν πήρε το όνομα η Ακαδημία. Κουραστήκαμε λίγο αλλά τη βρήκαμε. Θα μπορούσε να έχει δίπλα στην πόρτα άλλη μία.  Έστω κι αν μια φορά στις τόσες στέκεται κάποιος να τη διαβάσει, τι θα πείραζε μια ωραία ταμπελίτσα με σκιτσάκια, αναπαράσταση του χώρου, λίγη ιστορία, λίγη καλαισθησία;

Βέβαια εδώ είναι υποβαθμισμένες γειτονιές, δεν έρχονται τουρίστες να περπατήσουν στο πάρκο που δίδασκε ο Πλάτωνας. Πες όμως ότι ένα παιδάκι, ας πούμε αυτό που έμαθε σήμερα ποδήλατο, είχε μια μέρα περιέργεια, τον τραβούσαν τα σκίτσα κι οι εικόνες και καθόταν και διάβαζε την ταμπέλα, δεν θα ήταν πολύ ονειρεμένο, επίσης πολύ δημόσιο, πολιτικό και ταυτοχρόνως ρομαντικό και ρεαλιστικό, να σκεφτεί το παιδάκι, ή ο μεγάλος, ο περαστικός, η περαστική, κάποιος με ερωτική απογοήτευση που κάνει βόλτα, ο οποιοσδήποτε τέλος πάντων, ότι να, εδώ ήταν ο περίφημος Πλάτων, αυτός που εφηύρε τον πλατωνικό έρωτα ίσως, και να πάει στο Γκουγκλ να το ψάξει το πράγμα; Λέμε τώρα.

Γύρω από το περικλειστο υπόστεγο οι φοίνικες αργοπεθαίνουν. Οι τερμίτες τους ρημάζουν πιο γρήγορα απ’ όσο προλαβαίνουν να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Παρακάτω έχει γήπεδο, οι αθλητές ζεσταίνονταν συγχρονισμένα σα να χορεύουν. Έχουν αφήσει τις μοτοσικλέτες τους γύρω από ένα πολύζυγο, την πιο εντυπωσιακή την έβαλε ένας ακριβώς από κάτω, σα να ήταν αψίδα του θριάμβου το πολύζυγο και να περίμενε τη θριαμβευτική του παρουσία.

Υπάρχει κι ένα καφενείο στην άκρη, κοντά σε μια σύγχρονη προτομή του Πλάτωνα που τον δείχνει σα να έχει κάνει λίφτινγκ Καθόμαστε και πίνουμε καφέ, πληρώνουμε 3,50 ευρώ το καπουτσίνο και 2.50 το τσάι. Σαν πολλά δεν είναι;

Αλλά θα μου πεις, ίσως είναι πλατωνικός ο καπουτσίνος και το τσάι επίσης

Aπό το Protagon http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.dolce&id=10403
περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ  http://www.facebook.com/adamianidi?ref=tn_tnmn#!/media/set/?set=a.2536973377389.140324.1045241404&type=1