Είμαι κι εγώ ρομαντική. Θέλω να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια στους Έλληνες του Καυκάσου και όλων των μακρινών βουνών που τη ζητούν χρόνια και κάνουν αιτήσεις στο προξενείο της Μαριούπολης. Γιατί όχι; Δεν έχουμε βγάλει ελληνόμετρο να βυθομετράμε την ελληνικότητα στο αίμα των ανθρώπων. Ούτε είμαστε ένα δισεκατομμύριο όπως οι Κινέζοι, για να μη θέλουμε άλλους Έλληνες.
Είμαι επίσης πατριώτισσα. Είμαι πιο πατριώτισσα από αυτούς που το βροντοφωνάζουν. Θέλω η πατρίδα μου να έχει θεσμούς λογικούς, να είναι ένας τόπος όπου μπορείς να ζήσεις με τον γείτονά σου ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια.
Δεν θέλω τα παιδιά μου να έχουν φίλους χωρίς αναγνωρισμένη επίσημα την ύπαρξή τους. Δεν είναι δυνατόν να έχουν μεγαλώσει και να έχουν πάει σχολείο με ένα γειτονόπουλο που τους λέει τώρα, ύστερα από χρόνια φιλίας, όταν είναι πια φοιτητές, ότι δεν έχει δικαιώματα. Δεν μπορώ να ντρέπομαι για την πατρίδα μου απέναντι στα ίδια μου τα παιδιά.
Δεν αντέχω να ζουν εκείνα τέτοιες καταστάσεις. Δεν ξέρουν τι να πουν στους φίλους τους και δεν έχουν δικαιολογία για τη σιωπή τους. Μιλούν την ίδια γλώσσα, μαζί την έμαθαν. Έχουν μελετήσει μαζί τις αρχές της ισότητας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα στο σχολείο, όλα στα ελληνικά.
Είμαι κι εγώ εθνικίστρια, έδωσα τραγούδια του Χατζιδάκι στους γονείς τους και τους έμαθα να διαβάζουν το ελληνικό αλφάβητο. Τους δάνεισα βιβλία. Είμαι ρομαντική, θα ήθελα να έχουν μείνει στον τόπο τους, να ζουν ευτυχισμένοι. Αλλά είμαι και ρεαλίστρια, δεν μπορώ να μη βλέπω ότι βρίσκονται εδώ. Είμαι πατριώτισσα, θέλω η Ελλάδα να είναι χώρα σεβασμού και ελπίδας, ελευθερίας και αποδοχής, χώρα πρωτοπόρος και ανοιχτή.
Από πατριωτισμό ελπίζω ακόμα, την οραματίζομαι δικαιότερη και πιστή στον εαυτό της.
https://www.tanea.gr/2010/01/14/opinions/analwsima-eimai-ki-egw-patriwtissa/
Είμαι επίσης πατριώτισσα. Είμαι πιο πατριώτισσα από αυτούς που το βροντοφωνάζουν. Θέλω η πατρίδα μου να έχει θεσμούς λογικούς, να είναι ένας τόπος όπου μπορείς να ζήσεις με τον γείτονά σου ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια.
Δεν θέλω τα παιδιά μου να έχουν φίλους χωρίς αναγνωρισμένη επίσημα την ύπαρξή τους. Δεν είναι δυνατόν να έχουν μεγαλώσει και να έχουν πάει σχολείο με ένα γειτονόπουλο που τους λέει τώρα, ύστερα από χρόνια φιλίας, όταν είναι πια φοιτητές, ότι δεν έχει δικαιώματα. Δεν μπορώ να ντρέπομαι για την πατρίδα μου απέναντι στα ίδια μου τα παιδιά.
Δεν αντέχω να ζουν εκείνα τέτοιες καταστάσεις. Δεν ξέρουν τι να πουν στους φίλους τους και δεν έχουν δικαιολογία για τη σιωπή τους. Μιλούν την ίδια γλώσσα, μαζί την έμαθαν. Έχουν μελετήσει μαζί τις αρχές της ισότητας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα στο σχολείο, όλα στα ελληνικά.
Είμαι κι εγώ εθνικίστρια, έδωσα τραγούδια του Χατζιδάκι στους γονείς τους και τους έμαθα να διαβάζουν το ελληνικό αλφάβητο. Τους δάνεισα βιβλία. Είμαι ρομαντική, θα ήθελα να έχουν μείνει στον τόπο τους, να ζουν ευτυχισμένοι. Αλλά είμαι και ρεαλίστρια, δεν μπορώ να μη βλέπω ότι βρίσκονται εδώ. Είμαι πατριώτισσα, θέλω η Ελλάδα να είναι χώρα σεβασμού και ελπίδας, ελευθερίας και αποδοχής, χώρα πρωτοπόρος και ανοιχτή.
Από πατριωτισμό ελπίζω ακόμα, την οραματίζομαι δικαιότερη και πιστή στον εαυτό της.
https://www.tanea.gr/2010/01/14/opinions/analwsima-eimai-ki-egw-patriwtissa/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου