Υποβαθμίζω ό,τι δεν ελέγχω.
Τα Ωδεία και οι Δραματικές σχολές είναι το μόνο πράγμα στην Εκπαίδευση που δεν ελέγχεται πλήρως από το κράτος. Βεβαίως χρειάζονται πιστοποίηση, και στις εξετάσεις συμμετέχουν εκπρόσωποι των Υπουργείων, και υπάρχουν προδιαγραφές, αλλά δεν είναι άμεσα υπαγόμενα και απολύτως εξαρτημένα απο τόν Μεγάλο Εργοδότη. Είναι ελεύθερες επιχειρήσεις, με τα ρίσκα τους, με την αξία τους, και πληρώνουν το τίμημα αυτής της ελευθερίας.
Έρχεται τώρα ο μέγας εργοδότης και αφαιρεί τα μόρια, που είναι σα να μην αναγνωρίζει την ύπαρξη τους. Μπορεί να αφορά πολύ λίγες θέσεις εργασίας αυτό, ψυχολογικά είναι μεγάλο χτύπημα. Σα να μην αρκεί η απόλυτη ανασφάλεια των καλλιτεχνικών επαγγελμάτων.
Και τρέχουν τα σωματεία καλλιτεχνών στα υπουργεία και προσπαθούν να βρουν μιαν άκρη, αντιμετωπίζοντας πρωτίστως αυτή τη στάση της απαξίωσης. Και ακούγονται διάφορα, κι ακούγεται με άνεση η ιδέα πως οι σχολές δεν είναι αρκετά καλές, και είναι και πολλές, και καλά θα κάνουν να κλείσουν. Να γίνει μια Ακαδημία, κάτι σαν Πανεπιστήμιο δηλαδή, κρατικό όπως τα άλλα. Ό,τι δεν είναι απολύτως και άμεσα ελεγχόμενο από το κράτος, να σπεύσει να γίνει.
Λοιπόν, μπορεί κανείς να έχει διάφορες απόψεις γι αυτές τις ιδέες, ένα πράγμα όμως είναι αναμφισβήτητο. Σίγουρα δεν είναι φιλελεύθερες. Είναι το ακριβώς αντίθετο. Κρατικισμός, έλεγχος, και έλλειψη σεβασμού στους εκτός κρατικού συστήματος εκπαιδευτές που παίρνουν όλα αυτά τα ρίσκα που παίρνουν.
Φιλελεύθερες δεν ειναι αυτές οι κινήσεις. Ό,τι άλλο θέλετε, αλλά καμία σχέση με την ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου